سه سال ممنوعيت آموزش دختران افغانستان

به گزارش «شيعه نيوز»، در اين مدت، با گذشت هر روز و هر سال آموزشي دختران بيشتري از ادامه‌ي تحصيل باز مي‌مانند و ديگر نمي‌توانند روياهاي خود را دنبال کنند.

بر اساس تازه‌ترين آماري که صندوق حمايت از کودکان سازمان ملل متحد (يونيسف) منتشر کرده، در سال جاري خورشيدي 38 هزار دختر بر شمار دانش‌آموزاني که نمي‌توانند ادامه‌ي تحصيل بدهند، افزوده مي‌شود.

يونيسف گفته است که اين تعداد دختر امسال در برخي از ولايت‌هاي افغانستان صنف ششم را به پايان مي‌رسانند و بنا به ممنوعيت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، ديگر نمي‌توانند به مکتب بروند.

صندوق حمايت از کودکان سازمان ملل متحد گفته است که تعداد دختر بر 1.5 ميليون دختر ديگر که قبلاً صنف ششم را به پايان رسانده‌اند و از ادامه‌ي تحصيل محروم شده‌اند، اضافه شده است.

سازمان علمي، فرهنگي و آموزشي سازمان ملل متحد (يونسکو) گفته است که افغانستان يکي از جوان‌ترين و سريع‌ترين جمعيت‌هاي در حال رشد جهان را دارد و در حدود 13 ميليون کودک در اين کشور در سن مکتب هستند که بايد قادر به خواندن و نوشتن باشند تا آينده افغانستان را رهبري کنند.

«چرا طالبان ممنوعيت آموزش دختران را لغو نمي‌کنند؟»

طالبان از زمان ممنوعيت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم تا اکنون دليل روشن و واضحي براي اين تصميم ارائه نکرده‌اند و به انتقادات چه از نگاه ديني و چه از نگاه حقوق بشري پاسخي نداشته‌اند.

اين گروه ابتدا دليل ممنوعيت آموزش دختران بالاتر از صنف را نبود «فضاي مناسب» براي آموزش آنان دانستند و گفتند که تا زمان فراهم شدن زمينه‌ آموزش جداگانه از پسران، اين ممنوعيت ادامه خواهد داشت.

اما توجيه از همان روز اول سست و بي بنياد بود، زيرا در افغانستان پيش از تسلط طالبان نيز مکاتب دخترانه و پسرانه جدا بودند و آموزش مختلط وجود
نداشت.

پس از آن طالبان ادعا کردند که مردم به دليل فرهنگي نمي‌خواهند دختران شان بالاتر از صنف ششم درس بخوانند و از جمله وزير پيشين معارف اين گروه استدلال کرد که مردم در ارزگان چنين ديدگاهي دارند.

اما بزرگان ارزگان به اين اظهارات واکنش تندي نشان دادند و گفتند که آنان با آموزش دختران شان مشکلي ندارند و اين طالبان هستند که مانع آموزش آنان مي‌شوند.

پس از آن طالبان ديگر دليلي براي ممنوعيت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم ارائه نتوانسته‌اند و در اين زمينه به رويکرد سرکوبگرانه روي آورده‌اند.

اين گروه فعالان آموزش را بازداشت و با اتهامات گوناگون زنداني کرده‌اند که احمد فهيم عظيمي، از فعالان آموزش هنوز در زندان اين گروه بسر مي‌برد.

پيش از او، مطيع‌الله ويسا، ديگر فعال آموزش دختران براي چندين ماه در زندان طالبان و پس از دادخواهي گستر آزاد شد و اما ديگر اجازه فعاليت ندارد.

«پيامدها چيست؟»

بخش زنان سازمان ملل متحد مي‌گويد که پيامدهاي سياست‌هاي طالبان بر زندگي زنان و دختران افغا‌نستان «ويرانگر» بوده است.

سيما باهوس، مدير اجرايي بخش زنان سازمان ملل متحد چند روز پيش در نشست شوراي امنيت سازمان ملل متحد در مورد افغانستان گفت که 90 درصد زنان و دختران وضعيت سلامت روان خود را «بد» و يا «بسيار بد» توصيف کرده‌اند.

او افزود که زنان مي‌گويند که با گذشت هر فصل سال، وضعيت سلامت روان آنان بدتر مي‌شود و شماري حتا براي خودکشي تلاش کرده‌اند.

سازمان علمي، فرهنگي و آموزشي سازمان ملل متحد (يونسکو) مي‌گويد که در نتيجه‌ي اين سياست‌ها نيمي از جمعيت افغانستان بي‌سواد مي‌ماند که پيامدهاي گسترده دارد.

اين نهاد گفته است که »بي‌سوادي يک مانع جدي براي مشارکت کامل در جامعه است» و همچنين باعث «بيکاري گسترده، عايد اندک، مشکلات صحي، متأثر شدن صحت اجتماعي و رواني» مي‌شود.

دفتر يونسکو در کابل تأکيد کرده است که «بخوان! اولين پيام خداوند رحمان در قرآن کريم است. بنابراين، مأموريت ما اين است که از هر مرد و زن در راستاي خواندن و نوشتن حمايت کنيم.»

اما با وجود اين پيامدها، هنوز روشن نيست که طالبان چه زماني ممنوعيت آموزش دختران را بر مي‌دارند و به دختران در افغانستان دوباره اجازه رفتن به مکتب و دانشگاه را مي‌دهند.

نسلي از زنان بي‌سواد باعث مي‌شود که نسل‌هاي آينده افغانستان نيز آسيب ببينند و از پيامدهاي آن متأثر باشند و بي‌سوادي در جامعه افغانستان براي دهه‌ها و چندين نسل ادامه خواهد يافت.