چشم طمع صهيونيست‌ها به بازارهاي اقتصادي اندونزي

به عقيده کارشناسان صهيونيست، اگر اسرائيل و اندونزي روابط خود را عادي کنند، اين مسئله يک خبر بسيار خوب براي اين رژيم و اقتصاد بحران زده آن پس از جنگ است.

درون پسکين، کارشناس صهيونيست در اين رابطه نوشت: اين کشور يکي از 20 اقتصاد بزرگ جهان است که موقعيت استراتژيک و نيازهاي بزرگي (واردات بيش از 235 ميليارد دلار در سال) دارد که رژيم صهيونيستي مي‌تواند برخي از آنها را، حتي اگر حداقل باشد، برآورده کند.

به گفته وي، در اين ميان اول، صنعت ديجيتال اسرائيل مطرح است، شرکت‌هاي SaaS، فين‌تک، پرداخت‌ها و امنيت اطلاعات، بازاري عظيم و رو به رشد را تشکيل مي‌دهند که به دنبال امنيت ابري، تشخيص کلاهبرداري، مديريت ريسک اعتباري، پرداخت‌هاي فرامرزي و يک فرآيند هوشمند «مشتري خود را بشناسيد» است. همچنين اندونزي بازار بزرگي است که به دنبال راه‌حل‌هايي براي اپراتورهاي بانکي، کيف پول‌هاي ديجيتال و تجارت آنلاين است.

اين کارشناسان صهيونيست سپس به فرصت اقتصادي ديگري که براي اين رژيم در ايجاد روابط با اندونزي وجود دارد، اشاره کرد: دوم، مسئله آب، آب و هوا و فناوري کشاورزي.

به گفته پسکين، اندونزي با آلودگي، سيل و خشکسالي‌هاي فصلي دست و پنجه نرم مي‌کند. بهره‌وري آب، کشاورزي هوشمند، نظارت از راه دور و پيش‌بيني آب و هوا/بيماري - اينها حوزه‌هايي هستند که اسرائيل مي‌تواند تقاضاي فناوري واضحي را در آنها برآورده کند. حوزه‌هاي ديگري که شرکت‌هاي اسرائيلي مي‌توانند در آنها ادغام شوند - انرژي سبز، وسايل نقليه الکتريکي، ساخت و ساز هوشمند و موارد است.

در روزهاي گذشته، شماري از رسانه هاي صهيونيستي مدعي شده بودند که در پي سفر سوبيانتو به شرم الشيخ مصر وي عازم سرزمين هاي اشغالي خواهد شد. به گفته‌ آنها، پرابوو سوبيانتو، رئيس جمهور اندونزي قرار است روزهاي سه‌شنبه يا چهارشنبه به اسرائيل سفر کند.

بنابر ادعاهاي مطرح شده، قرار بود تا اين سفر به شکلي محرمانه انجام شود که ناگهان خبر آن در رسانه‌هاي صهيونيستي منتشر شد و همين مسئله منجر به لغو سفر رئيس جمهور اندونزي به سرزمين‌هاي اشغالي و تکذيب رسمي آن از سوي اين کشور بود.

لازم به ذکر است که رژيم صهيونيستي پس از دو سال جنگ شديد در غزه و ديگر جبهه‌ها از جمله لبنان، يمن و جنگ با ايران، به دنبال ترميم و بازسازي وضعيت اقتصادي خود است، از اين رو سران اين رژيم به دنبال بازارهاي بزرگي همچون اندونزي و ساير کشورهاي شرق آسيا و يا آفريقايي است تا از اين طريق بخشي‌ها مخارج و هزينه‌هاي جنگي خود را جبران کند.