شهريار شاعر اهل بيت و ائمه اطهار(ع)

محمد حسين، فرزند آقا سيد اسماعيل موسوي معروف به حاج مير آقا خشکنابي در تبريز چشم به جهان گشود. وقايع نهضت مشروطيت در تبريز باعث شد پدرش او را به روستاي خشکناب منتقل نمايد. محمد حسين دوران کودکي را در آغوش طبيعت و روستا سپري کرد که منظومه جاويدان حيدر بابا مولود آن خاطرات است. او از سيزده سالگي اشعارش را با تخلص بهجت به چاپ مي‌رساند اما اين تخلص را نپسنديد و پس از دو رکعت نماز و تفعل به حافظ تخلص شهريار را براي خود برگزيد.

لطف الله زاهدي دوست استاد در مقدمه ديوان اشعار شهريار در شرح حال او مي‌نويسد: عشق‌هاي عارفانه شهريار را مي‌توان در خلال غزل‌هاي انتظار، جمع و تفريق، وحشي شکار يوسف گمگشته  مشاهده کرد و نيز اشعار عاشقانه او که از دل پاکش تراوش و در صفحات ديوان نگارش شده است، هر کسي با خواندن آنها روشني دل مي‌يابد و ديده‌اش نوراني مي‌شود.

شهريار بي گمان شاعر اهل بيت و ائمه اطهار (ع)است و معرفت به خدا و دين در غزل‌هايي مثل مناجات، قصيده توحيد و يا علي‌اي هماي رحمت عيان است.

استاد در سال 29 اثر ماندگار و بي بديل حيدربابايه سلام را خلق کرد. بي شک حيدربابا برشي از تاريخ زندگي شاعر و واگويه هاي اوست. قصه‌اي پر غصه که اغلب غم دارد و البته شادي. به واقع حيدربابا روايتي از آداب و رسوم و فرهنگ فولکلور کهن سرزمين آذربايجان است که سينه به سينه به ما رسيده است.

شهريار، شاعري مردمي است چه غالب غزل‌هاي عاشقانه و عارفانه او به ذائقه عموم مردم خوشايند است و همگان در جمع يا تنهايي خود از ديوان اشعارش بهره مي‌برند. او اينک بعد از گذشت 34 سال از فوتش در حافظه تاريخي ايرانيان جا گرفته است و هر سال در 27 شهريور مراسم بزرگداشتي برگزار مي‌شود.

آرامگاه استاد و 400 شاعر و عارف اين ديار بعد از گذشت چندين سال از شروع مرمت و بازسازي، کماکان در حصار ديوارهاي فلزي و آهن پاره هاست و عليرغم وعده‌هاي مسئولان اين نماد فرهنگي امسال نيز تکميل نشد تا مردم شاهد مقبره الشعرايي در شان مفاخر ملي و سرمايه‌هاي انساني شان باشند.

واقعيت اين است که افکار عمومي از توجيه مکرر مسئولان استان از سال‌ها تاخير در مرمت و بهره برداري از اين بنا قانع نيست و جفا در حق بزرگان اين ملک را نمي‌پذيرد. قدر داشته‌هاي فرهنگي مان را بيشتر بدانيم و با افتخار به نسل‌هاي بعدي منتقل کنيم.

منبع: خبرگزاري مهر