شعر از رضا غلامپور (دل پاک)
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
ياد باد آن روزگاران که صفايي داشتيم
در همه حالت به عهد خود وفايي داشتيم
محنت غربت به ما بيگانه بود آري که ما
هر کجا منزل به منزل آشنايي داشتيم
پيش هم بوديم و پشت هم همه همدم به هم
هر زماني که عروسي يا عزايي داشتيم
مي زدوديم از دل آيينه‌ها گرد ملال
مي گذشتيم از هم آن دم که خطايي داشت
عطر مهمان بود و بوي روح بخش زندگي
در سر هر سفره که آب و غذايي داشتيم
وقف هم بوديم جان در جان مداوم دل به دل
کي چنين اي دل به هم جور و جفايي داشتيم
بود آري سهم دلها، سهم دلهاي بزرگ
لابه لاي زندگي گر غصه هايي داشتيم
بود سبقت کارمان از يکدگر در راه خير
نه فريبي ما در اين ره نه ريايي داشتيم
هر زمان ما را صداي مهرباني بود و بس
وه که در گوش زمانه چه صدايي داشتيم
درد بي درمان! در آورد از کجا سر اين چنين
ما که بر هر درد جانفرسا دوايي داشتيم
محو شد آري همه با دست سنگين نفاق
صادقانه هر کجا که ردّ پايي داشتيم
هان نبين نفرين گرفته سربه سر دل را که ما
يک زماني بود در دلها دعايي داشتيم
دور بوديم از کدورت، نور بود آيين ما
در دل آيينه ها»دلپاک»جايي داشتيم
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
بخش خبری آذربایجان
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.