10 کشور با بالاترين ضريب هوشي در سال 2023

طبق اين فهرست، بيشتر مردم در سراسر جهان (حدود 68 درصد) داراي ضريب هوشي بين 85 تا 115 هستند. تعداد اندکي که بالاتر از ضريب هوشي 140 هستند، نابغه محسوب مي‌شوند.

ژاپن با ميانگين بهره هوشي 106.49 در صدر فهرست قرار دارد و پس از آن تايوان (106.57)، سنگاپور (105.89)، هنگ کنگ (105.37) و چين (104.10) قرار
دارند.

کشورهاي اروپايي که توانسته‌اند در ميان 10 کشور برتر قرار بگيرند عبارتند از بلاروس (101.60)، فنلاند (101.20) و ليختن اشتاين (101.07) و همچنين هلند و آلمان به‌طور مشترک با ميانگين IQ 100.74.

ايران نيز با 80.01 در رده 119 اين فهرست قرار دارد که بالاتر از عربستان (76.36)، عمان (78.7)، هند (76.24) و پايين تر از افغانستان (82.12) است.

World Population Review مي‌گويد فهرست خود را بر اساس برخي از شناخته‌شده‌ترين و گسترده‌ترين مطالعات اطلاعاتي جهان که توسط ريچارد لين (Richard Lynn)، روان‌شناس بريتانيايي انجام شده، تهيه کرده است.

در يک مطالعه در سال 2019 با عنوان هوش ملل، لين و همکارش ديويد بکر (David Becker)، ميانگين IQ شهروندان را در 132 کشور اندازه‌گيري و امتيازات تخميني را براي 71 کشور ديگر محاسبه کردند.

با اين حال، مطالعات لين که مسلما جامع‌ترين بررسي موجود است، اغلب بحث هاي قابل توجهي را برانگيخته است.

برخي از مخالفان با روش‌هايي مشکل دارند که لين براي محاسبه تخمين‌ها در زماني که داده‌ها در دسترس نيستند، استفاده مي‌کند. ديگران لين را متهم مي‌کنند که از داده هاي خود براي حمايت از نظريه هاي علمي نادرست که اعتقادات برتري طلبانه سفيدپوستان را ترويج مي‌‌کند، استفاده مي‌کند.

يکي از خلاقانه‌ترين مطالعات در مورد هوش، شاخص سرمايه اطلاعاتي يا ICI در سال 2017 است که از چندين عامل براي تعيين نه باهوش‌ترين کشورها بلکه آن‌هايي استفاده مي‌کند که از هوشِ باهوش‌ترين شهروندان خود براي «گسترش مرز دانش و/يا معرفي فناوري‌ها و نوآوري‌هاي اقتصاد دانش» نهايت استفاده را مي‌کنند.

در مطالعه ICI، ايالات متحده در رتبه اول قرار گرفت و تنها کشوري بود که رتبه A+ را دريافت کرد. بريتانيا در رتبه دوم و پس از آن آلمان در رده سوم قرار گرفت. ساير کشورهاي با رتبه بالا در ICI عبارتند از استراليا، سنگاپور، سوئد، سوئيس، کانادا، فنلاند و دانمارک.

محققان مدت‌ها در مورد اينکه تست هاي IQ واقعا چه چيزي را اندازه‌گيري مي‌کنند، بحث کرده‌اند و اينکه آيا تفاوت‌هاي ميانگين در نمرات IQ - مانند تفاوت بين گروه‌هاي قومي مختلف - منعکس‌کننده تفاوت در هوش، عوامل اجتماعي و اقتصادي يا هر دو است.

اين ديدگاه توسط بسياري از دانشمندان به چالش کشيده شده است. به عنوان مثال، ريچارد نيسبت (Richard Nisbett)، روانشناس دانشگاه ميشيگان در کتاب خود در سال 2009 با عنوان «هوش و چگونگي بدست آوردن آن»، استدلال کرد که تفاوت در نمرات IQ تا حد زيادي زماني که محققان عوامل اجتماعي و اقتصادي را کنترل مي‌کنند، از بين مي‌رود.