رژيم باکو در مسيري بدون بازگشت است

«منصور حقيقت پور» از فرماندهان اسبق نيروي قدس سپاه و عضو وقت کميسيون امنيت ملي در اين رابطه اطلاعات جالب توجهي ارائه کرد. وي گفت: «مقرر شد وزير دفاع [وقت] به همراه مسئول اطلاعات ستاد کل نيروهاي مسلّح با يک هواپيماي اختصاصي عازم باکو شوند، مراتب اخطار را به رياست جمهوري آذربايجان اعلام و بلافاصله باکو را ترک کنند.»

 جلسه‌ با حضور «عليف» رئيس جمهور آذربايجان و نيز فرمانده ارتش و وزير دفاع اين کشور تشکيل شد. مقام نظامي ايراني خطاب به عليف گفت که مي‌دانيم اين هواپيما از آذربايجان بلند شده و ما [ايران] شما را مسئول مي‌دانيم. مقام ارشد نظامي ايران يک اولتيماتوم 48 ساعته داد که نشانگر عزم نظام براي پاسخ بود.

 ماجرا اين اينجا جالب‌تر مي‌شود: رنگ از رخسار الهام عليف پريد. دستانش شروع به لرزش کرد و با صداي الکن خود بر سر فرمانده نيروي هوايي آذربايجان فرياد کشيد که شما اين کار را انجام داديد؟ پاسخ فرمانده نيروي هوايي جمهوري آذربايجان جالب بود: نه. مهمان‌ها انجام دادند!

اين پاسخ نشان داد که دولت باکو اراده‌اي از خود ندارد و اين کشور را بدون اجازه مردم آن به نکاح صهيونيست‌ها در آمده است. مقامات باکو بلافاصله براي عرض پوزش و ارادت عازم تهران شدند ولي اين پايان داستان حضور صهيونيست‌ها در جمهوري آذربايجان نشد.

ين شگفت آور نبود که روزنامه شهير اورشليم پست در روز 27 آبان 1401 تيتر زد: «آذربايجان به نخستين کشور شيعه داراي سفارت در اسرائيل تبديل شد.» پس از فروپاشي شوروي سابق و اعلام استقلال جمهوري آذربايجان توسط ژنرال «حيدر عليف» از مقامات سازمان KGB شوروي، سفارتخانه رژيم سال 1993 در باکو تاسيس شد و اکنون پس از 30 سال مقامات باکو نيز عازم تل آويو شدند.

ويکي ليکس سندي از مکاتبه «دونالد لو» از مقامات وقت سفارت آمريکا در باکو در سال 2009 منتشر کرده که حاوي نکته جالب توجهي است. «دونالد لو» به نقل از اظهارات عليف به واشنگتن نوشت که روابط آذربايجان و اسرائيل شبيه به يک کوه يخ مي‎‌باشد که نه-دهم آن پنهان است.

دولت جمهوري آذربايجان بزرگترين تامين کننده نفت رژيم صهيونيستي است و قريب به 40 درصد از کيک واردات نفت اين رژيم متعلق به دولت تحت امر عليف است. آماري بالغ بر 70 درصد تسليحات دولت باکو توسط رژيم صهيونيستي تامين مي‌شود.

خاندان عليف، جمهوري آذربايجان را به بزرگترين پايگاه نظامي-جاسوسي برون مرزي رژيم صهيونيستي تبديل کرده است. مجله فارن پاليسي در سال 2012 فاش کرد که طبق جمع بندي آمريکا، اسرائيل به پايگاه‌هاي هوايي نزديک مرزهاي شمالي ايران دسترسي پيدا کرده امّا چرايي آن براي واشنگتن نيز در هاله‌اي از ابهام است! اين شامل 4 فرودگاه متروکه به جامانده از ارتش اتحاد جماهير شوروي سابق است. يکي از مقامات دولت وقت آمريکا در سال 2012 به فارن پاليسي گفت: «اسرائيلي‌ها يک فرودگاه خريده‌اند و نام اين فرودگاه، [جمهوري] آذربايجان است!»

دسترسي به حريم سرزميني آذربايجان براي اسرائيل مهم است، زيرا يکي از سناريوهاي فرضي رژيم براي حمله هوايي به عمق سرزميني ايران اين است که جنگنده‌ها مهاجم به فردو، به جاي بازگشت به فلسطين اشغالي [و پرواز مسافتي بيش از 3500 کيلومتر]، پس از عمليات به سمت شمال حرکت مي‌کنند و در خاک آذربايجان فرود مي‌آيند. امري بعيد که در صورت وقوع، به نابودي دولت پناه دهنده به ارتش رژيم ختم خواهد شد.

اين کشور مضاف بر مسائل نظامي، در زمينه مذهبي نيز پيرو فرامين رژيم اسرائيل است. ريشه آذري خاندان لامذهبِ عليف زير سوال مي‌باشد امّا بيش از 3 دهه است که بر آذربايجان شيعه در حال حکمراني هستند. اين خاندان عنادِ صدام گونه‌اي با شعائر شيعه دارند که به جا مانده از روحيات سازمان KGB شوروي است. نمونه عيان آن نيز ماجراي کشتار نارداران بود.

نيروهاي رژيم عليف آذر سال 1394 به شهر نارداران واقع در 30 کيلومتري باکو يورش بردند. حرم رحيمه خاتون (خواهر حضرت امام رضا عليه السلام) در اين شهر واقع شده و از اين حيث براي شيعيان داراي قداست است. در اين حمله تعدادي از عزاداران حسيني به شهادت رسيدند.

