چرا آلمان «مرکز اسلامي هامبورگ» را تعطيل کرد؟

تعطيلي مرکز اسلامي هامبورگ رعدوبرقي در آسمان صاف نبود، بلکه از آبان ماه پارسال و در ادامه فضاسازي رسانه‌ها و دولت آلمان عليه اين مرکز اسلامي، احزاب تشکيل‌دهنده دولت ائتلافي اين کشور، با ارائه طرحي به پارلمان، خواستار بسته‌شدن اين نهاد مذهبي و فکري شدند و پارلمان اين کشور نيز قرار شد اين طرح را به رأي بگذارد که آيا اين مرکز بايد بسته شود يا خير و اينکه چگونه بايد بسته شود.

پليس آلمان آبان‌ماه پارسال به بهانه بررسي برخي ادعاهاي واهي و فاقد مدرک و سند، به مرکز اسلامي هامبورگ و 54 مرکز ديگر در 7 ايالت فدرال حمله کرد. وزارت کشور آلمان در آن زمان با انتشار بيانيه‌اي اعلام کرد: مرکز اسلامي هامبورگ و نهادهاي تابعه به ظن اقدام عليه نظم عمومي مورد بررسي و 54 مرکز در 7 ايالت فدرال مورد بازرسي قرار گرفتند. در اين بيانيه بدون ارائه هرگونه سند و مدرکي ادعاهايي عليه فعاليت‌هاي مرکز اسلامي هامبورگ مطرح شد.

مرکز اسلامي هامبورگ، از مراکز مهم اسلامي و قديمي آلمان است که سال 1332 با حمايت آيت الله بروجردي در شهر هامبورگ تأسيس شد. انتشار مجلاتي به زبان آلماني و فارسي و ارائه خدمات مشاوره‌اي، بخشي از اقدامات اين مرکز است. اين مجموعه اسلامي، کتابخانه‌اي با بيش از 6 هزار عنوان کتاب در موضوعات مختلف اسلامي و شيعي دارد.

به علت حضور قدرتمند لابي‌هاي رژيم صهيونيستي و گروهک تروريستي منافقين در برخي شهرهاي آلمان، پيش از اين نيز هر از گاهي اتهامات و جوسازي‌هايي عليه اين نهاد و سازمان مذهبي- فرهنگي در فضاي رسانه‌اي آلمان ايجاد مي‌شد، اما پارسال با شروع ناآرامي‌ها و اغتشاشات در برخي شهرهاي ايران، حملات رسانه‌اي و سياسي عليه مرکز اسلامي هامبورگ بيشتر شد؛ به‌ويژه اينکه دولت آلمان همراه با آمريکا و برخي کشورهاي اروپايي آشکارا و به دور از روکش‌هاي ديپلماتيک از اغتشاشات در ايران حمايت کردند.

درخواست بستن مرکز اسلامي هامبورگ يکي از بندهاي طرح 22 ماده‌اي احزاب دولت ائتلافي آلمان عليه ايران است؛ اين طرح که با بهانه و عنوان انحرافي «دفاع از حقوق بشر»، منحصراَ براي حمايت از اغتشاش‌گران و چگونگي ادامه ناآرامي‌ها در ايران تدوين شده بود، «تشديد تحريم‌ها عليه ايران و حمايت از نيروهاي اپوزيسيون ايران در آلمان» از بندهاي ديگر آن است.

احزاب حاکم در دولت آلمان در حالي خواستار بستن اين مرکز فرهنگي و فکري ايران شدند که در تناقضي آشکار با شعار «دفاع از آزادي بيان»، آشکارا با دخالت در امور داخلي ايران، از اغتشاشات و اقدامات تروريستي در برخي مناطق ايران حمايت کردند.