اسرا درويشي: آن‌سوي کوه‌هاي سرفراز سهند، جايي ميان تبريز و اروميه، دل زمين سال‌هاست که ترک برداشته است. اين‌جا، درياچه‌اي بود که دريا نبود، اما براي مردمش حکم دريا داشت. نگيني کبود به وسعت آرزوهاي نسل‌ها، که آينه آسمان بود و تکيه‌گاه زندگي روستاييان و کشاورزان و نماد شکوه طبيعت آذربايجان.
اسرا درويشي: آن‌سوي کوه‌هاي سرفراز سهند، جايي ميان تبريز و اروميه، دل زمين سال‌هاست که ترک برداشته است. اين‌جا، درياچه‌اي بود که دريا نبود، اما براي مردمش حکم دريا داشت. نگيني کبود به وسعت آرزوهاي نسل‌ها، که آينه آسمان بود و تکيه‌گاه زندگي روستاييان و کشاورزان و نماد شکوه طبيعت آذربايجان.
