هرگونه عادي‌سازي روابط با اسرائيل منجر به افزايش درگيري‌ها در منطقه مي‌شود

«بعضي خيال ميکنند بروند کشورهاي اطراف را وادار کنند که روابطشان را با رژيم صهيونيستي عادّي کنند، مشکل حل خواهد شد؛ نه، اشتباه ميکنند. فرض کنيد کشورهاي گوناگونِ اين دُوروبَر، عمدتاً کشورهاي عرب، روابطشان را با رژيم صهيونيستي عادّي هم بکنند، اين، مشکل را حل نميکند، [بلکه] مشکل را متوجّه ميکند به خود دولتهاي آنها؛ يعني آن دولتهايي که بر اين جنايات چشم پوشيدند و با وجود يک چنين جناياتي با آن رژيم دست دوستي دادند، ملّتها به جان خود آن دولتها خواهند افتاد. اگر امروز ملّتهاي منطقه عليه رژيم صهيونيستي‌اند، آن روز ملّتهاي منطقه عليه دولتهاي خودشان خواهند بود. [به اين شکل] مشکل حل نميشود؛ بايد فلسطين به فلسطيني‌ها برگردد. اميدواريم ان‌شاءالله خداي متعال اين آينده را هرچه زودتر برساند».

هرگونه عادي‌سازي منجر به افزايش درگيري‌ها در منطقه مي شود

در همين باره سعدالله زارعي، کارشناس ارشد مسائل  منطقه در يادداشتي در روزنامه ايران نوشته است: با مروري بر وضعيت غرب آسيا در 100 سال گذشته مي‌بينيم که به نوعي محور همه حوادثي که در اين مدت رخ داده است، ارتباط مستقيم  يا غير مستقيمي با موضوع فلسطين دارد. اگر کشورهاي منطقه همچون عراق و افغانستان زخم اشغال را تحمل کرده‌اند به اين دليل بوده که اين امر از سوي امريکا، اقدامي براي تثبيت اسرائيل به شمار
مي‌آمد.

اگر در منطقه ما به رغم ثروت زيادش، فقر حاکم است به اين دليل بوده که بنا به تفکر امريکايي‌ها، منابع ثروت هيچ کشوري نبايد از اسرائيل بيشتر باشد و به همين دليل است که عليه کشورهاي منطقه تحريم‌هاي بي‌شماري اعمال مي‌شود. اگر تبعيض، ديکتاتوري و کودتا است و اتفاقات و جنگ‌هاي ويرانگري در اين کشورها صورت مي‌گيرد، ناشي از طراحي صهيونيست‌ها است. پس بديهي است که اگر اين چنين نقطه شومي از منطقه حذف شود، مشکلات هم حل خواهد شد. حال به هر ميزاني هم که بخواهند پيشنهاد دو دولتي را مطرح کنند، راه چاره اين نخواهد بود.

راه‌حل هماني است که رهبر انقلاب در سخنراني ديروز خود در جمع معلمان به آن اشاره کرده‌اند؛«فلسطين بايد به مردم آن بازگردد و پس از تشکيل نظام فلسطيني، خودشان تصميم بگيرند که با صهيونيست‌ها چه کنند.» موضوع دو دولتي بحث جديدي نيست که مطرح مي‌شود. اين پيشنهاد براي اولين بار 107 سال قبل يعني در سال 1917 در بيانيه بالفور مطرح شد و اگر راه‌حل امکانپذيري بود بايد اتفاق مي‌افتاد. اين موضوع در نتيجه قطعنامه 181 مجمع عمومي سازمان ملل هم که در سال 1948 صادر شد به جايي نرسيد و قطعنامه اسلو نيز بر مبناي همين امر شکل گرفت که راه به جايي نبرد. از همين رو مي‌توان گفت که راهکار دو دولتي موضوع موهومي است که نه فقط به مصلحت منطقه نيست بلکه امکان اجرايي شدن را هم ندارد. هرچند اسرائيل هم با آن موفق نبوده و به دنبال چيزي فراتر از سرزمين‌هاي فعلي خود است.

