چرا قفقاز قلمرو امنيتي ايران محسوب مي شود؟

چرا ايران نبايد اجازه دهد تحت پوشش ايجاد راه ارتباطي يا دالان، قلمرو امنيتي تصرف و راه ارتباطي ايران با اروپا مسدود شود؟

از دست دادن قلمرو امنيتي ايران در قفقاز موجب خسارات جبران ناپذير خواهد شد! وقتي سوريه قلمرو امنيتي ما بود، فقط دو هزار نفر شهيد طي چند سال داديم، ولي وقتي قلمرو امنيتي به داخل مرزهاي سياسي ايران رسيد، تعداد شهدايمان فقط در 12 روز جنگ يک هزار و 200 نفر  شد.

کشورهاي فاقد مولفه هاي قدرت، ميدان بازي هستند؛ فقط سخنگو هستند و مي گويند حاکميت متعلق به ماست. چه ارمنستان باشد و چه جمهوري آذربايجان باشد و چه امارات باشد! يعني کشورها يا بازيگر بين‌المللي هستند مثل آمريکا و روسيه و سايريني که مولفه‌هاي قدرت را دارند، يا بازيگر منطقه‌اي هستند مثل ايران و ترکيه و ساير کشورها، يا ميدان بازي هستند!

کشورهاي فاقد وسعت، قدرت بازيگري ندارند. اما يک عامل مي‌تواند موازنه را به هم بزند که اين کشورها ( کشورهاي قفقاز) آن عامل را ندارند و حاکميتشان در اختيار قدرت هاي بزرگ است. اين عامل براي کره شمالي قدرت هسته‌اي است که البته در کنار مرزهاي چين هم قرار دارد. آن توان هسته‌اي ممکن است براي اين کشور بازدارندگي ايجاد بکند. ولي کشوري به نام ارمنستان يا جمهوري آذربايجان به هيچ وجه بازيگر نيستند و فقط ميدان بازي هستند. شرکت بي پي انگليس در آنجا نشسته و تصميم مي گيرد، ولي هميشه مخفي است و بعد، ديگران اجرا مي‌کنند. چه کسي اجرا مي‌کند؟ همين کشور!  امارات مي‌شود يک پايه کار. امارات چند سال قبل، روابط تجاري‌اش با ارمنستان فقط سه ميليون دلار بود، اما الان از روسيه هم جلوتر افتاده است و در رده اول روابط تجاري ارمنستان قرار گرفته است.

بنابراين، از نظر امنيتي بايد اين هشدار را هم بدهيم که ايران يک قدرت منطقه اي است. درست است که مشکلاتي هم داريم، ولي چون ايران قدرت منطقه اي است، بايد هرچه قدرتش بيشتر باشد، قلمرو امنيتي پيراموني‌اش هم بيشتر باشد. ما پايه کار هستيم.  ايران براي ما مهم است. اما، يارگيري خارجي چه ضرري براي ما دارد؟ موقعي که در سوريه مستقر بوديم، در کل دو هزار نفر شهيد داديم، ولي در همين جنگ 12 روزه يک هزار و 200 نفر شهيد داديم و پنج هزار نفر مجروح که تعداد شهدا از ميان اين مجروحان هم در حال افزايش است.  پس مرزهاي امنيتي و مبارزه ايران نبايد محدود در چارچوب مرزهاي سياسي باشد. الان اين مبارزه را به مرزهاي سياسي ما منتقل کرده اند و هزينه‌اي که در مرزهاي سياسي از نظر نظامي و امنيتي مي‌شود، اصلا قابل مقايسه با هزينه در مرزهاي قلمرو امنيتي و فرامرزي نيست. اگر اين قلمرو پيراموني ، فرهنگي باشد، بسيار عالي است؛ مثل تالشان که متاسفانه هيچ استفاده اي از اين قلمرو فرهنگي ايران در تالشان شمالي  نشده است. ولي اگر نشد، بايد قلمرو امنيتي را از مرزهاي سياسي فراتر برد، با استفاده از حقوق بين الملل. ولي اگر خلاف اين اتفاق افتاد و گفته شد که «ارمنستان با جمهوري آذربايجان توافق کرده است و به شما چه ربطي دارد؟!» ، به همان دليل که ترکيه از پنجاه سال پيش قبرس را تصرف کرده است و به همان دليل که ترکيه بخشي از استان ادلب در سوريه را گرفته است و باعث سقوط دولت سوريه شده است، به همان دلايل نبايد اجازه داد که بيايند منطقه جنوب ارمنستان را به دالان تبديل کنند و بعدا راه ارتباطي ما را مسدود کنند.

مرزهاي بين‌المللي و ژئوپلتيک منطقه نبايد تغيير داده شود. راه ارتباطي ايران با اروپا از طريق ارمنستان و گرجستان و درياي سياه قطع مي شود. ما ناچار مي‌شويم که يا از طريق جمهوري آذربايجان يا از طريق ترکيه وارد بشويم.»