در جريان درگيري‌هاي شهر نارداران که متاسفانه با عدم واکنش جدي دولت وقت جمهوري اسلامي نيز همراه بود، تعدادي از شيعيان، از جمله حاج طالع باقرزاده،اسير نيروهاي رژيم باکو شدند. يکي از اتهامات حاج طالع حمل قرآن بود! عناد با شيعه در جمهوري آذربايجان به حدي است که احتزاز پرچم همجنس‌بازان و رژيم تل آويو آزاد است ولي برافراشتن پرچم عزاداري امام حسين (عليه السلام) ممنوع!

وقايع مرتبط با همسايه شمالي ايران طي سه دهه اخير (بالاخص استفاده از قلمرو اين کشور براي ترور در ايران) هيچ‌گاه به صورت جدي در کشورمان پرداخته نشد که همين موضوع، جاي سوال جدي از تيم امنيتي و امورخارجه در پرونده قفقاز جنوبي طي حداقل 20 سال گذشته دارد. امّا جنگ دوم قره باغ باعث شد که اين سد سکوت حداقل در رسانه‌ها شکسته شود.

دولت عليف در پاييز 1399 با پشتيباني ناتو و به طور خاص ارتش اسرائيل و ترکيه جنگي را عليه ارمنستان آغاز کرد که 44 روز به طول انجاميد. پهپادهاي رژيم صهيونيستي و ترويست‌هاي اعزامي ترکيه از شمال سوريه، دو مولفه خاص اين دور از جنگ بود.

هدف در ظاهر آزادسازي قره باغ اعلام شد ولي در باطن ماموريت ديگري در حال اجرا بود. سند اين مدعا نيز اين است که تنها نقطه آزاد نشده، «همين منطقه قره باغ» است.

در ادامه شاهد بوديم که حرکت نيروهاي متحد جبهه باکو به سمت استان جنوبي ارمنستان است. اين موضوع با واکنش قاطع ايران و گسيل نيروهاي مسلّح به مرزهاي شمالي همراه شد. ايران علناً اعلام کرده بود که قره باغ را متعلق به جمهوري آذربايجان مي‌داند ولي مسيرهاي ترانزيتي ايران به سمت اروپاي شرقي نيز خط قرمز جمهوري اسلامي است.

ايران در جنگ اول قره‌باغ مانع پيشروي نظاميان ارمنستان در خاک آذربايجان و از بين رفتن موجوديت يکي از همسايگان شمالي و مرزهاي آن با ايران شد.

با استناد بر همين اصل ثابت،‌ ايران مخالف پيشروي ارتش آذربايجان در عمق خاک ارمنستان از زمان شروع جنگ دوم قره‌باغ (سال 2020) و از بين رفتن مرزهاي آن با ايران شده است. زيرا ايران پس از 5 قرن در موقعيتي قرار گرفته که مي‌تواند مسيري مستقل از حاکميت روس و ترک براي ارتباط مستقيم با قاره اروپا داشته باشد.

اگر استان جنوبي ارمنستان به اشغال باکو درآيد، راه ارتباطي زميني ايران به اروپا همچون دوران خلافت عثماني در انحصار اراده آنکارا خواهد ماند. علاوه بر اين، راه گسيل زميني ناتو به سمت درياي خزر نيز باز مي‌شود که تهديد آشکار امنيت ملي ايران است.

پس از برخورد ناتو با سد مستحکم ايران براي تغيير جغرافياي سياسي منطقه قفقاز جنوبي، الهام عليف به اقدامات شاذ و رجزخواني عليه ايران روي آورد. دستگيري رانندگان خودروهاي ترانزيتي ايران در شهريور 1400 و اتهام گستاخانه قاچاق مواد مخدر توسط ايران در پاييز سال 1400 از جمله اين موارد بود.

عليف در نشست مجازي سران کشورهاي مستقل همسود اظهار کرد: «آذربايجان کنترل منطقه 130 کيلومتري در مرز خود با ايران را پس از 30 سال از ارمنستان پس گرفته و طي يک سال پس از اين پيروزي، گذرگاه قاچاق مواد مخدر را که از ايران با عبور از شهرستان جبرئيل به ارمنستان و از آنجا نيز به اروپا ادامه مي‌يافت، بسته است... اين نشان مي‌دهد که ارمنستان طي حدود 30 سال گذشته با همکاري ايران، سرزمين‌هاي اشغالي آذربايجان را به‌عنوان گذرگاهي براي قاچاق مواد مخدر به اروپا استفاده مي‌کرد».

در وقايع اخير نيز اين کشور تبديل به اتاق عمليات عمليات تروريستي داعش در ايران شد. مضاف بر اين، رزمايشي مشترک در روز دوشنبه 14 آذر با نظاميان ارتش ترکيه در مناطق مجاور مرزي ايران انجام داد که طي آن، به اصطلاح عبور از رودخانه ارس (مرز با ايران!) را شبيه سازي کرده بودند.

الهام عليف همچنين در روز 24 آبان عازم آلباني ميزبان سازمان مجاهدين خلق شد که گمانه‌زني‌هايي در اين رابطه صورت گرفته است. رئيس جمهور آلباني نيز اخيراً به به باکو سفر کرد. همسايه شمالي ايران به مقري براي حضور سه عنصر ضد امنيت ملّي ايران يعني تجزيه طلبان، ترويست‌هاي تکفيري و نظاميان صهيونيست بدل شده که البته باکو منکر آن است. در صورتي که پسر حيدر عليف پا را فراتر بگذارد و بخشي از خاک خود را در اختيار سازمان تروريستي منافقين خلق (جنايتکارترين فرقه قرن 14 ايران) قرار دهد، به منزله اعلام جنگ علني عليه تهران تلقي خواهد شد و اين آغازي است بر پايان رژيم خاندان عليف.