پروژه مشترک غربي، عربي، صهيونيستي

 «شوراي انتقالي جنوب» به تازگي با حمايت آشکار امارات و احتمالاً با حمايت پنهان آمريکا، انگليس و رژيم صهيونيستي براي گسترش نفوذ خود در تعدادي از مناطق نفت‌خيز و مراکز استراتژيک يمن مانند فرودگاه‌ها، بنادر و گذرگاه‌ها در عدن، ساحل حضرموت، المهره و شبوه، اقدام کرده است. اين اقدام شبيه يک کودتاي تدريجي و برنامه‌ريزي شده عليه جريان موسوم به «شوراي رهبري رياست جمهوري» و تحميل عملي تقسيم‌بندي منطقه براي آماده‌سازي اعلام جدايي است.

حمايت امارات در اين عرصه ديگر تنها به تأمين مالي و تسليحاتي شوراي انتقالي محدود نمي‌شود، بلکه شامل آموزش هاي نظامي، فراهم آوردن قابليت‌هاي اطلاعاتي و فني بالا براي آن و هماهنگي عملياتي است که شوراي مذکور را قادر مي‌سازد به سرعت در جنوب و شرق يمن حرکت کند.

امارات در ظاهر از انگيزه‌هاي عناصر و رهبران اين شورا براي تحقق پروژه تجزيه استفاده مي‌کند، اما در واقع اين تحولات بخشي از يک استراتژي مشترک اماراتي، آمريکايي، انگليسي و اسرائيلي است که هدف آن تقويت نفوذ در بنادر، گذرگاه‌هاي دريايي، جزاير و منابع نفتي در جنوب و شرق يمن است.

اين شرايط مي تواند بيش از هر زمان ديگري صنعا را تحت فشار قرار مي‌دهد و از ايفاي نقش فعال آن در حمايت از غزه و درگيري مستقيم با آمريکا، انگليس و رژيم صهيونيستي جلوگيري کند.

 عقب‌نشيني ظاهري سعودي‌ها و تغيير موقعيت پيچيده آن‌ها در يمن در سايه گسترش نفوذ امارات از طريق ابزارهاي محلي خود، از ديگر مولفه‌هاي تحولات يمن است.

در اين شرايط به نظر مي‌رسد که رياض توانايي‌اش در کنترل رفتار گروه‌هاي محلي مرتبط با خود را از دست داده است. در سايه اين واقعيت، رياض و گروه‌هاي مرتبط با آن در وضعيت دفاعي بي‌سابقه‌اي در داخل استان‌هاي اشغالي يمن قرار گرفته و به نظر مي‌رسد از اين تحرکات غافلگير شده و مجبور شدند مواضع و اردوگاه‌ها و انبارهاي تسليحات خود را بدون مقاومت به مزدوران امارات تحويل دهند.

برخي ناظران معتقدند که پراکندگي تصميم‌گيري سياسي، نظامي و اطلاعاتي در رياض به عقب‌نشيني عربستان سعودي و گروه‌هايش انجاميده است. اين در حالي است که امارات مواضع اطلاعاتي و سياسي يکپارچه اي در قبال تحولات يمن دنبال کرده است.

با اين وجود، محافل سياسي و ديپلماتيک در صنعا معتقدند که عربستان سعودي حرف آخر را در استان‌هاي تحت اشغال يمن مي زند و امارات نمي‌تواند بدون هماهنگي قبلي با رياض، دست به اقدامي بزند، به خصوص که درگيري هاي اخير پس از بازگشت محمد بن سلمان وليعهد سعودي از واشنگتن و «تروريست» اعلام کردن اخوان المسلمين توسط آمريکا و افزايش فشار سياسي بر صنعا صورت گرفت.

طبق اين ديدگاه، عربستان سعودي در هماهنگي مستقيم با ابوظبي و قدرت‌هاي بين‌المللي در خصوص تحولات يمن است که محورهاي آن عبارتند از:

1. خلاص شدن از دست حزب اصلاح و نيروهاي وابسته به اخوان المسلمين که بن سلمان هيچ علاقه‌اي به آنها ندارد.

2. بازنگري در ايجاد يک نهاد جايگزين براي شوراي رياست جمهوري عدن که عملکرد خوبي از خود نشان نداده است.

 3. دستکاري در حاکميت يمن و تحميل يک واقعيت جديد پيش از اجراي الزامات صلح با صنعا و آماده‌سازي ترتيبات عليه صنعا با مزدوران بومي محلي.

نقش رژيم صهيونيستي در بحران يمن

روزنامه الاخبار، رژيم صهيونيستي را برنده تشديد جنگ در يمن معرفي کرده و مي افزايد که درک نقش احتمالي رژيم صهيونيستي در تحولات يمن با بررسي چند تحول مهم، ساده تر انجام مي شود.

اعلام آمادگي عيدروس قاسم الزبيدي، رئيس شوراي انتقالي براي عادي سازي روابط با رژيم اشغالگر صهيونيستي در ازاي به رسميت شناختن «دولت يمن جنوبي» و همچنين زمزمه هاي صهيونيست‌ها در طول جنگ طوفان الاقصي در مورد امکان ايجاد روابط با گروه هاي مخالف و معارض دولت صنعا دو مورد از اين تحولات است.

 در همين رابطه تعدادي از افسران موساد با پوشش خبرنگار به عدن و تعدادي از استان هاي جنوبي سفر و با رهبران گروه هاي متخاصم ديدار کرده‌اند.

شايد ماموريت آنها آماده سازي براي هدايت تحولات کنوني يمن بوده است. همچنين همکاري امنيتي و فني بين امارات و رژيم اشغالگر پس از توافقات عادي سازي بر کسي پنهان نيست. به همين علت امارات از فناوري هاي پيشرفته نظارتي، تخصص سايبري و توسعه زيرساخت هاي اطلاعاتي بهره مند شده است که همه اين عوامل به حمايت از تحرکات ابوظبي در منطقه از جمله يمن براي ايجاد نفوذ و بازترسيم نقشه امنيت دريايي از شاخ آفريقا تا باب المندب و سواحل حضرموت و سقطري مربوط مي شود.

 از آنجا که امارات مستقيماً با رژيم صهيونيستي مرتبط است، مي‌تواند گروه‌هاي مزدور خود را به اين رژيم متصل کند تا اهداف ابوظبي را که کاملاً با اهداف آمريکا و انگليس مطابق است، محقق سازد.

ازجمله اين اهداف مي توان به تضعيف دولت يمن، جلوگيري از اعمال حاکميت صنعا بر سواحل اشغالي يمن و تضمين امنيت و ناوبري دريايي رژيم اشغالگر، اشاره کرد. تحولات جنوب و شرق يمن صرفاً حوادث پراکنده بين شبه نظاميان بومي نيست، بلکه به منزله بازسازي نفوذ منطقه اي در يمن است و ممکن است به تجزيه اين کشور بينجامد.

اين پروژه به صورت قابل توجهي با منافع آمريکا، انگليس و رژيم صهيونيستي تلاقي پيدا مي کند.