مصاحبه جديد «علي دايي» با سايت فيفا درباره «رونالدو»، «مسي» و شکسته شدن رکوردش

به گزارش سايت فيفا، فرنس پوشکاش درباره تلاش براي رسيدن به 100 گل در ديدارهاي ملي در سال 1993 گفت: فکر نمي‌کنم هرگز اين کار انجام شود.

در همان سال يک مهاجم 24 ساله اردبيلي در کنار آتشفشان سبلان اولين بازي ملي‌اش را انجام داد. هيچ کس نمي توانست تصور کند که او آمار پوشکاش را بشکند، حتي خودش. دايي اما گلزن بي نظير بود. او يک تمام کننده بي نقص با توانايي بسيار بالا در زدن ضربات سر بود.

دايي در سال 1996 تنها در 18 بازي 22 گل به ثمر رساند - آماري که شامل چهار گل در 23 دقيقه مقابل کره‌جنوبي در يک چهارم نهايي جام ملت هاي آسيا بود. تنها ساندور کوچيس افسانه‌اي،  در سال 1954، گل‌هاي بيشتري در يک سال نسبت به دايي زده است.

مرد سبيلوي فوتبال ايران از سال 1998 تا 2001 در 36 بازي 36 گل به ثمر رساند تا گرد مولر (68 گل) را پشت سر بگذارد. کوچيس (75 گل) و پله (77 گل) اهداف بعدي او بودند.

در 17 نوامبر 2004 يعني 20 سال پيش دايي در مقدماتي جام جهاني 2004  برابر لائوس چهار گل به ثمر رساند تا به اولين بازيکن تاريخ تبديل شود که به 100 گل ملي مي رسد. عظمت اين دستاورد به حدي بود که در بيش از 150 کشور جهان از تلويزيون مخابره
شد.

فيفا با مهاجم سابق بايرن مونيخ صحبت کرد تا درباره آن دستاورد فراموش نشدني در تهران و شکستن رکوردش از سوي کريستيانو رونالدو و ليونل مسي صحبت کند.

فيفا: وقتي هنوز به رکورد بزرگاني چون فرانس پوشکاش، پله، گرد مولر و همه اين گلزنان نزديک نشده بودند چه فکري داشتيد؟ چه زماني متوجه شديد که رسيدن به 100 گل بين المللي ممکن است؟

علي دايي: فکر مي‌کنم وقتي از 80 گل عبور کردم احساس کردم اين رکورد دست يافتني است. تا آن زمان، من واقعا به رکورد گلزني فکر نکرده بودم  و تنها روي پيروزي در بازي ها و کمک به تيمم متمرکز بودم. اما با نزديک‌تر شدن به رکورد 100 گل زده اين ايده واقعي‌تر شد و مي‌دانستم که اگر ادامه دهم، ممکن است اتفاق بيفتد.

فکر مي‌کرديد در بازي با لئوس به اين رکورد برسيد؟

بله يک حسي داشتم با رفتن به آن بازي، اعتماد به نفس و انگيزه داشتم اما فوتبال غيرقابل پيش بيني است. شما هرگز نمي دانيد يک مسابقه چگونه پيش خواهد رفت. با اين حال آن روز همه چيز خوب پيش رفت و من حمايت هم تيمي ها و هوادارانم را احساس کردم که آن را خاص تر کرد.

چه حسي داشتيد که اولين بازيکن تاريخ شديد که مقابل تماشاگران در ورزشگاه آزادي به 100 گل ملي رسيديد؟

لحظه اي فراموش نشدني بود. بازي در آزادي هميشه خاص است، اما رسيدن به 100 گل در آنجا خيلي خاص بود. احساس مي‌کردم که اين را نه تنها براي خودم، بلکه براي همه کساني که با من بودند به دست آوردم. آن لحظه يک پيروزي براي تمام ملت ايران بود.

واکنش به موفقيت شما چگونه بود؟ آيا پيام خاصي دريافت کرديد؟

بله، من پيام هاي زيادي از هم تيمي ها، مربيان و حتي افراد مشهور سرشناس از سراسر جهان دريافت کردم.  حمايت مردم بسيار زياد بود. آن پيام ها به من نشان داد که چگونه فوتبال مي تواند مردم را دور هم جمع کند و چگونه يک دستاورد شخصي مي تواند براي همه معني داشته باشد.

دو بازيکن خارق العاده از آن زمان به 100 گل ملي رسيده اند. اولي وقتي کريستيانو رونالدو رکورد شما را شکست، چه احساسي داشتيد و نظرتان درباره کريستيانو به عنوان يک بازيکن چيست؟

رکوردشکني بخشي از فوتبال است و من خوشحالم که بازيکني مانند رونالدو اين کار را انجام داد. او بازيکني استثنايي و سخت کوش است و اين ويژگي ها را در طول دوران حرفه اي خود ثابت کرده است. رونالدو يک الگوي بزرگ براي بازيکنان جوان است و کارنامه او نشان مي دهد که هر چيزي ممکن است.

نظر شما در مورد ليونل مسي به عنوان يک بازيکن چيست؟

مسي يک نابغه و بازيکني منحصر به فرد است. او هوش بازي باورنکردني دارد و تماشاي بازي او هميشه لذت بخش است. مسي يکي از بهترين هاي تاريخ است و مانند رونالدو الهام بخش ميليون ها نفر در سراسر جهان است.

چقدر افتخار مي‌کنيد که در کنار اين دو اسطوره هستيد؟

اين يک افتخار بزرگ است فوتبال هميشه بخش بزرگي از زندگي من بوده است و بودن در کنار بازيکناني مانند رونالدو و مسي باعث مي شود تمام تلاش من ارزش پيدا کند. اين دستاورد براي من چيزي بيش از يک عدد است. اين گواهي بر عشقي است که من به فوتبال دارم.

بيست سال از شاهکار تاريخي شما مي گذرد. اين موضوع چه احساسي به شما دست مي دهد؟

گذر زمان به من يادآوري مي‌کند که اين لحظه‌ها چقدر زودگذر هستند. با اين حال، هر بار که به آن دستاوردها فکر مي کنم، لبخندي بر لبانم جاري مي‌شود. از اينکه بخشي از تاريخ فوتبال هستم احساس غرور مي کنم و از لحظاتي که فوتبال به من داده سپاسگزارم.