دومين نکته‌اي که رهبري انقلاب به آن اشاره داشته‌اند، عادي شدن روابط رژيم صهيونيستي با کشورهاي عربي اطراف است. ايشان بخوبي عنوان کرده‌اند که با اين کار نه تنها مشکل حل نمي‌شود بلکه مشکل متوجه دولت‌هايي خواهد شد که با چشم بستن بر جنايات رژيم اشغالگر با آن دست دوستي داده‌اند. سابقه تاريخي نيز همين امر را نشان مي‌دهد. مصر و اسرائيل 45 سال قبل روابط خود با يکديگر را عادي‌سازي کرده‌اند، اردن و اسرائيل 40 سال قبل دست دوستي به سوي هم دراز کردند و دولت‌هايي نظير مراکش هم از در رفاقت با صهيونيست‌ها وارد شد. آيا اين عادي سازي‌ها به نفع منطقه به کار آمد؟ آيا توانسته کمک اساسي به خود رژيم اسرائيل هم کند؟ پاسخ منفي است. اين تصميمات نه تنها موفقيت‌آميز نبوده بلکه سبب بروز درگيري‌هاي بيشتر و حتي ايجاد بحران هم در داخل اسرائيل و هم در ميان حاميان آن شده است.

همه‌پرسي براي فلسطين، تنها راه‌حل مسائل غرب آسياست

حسن هاني‌زاده، ديگر کارشناس مسائل غرب آسيا هم در يادداشتي در روزنامه ايران نوشته است: بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع معلمان، در برگيرنده سياست اصلي جمهوري اسلامي ايران در رابطه با موضوع فلسطين است. اين جمله که «تا وقتي فلسطين به صاحبان خود بازنگردد مشکل غرب آسيا حل نخواهد شد»، برداشت درست و منطقي از وضعيت منطقه و يافتن راه چاره اصلي براي آن است؛ وضعيتي که در آن تأکيد مي‌شود که راهکار دودولتي و وجود دو دولت متضاد صهيونيستي-فلسطيني نه تنها جوابگوي مشکلات نخواهد بود بلکه همچنان مشکلات را تشديد کرده و بر دامنه گرفتاري‌ها مي‌افزايد. جمهوري اسلامي ايران همان‌گونه که بارها اعلام کرده است، يک راه‌حل راهبردي براي پايان دادن به مناقشات چند دهه اخير رژيم صهيونيستي در سرزمين‌هاي اشغالي دارد و آن، برگزاري همه‌پرسي و تشکيل دولت واحدي است که يهوديان هم به همراه فلسطينيان در تشکيل آن مشارکت دارند. دولتي که با پايتختي بيت المقدس روي کار مي‌آيد و امور مسلمانان و يهوديان را در دست مي‌گيرد، هم عملياتي است و هم به توسعه منطقه کمک خواهد کرد. اين تنها راهي است که مي‌تواند به نزديک 8 دهه آوارگي فلسطيني‌ها پايان دهد.

موضوع ديگري که در بيانات رهبر معظم انقلاب مورد توجه قرار گرفته است، عادي‌سازي روابط رژيم صهيونيستي با برخي کشورهاي عربي است. ايشان به‌درستي عنوان کرده‌اند که با فرض عادي شدن روابط رژيم صهيونيستي با کشورهاي عربي اطراف، نه تنها مشکل حل نمي‌شود بلکه مشکل متوجه دولت‌هايي خواهد شد که با چشم بستن بر جنايات رژيم اشغالگر با آن دست دوستي داده‌اند و ملت‌ها به جان خود آن دولت‌ها خواهند افتاد. اين براي نخستين بار نيست که از سوي رهبري انقلاب بر چنين موضوعي تأکيد شده است.

طبق تأکيد ايشان، عادي‌سازي روابط سبب خواهد شد که اسرائيلي‌ها فضاي امن تري براي سرکوب ملت فلسطين به دست آورده و همچون گذشته به کشتار و نسل کشي خود ادامه دهند. در شرايطي که 7 ماه از جنگ در غزه مي‌گذرد، حداقل انتظار اين است که کشورهاي عربي مناسبات خود را با اسرائيل قطع کرده و به منزوي شدن بيشتر او کمک رسانند. واقعيت تلخ اين است که بيست و دو کشور عربي و اسلامي همچنان مناسبات آشکاري با رژيم صهيونيستي دارند. آنها بايد در اين شرايط روابط خود را با اين رژيم قطع کنند. براي دستيابي به اين امر بايد اتحاد قاطعي ميان رهبران کشور‌هاي اسلامي شکل گيرد تا يک گفتمان شرقي-غربي براي پايان جنگ غزه صورت گيرد و از زياده خواهي اسرائيل جلوگيري شود.