مربيانِ تراز فدراسيون مهدي تاج؛ حمايت از باخت‌هاي عمدي با سکوت

به گزارش تابناک، فدراسيون فوتبال تحت رياست مهدي تاج، هيچ شباهتي به اتاقي شيشه‌اي که همه چيز در آن شفاف و واضح باشد، ندارد. در واقع با فدراسيوني مواجهيم که ابعاد عجيبي دارد و گويا جداره‌هاي اين اتاق شيشه‌اي، به شدت مات است و همين موضوع بر ابهامات و شائبه‌ها افزوده است.

براي اثبات و تأييد اين مهم، موارد نسبتاً پرشماري وجود دارد؛ از آرايي که در کشوهاي جادويي خاک مي‌خورد تا قوانيني که ابلاغ مي‌شود، اما اجرا نه. فدراسيوني که با آرا و احکام فرماليته و تخصيص بودجه به خود از طريق جرايم مالي، در مسير کاهش ناهنجاري‌ها و زشتي‌هاي فوتبال گام مؤثري برنداشته و حتي معکوس عمل کرده است. البته اگر همه اينها را کنار بگذاريم بازهم ماجرايي قابل توجه وجود دارد که نشان مي‌دهد با چه فدراسيون شگفت‌انگيزي روبه‌رو هستيم.

فدراسيوني که در آن، بازنده‌ها تشويق مي‌شوند و آنهايي که با اشتياق و خود خواسته، گزينه باخت را تيک مي‌زنند، ابقا مي‌شوند و گاهي هم با حمايت‌هاي همه‌جانبه، ارتقا پيدا مي‌کنند. شايد باورش سخت باشد، اما اين دقيقا همان مشي فدراسيون فوتبال در نوع مواجهه با سرمربيان تيم‌هاي ملي است. مربياني که در مدت اخير، با تمام توان به چهره زيباي فوتبال چنگ زده‌اند و تا به يک هدف دست يابند؛ نتيجه. مشخصاً براي فدراسيونِ مهدي تاج، هدف وسيله را توجيه مي‌کند.

شاگردان وحيد شمسايي در جام جهاني فوتسال 2024 نمايش مضحک و زشتي مقابل فرانسه داشتند؛ يک آبروريزي که ابعاد جهاني يافت و تيم ملي ايران براي قرعه راحت‌تر در مرحله حذفي، تلاش کرد برنده نشود. تيم ملي فوتبال ساحلي که هدايت آن را علي نادري برعهده دارد، در جام جهاني همين مسير را در پيش گرفت و شاگردان او براي عدم رويارويي با برزيل، مقابل پرتغال شکست را با آغوش باز پذيرفتند. در جام ملت‌هاي فوتسال زنان که به تازگي مرحله گروهي آن به اتمام رسيد، بازهم «تيم ملي ايران» از ترفند کم‌کاري مقابل حريف استفاده کرد تا در مرحله حذفي، با ژاپن روبه‌رو نشود.

اين ترس از رقبا و تلاش براي رودررو نشدن با تيمي که محاسبات يا تصورات کادرفني نشان مي‌دهد احتمال شکست مقابل آن وجود دارد به رويه‌اي عادي و معمول بدل شده است. موضوعي که نه تنها نگران کننده است، بلکه زشتي آن حسابي توي ذوق مي‌زند. آنچه اين زخم را عميق‌تر مي‌کند، اينکه فدراسيون فوتبال در دوره قبلي رياست مهدي تاج هم، چنين تجربياتي داشته است. موضوع به سال 1397 بازمي‌گرد و شکست مصلحتي تيم فوتبال اميد در بازي‌هاي آسيايي. در آن مقطع زلاتکو کرانچار فقيد که هدايت تيم اميد را برعهده داشت، پذيرفت که باخت به ميانمار مصلحتي بوده، اما ساير مسئولان تيم اميد در مصاحبه‌هاي خود تلاش عجيبي براي عادي جلوه دادن باخت به ميانمار داشتند. حتي مهدي اميني، دروازه‌بان و کاپيتان وقت تيم ملي اميد، تأکيد کرد که شکست اين تيم مقابل ميانمار يک عمل منطقي بوده است!

حال پرسش مهم اما بي‌پاسخي وجود دارد که نقش فدراسيون فوتبال و در رأس آن مهدي تاج با مربياني که عامدانه و به شکلي زننده، در ميادين و تورنمنت‌هاي بين‌المللي، شکست به حريف را برمي‌گزينند، چيست؟ مربياني که در راستاي نتيجه‌گرايي، شأن و اعتبار تيم‌هاي ملي که نام «ايران» را دارد، براي اهداف و رزومه خود و البته فدراسيون، ناديده مي‌گيرند. آيا صرف نتيجه‌گرايي و مهر تأييد موفقيت، تيم‌هاي زير مجموعه فدراسيون فوتبال را به اين سمت، سوق داده و فدراسيون‌نشين‌ها هم حمايت تمام قدي از آن مربي دارند؟ اينجا سرزميني است که فوتبال آن با اقليت برنده‌ها و اکثريت بازنده‌ها، توسعه نمي‌يابد و پيشرفت نمي‌کند.