گزارشي از گردهمايي شاعران آييني تبريز در شب شعر علوي

رقيه هژبري نيز از شعراي جوان تبريز است که در شب شعر علوي چند رباعي به اضافة يک مثنوي زيبا قرائت کرد. هژبري طي سال‌هاي اخير که بعضا در کنگره‌هاي شعر شرکت کرده، خوش درخشيده و اشعار او در ميان شعرهاي برگزيدة کنگره‌هاي شعر جا گرفته است. ترديدي نيست که اگر شعر را جدي‌تر دنبال کند، از ستاره‌هاي درخشان آسمان شعر اهل بيت (ع) تبريز خواهد بود.

اشعاري را که رقيه هژبري قرائت کرد، مي‌خوانيم:

مهدي رستمي، شاعر جوان ديگري است که در شب شعر علوي به ساحت قدسي وصيّ پيغمبر، حضرت حيدر «سلام‌الله عليه» عرض ادب و ارادت کرد.

رستمي، شاعري است مؤدب و فعال که از دورة نوجواني در جلسات انجمن شاعران اهل بيت (ع) در اداره کل تبليغات اسلامي آذربايجان‌شرقي حضور مي‌يافت. او شاعر آييني است و از توفيقات او اين است که از ابتداي شاعري گام در آستان اهل بيت (ع) نهاده و دل به محبت سلسلة عصمت و طهارت  داده است.

طي سي سال اخير، گرايش به شعر آييني در ميان شعراي جوان ميهن عزيز ما ايران گسترش يافته است. اين موضوع، ماية شگفتي برخي از اهل فن شده است. به ويژه اينکه طي همين دهه‌هاي اخير، افراد و حلقه‌هايي به شدت براي آلوده کردن فضاي شعر جوان با مضامين غريزي و نفساني يا مضامين اجتماعي مبتذل و يا مضامين سياسي ضدديني تلاش کرده‌‌اند و در چنين فضايي گرايش شاعران جوان به شعر آييني نويدبخش آينده‌اي روشن‌تر براي شعر و ادب سرزمين ما ايران و پارة تن آن، آذربايجان و خاصه تبريز است.

يکي از شعراي معاصر دربارة گرايش شاعران جوان به شعر آييني نوشته است: «گرايش شاعران جوان ايران به شعر آييني، گرايشي است نيکو و با برکت و حتي در حدّي غيرقابل پيش‌بيني. به واقع پس از سال‌هاي جنگ و رحلت امام خميني(ره) و در تنگناي مضموني که شاعران انقلاب دچارش بودند، در نهايت سه گرايش در شعر جوان مملکت پديد آمد: شعر عاشقانه، شعر آييني و شعر اعتراض. اين که گفتم غيرقابل پيش‌بيني، بدين واسطه است که گمان نمي‌رفت شعر آييني در ميان جوانان اين سال‌ها به اندازة آن دو شاخة ديگر، به ويژه شعر عاشقانه خريدار و طرفدار داشته باشد و مسيري روي به بالندگي را بپيمايد.»

روشن است که منظور اين شاعر معاصر از شعر عاشقانه، همان گونة عاشقانه‌اي است که بيشتر با ايام جواني تناسب دارد، آن گونة شعر عاشقانه‌اي که حاوي معارف و معاني و مضامين عشق عرفاني و الهي است.

آري بسياري از شعراي جوان معاصر خلاقيت ادبي خود را در زمينة شعر آييني به کار مي‌بندند و اين، چندان عجيب نيست. زيرا که قلب پاک جوانان و خاصه شاعران جوان ذاتا ميل به عصمت و طهارت دارد و خاندان عصمت و طهارت، پيغمبر بزرگ ما و خاندان اوست.

اينک شعر مهدي رستمي را مي‌خوانيم:

اي جلوة جمال تو را مظهر، آفتاب

وي پيش روي ماه تو چون اختر آفتاب

در بارگاه عرش پناه تو بوده اند

انجم غلام و مه خدم و نوکر آفتاب

با پرتو شعاع زند بوسه يا علي

بر هر کجا که پاي نهد قنبر، آفتاب

پيش از سپيده دم که براي دريدنِ

ستر سياه شب بکشد خنجر آفتاب

با شوق کسب فيض نهد بر مزار تو

همچون گداي خانه به دوشي سر آفتاب

هين، مهچة درفش تو را بنده،ماهتاب

هان، شمسة ضريح تو را چاکر، آفتاب

پروانه‌وش به دور تو گردند روز و شب مريخ، زهره، ماه، زحل، احور، آفتاب

هان اي فلک! بگرد به دور سرش که گشت

روز الست دور سر حيدر، آفتاب

ماها، غبار پاي تو با صدهزار ناز

بالله سزد که فخر فروشد بر آفتاب

والله رواست باج ستاند ز مافلک

بر آن غبار سر بگذارد گر آفتاب

تا مهر و ماه آينه گردان روي توست

خوش طالع است ماه و بلنداختر آفتاب

بر گنبد مشعشع تو از فراز چرخ

با چشم نيم‌باز تماشاگر آفتاب

مه جانشين مهر بود،ها، نه شب پرک

تو ماه برج ديني و پيغمبر، آفتاب

عمري دويد تا که فلاني شود علي

گو: اي فلان، تو ذره‌اي و حيدر، آفتاب

در پيش دوست دست گدايي گشوده است گاه از رواق و پنجره، گاه از در آفتاب

از مهر توست جلوة اشعار «رستمي»

اي جلوة جمال تو را مظهر آفتاب

ادامه دارد

نويسنده:مصطفي محمدی