شعر از صائب تبريزي
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
تا هست اثر ز عاشق شيدا تمام نيست
ناگشته موج محو به دريا تمام نيست
تا در سر است باد تعين حباب را
پيوسته است اگر چه به دريا تمام نيست
چون شبنم گداخته در نور آفتاب
هر کس نگشته محو تماشا تمام نيست
تا همچو سوزن است به دنبال، چشم تو
آويختن به دامن عيسي تمام نيست
باشد به قدر سنگ نشان جستجوي نام
با کوه قاف عزلت عنقا تمام نيست
ناکرده پاي سعي چو پرگار آهنين
گشتن به گرد نقطة سودا تمام نيست
گر از گذشتگي گذري، مي شوي تمام
ورنه گذشتن از سر دنيا تمام نيست
تا در پي سحاب بود چشمش از حباب
لاف کرم ز گوهر دريا تمام نيست
همت طلب ز گوشه نشينان که سلطنت
بي استعانت از در دلها تمام نيست
گردد به شاهدان معاني سخن تمام
لاف سخن به دعوي تنها تمام نيست
عرض کمال، شاهد نقص بصيرت است
اظهار نقص هر که کند ناتمام نيست
تا مي‌کند تميز ز هم نقد و قلب را
«صائب» عيار ديدة بينا تمام نيست
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
بخش خبری آذربایجان
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.