شعر از تبسم رضازاده «شدتي»
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
گفتند که از زخم کــبـــوتر ننويسم
گفتند که از لاله.ي پرپر ننويسم
گفتند دلم را به دل يار سپارم
از درد جهانسوز صنوبر ننويسم
گفتند که از صحبت خورشيد چه حاصل
يک ذره هم از خاطر رهبر ننويسم
گفتند که دل برکنم و چشم بپوشم
از عزت اين مرد دلاور ننويسم
من حنجر حق‌گوي زمان هستم و افسوس
سخت است که از درد مکرر ننويسم
گفتند وطن سهم «توي بي‌همه کس» نيست
گفتند که از ظلم ستمگر ننويسم
از دشت پر از آينه، از مشت پر از سنگ
از لاله ي پژمرده ي سنگر ننويسم
من زخمي بي‌مهري خلقم به چه علت
از بوسه‌ي خونين لب خنجر ننويسم
آخر تو بگو اين من دلداده چگونه
يکپارچه از چشمه‌ي باور ننويسم
من شاعر آييني اين شهر و ديارم
آيا شود از ملت و کشور ننويسم
فرزند علي باشم و وابسته‌ي زهرا
از ساغر و و از ساقي کوثر ننويسم
امروز علي خامنه‌اي سيد و مولاست
هيهات که ازآل پيمبر ننويسم !
از مسجد ما واهمه دارند شياطين
انوقت من از مسجد و منبر ننويسم؟!
دشمن بود آن کس که به مسند شد و مي‌خواست
از دين و دل خود غزلي تر ننويسم
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
بخش خبری آذربایجان
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.