چين F-22 آمريکا را فلج کرد!

محققان چيني که با نيروي هوايي اين کشور همکاري مي‌کنند، اخيرا از ساخت و توسعه فناوري راداري جديدي خبر داده‌اند که مي‌تواند جنگنده‌هاي رادارگريزي مثل F-22 آمريکا را به‌راحتي شناسايي کند. اين در حالي است که جنگنده‌هاي F-22 آمريکايي به خاطر قابليت رادارگريزشان، شهرتي بين‌المللي دارند و به گفته ارتش آمريکا، اين هواپيماها به خاطر طراحي خاص‌شان، پيشرفته‌ترين جنگنده جهان به شمار مي‌روند.

سطح مقطع راداري (RCS) اين جت‌هاي جنگنده، بسيار کوچک و به اندازه حدود 0001032256/0 مترمربع (کمتر از يک تيله شيشه‌اي) است و همين ابعاد کوچک، کار سيستم‌هاي راداري معمولي را براي رديابي اين جت‌هاي جنگنده بسيار سخت مي‌کند.

حالا چيني‌ها مدعي شده‌اند که راداري با قابليت شناسايي اين جنگنده‌ها را ساخته‌اند و تيمي از محققان به سرپرستي ژي جون‌وي از دانشگاه مهندسي نيروي هوايي شيان، نتيجه تحقيقات‌شان را در مجله معتبر دانشگاه هوانوردي و فضانوردي پکن منتشر کرده‌اند.

 ماموريت مخفي

از قرار معلوم، فناوري جديد، قابليت بالايي در شناسايي جنگنده‌هاي رادارگريز دارد و مي‌تواند جنگنده رادارگريزي را با پيکربندي مشابه F-22 در شرايطي قابل مقايسه با يک جت جنگنده معمولي با RCS بيش از 6 مترمربع قرار دهد. اين بدان معناست که قدرت تشخيص اين رادار در شناسايي هواپيماي رادارگريز F-22 ، افزايش حدودا 60 هزار برابري داشته که در مقايسه با سيستم‌هاي راداري معمولي تفاوت زيادي دارد.

محققان چيني در عين حال مدعي شده‌اند که مي‌توانند جنگنده F-22 را در يک منطقه جنگي پهناوري به وسعت حدود 63هزار کيلومترمربع شناسايي کنند و در تعيين موقعيت لحظه‌اي F-22 با دقتي مثال زدني، به نتايج خوبي دست يافته‌اند. حاشيه خطاي رادار در هنگام رديابي جنگنده رادارگريز، کمتر از 5/1 متر بوده که اين داده‌ها براي هدايت جنگنده‌هاي رهگير يا موشک‌هاي پدافند هوايي کافي است و در نتيجه برتري و قابليت رادار گريزي جنگنده‌اي مثل F-22 را خنثي مي‌کند.

رويکرد فناورانه

تا پيش‌ازاين، چين از رادارهاي ضدهوايي زيادي استفاده کرده بود و حالا با بهره‌گيري از اين فناوري جديد قصد دارد تا در اين زمينه فراتر برود. در اين سيستم از رادارهاي متعددي براي اسکن زواياي مختلف استفاده مي‌شود که با مفهومي به نام «زمان‌بندي منابع هوشمند» ترکيب شده‌اند.

اين سيستم زمان‌بندي به‌صورت پويا (ديناميک)، منابع شناسايي را به سمت «در معرض‌ ديد»ترين بخش جت جنگنده رادارگريز تغيير مي‌دهد و دقت تشخيص راداري آن را به حداکثر مي‌رساند. طبق گفته اعضاي اين تيم، اين سيستم تنها به سه دستگاه رادار نياز دارد که امکان نصب آنها در خشکي، جزيره‌، کشتي و حتي هواپيماها وجود دارد.

در صورتي که ادعاهاي چيني ها صحت داشته باشد، فناوري رادار جديد مي‌تواند پيامدهاي قابل توجهي بر اثربخشي رزمي F-22 داشته باشد؛ چرا که F-22 با اتکا به قابليت رادارگريزي‌اش مي‌تواند قبل از حمله به اهداف با موشک‌هاي هوا به هوا با برد موثر حدود 100 هزار متري، از پدافند هوايي دشمن فرار کند. براي حملات با بمب‌هاي هدايت دقيق روي زمين، جنگنده رادارگريز بايد در شعاع بيست هزار متري باشد. اما حالا سيستم راداري جديد چين مدعي است که مي‌تواند اين مزيت کليدي F-22 را مهار کند.

به گفته محققان، اين رادار چيني مي‌تواند مختصات دقيق و سرعت حرکت F-22 را تنها در  008/0 ثانيه محاسبه کرده و به علاوه قابليت رديابي هر جنگنده رادارگريز در يک سازند مهاجم F-22 را تنها در 02/0 ثانيه داراست.

تکامل نبردهاي هوايي

با تشديد تنش‌ها در منطقه آسيا و اقيانوسيه، تحولاتي اين چنيني را در دنياي فناوري نظامي و هوايي شاهد هستيم و چين قصد دارد تا با بهره ‌گيري از اين فناوري جديد راداري، در مناطقي از جمله درياي چين جنوبي و اقيانوس آرام غربي از حريفان پيشي بگيرد.

از سوي ديگر چيني‌ها توليد جنگنده‌هاي رادارگريز J-20 خود را نيز افزايش داده‌اند؛ چرا که آنها جنگنده‌هاي F-22 آمريکايي مستقر در ژاپن را به منزله تهديدي براي زيرساخت‌هاي ساحلي خود مي‌دانند.

در عين حال، آمريکا هم به مدرن‌سازي بيش از 100 فروند F-22 پرداخته و اين نکته با درنظر داشتن اينکه آمريکا روند توليد جت‌هاي F-22 را به دليل هزينه‌هاي بالا متوقف کرده بود، قابل توجه است.

اين مسائل حکايت از يک مسابقه تکنولوژيک در نبردهاي مدرن هوايي دارد که بدين‌ترتيب، طرفين به دنبال يافتن برتري و سبقت از يکديگر در شناسايي و درعين حال تقويت قابليت‌هاي دفاعي‌شان هستند.

مهم‌ترين پرسشي که در محافل سياسي و انديشکده‌هاي نظامي مطرح شده، رويکرد چين در به‌اشتراک‌گذاري فناوري جديد است. آيا چين هم مانند ايالات‌متحده که جنگنده F-22 را به هيچ‌يک از ديگر هم‌پيمانان خود نفروخته، فناوري رادار ضدپنهان‌کار را انحصاري استفاده مي‌کند يا با توجه به گسترش جنگنده‌ها و موشک‌هاي پنهان‌کار، آن را در اختيار ديگر شرکاي راهبري خود، مانند ايران، خواهد گذاشت؟