شعر از استاد شهريار
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
سپاه صبح زد از ماه خيمه تا ماهي
ستاره کوکبة آفتاب خرگاهي
به لاجورد افق ته کشيده برکه شب
مه و ستاره تپيدن گرفته چون ماهي
صلاي رحلت شب داد و طلعت خورشيد
خروس دهکده از صيحة سحرگاهي
به جستجوي تو اي صبح در شبان سياه
بسا که قافلة آه کرده‌ام راهي
خديو خرگهي بر خيمه گو بزن بيرون
چو مهر تکيه به شمشير و مغفر شاهي
عجب مدار به شمشير او غبار قرون
چرا که آينه عاشقان بُوَد آهي
نمانده چشمه آب بقا به ظلمت دهر
به جز چراغ جمال بقيت اللهي
برآي از افق اي مشعل هدايت شرق
برآر گله اين گمرهان ز گمراهي
ز سايه‌اي که به خاک افکني خوشم چه کنم
هماي عرش کجا و کبوتر چاهي
ملک به سجده آدم به کلک مژگان زد
بر آستان تو توقيع آسمان‌جاهي
خوشم که نقل حديثت فتاده در افواه
بسا که نصّ حديث است نقل افواهي
بشارتي به خدا خواندن و خدا ديدن
که اين بشر همه خودبيني است و خودخواهي
دلي که آينه‌گردان شاهد غيبي‌ست
چه عيب داردش از سرّ غيب آگاهي
به گوش آنکه صداي خدا نمي‌شنود
حديث عشق من افسانه‌اي بود واهي
تو کوه و کاه چه داني که شهريارا چيست
به کوه محنت من بين و چهره کاهي
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
بخش خبری آذربایجان
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.