رخنه عميق صهيونيست‌ها در ابعاد حياتي آمريکا

به عبارت ديگر آنها مدعي‌اند که هرگز همانند ديگر خرده جوامع موجود در يک جامعه بزرگ‌تر، نمايندگان سياسي خاص خود را نداشته‌اند که بتواند از حقوق اين خرده جامعه حمايت کرده و منافع‌شان را نيز در زمره منافع ملي يک کشور مطرح و دنبال کند. اما با مرور تاريخ و بررسي اسناد موجود در منابع مختلف به ويژه اسناد و اظهارات دانشمندان و کارشناسان يهودي (و حتي برخي از صهيونيست‌ها) به وضوع مي‌توان دريافت که اين ادعا نه تنها درست نيست بلکه برعکس آن صادق است.

حداقل در يک قرن اخير رخنه يهوديان صهيونيست در ابعاد حياتي کشوري همچون ايالات متحده به‌اندازه‌اي گسترده و عميق است که به هيچ وجه نمي‌توان گفت منافع و اهداف اين گروه ناديده گرفته شده يا نماينده مشخصي براي آنها در سطوح عالي حکومتي وجود نداشته است.

اعتراف صهيونيست‌ها به رخنه در بخش‌هاي حياتي آمريکا

گزارش پيش رو با اتکا بر گفته‌ها و نوشته‌هاي چهره‌هاي برجسته يهودي-صهيونيست نشان مي‌دهد رخنه اين فرقه در عرصه فرهنگي، سياسي و اجتماعي آمريکا به قدري عميق و گسترده است که تقريباً هيچ تصميمي در سطوح عالي اين کشور گرفته نمي‌شود مگر آنکه فرقه يهودي- صهيونيستي به صورت مستقيم يا غيرمستقيم بر آن‌ها تأثير بگذارد.

در اين هشت دهه اخير، رژيم صهيونيستي بسياري از موازين و قوانين بين‌المللي را نقض کرده و چندين قطعنامه سازمان ملل را ناديده گرفته که عليه اشغال سرزمين‌هاي فلسطيني، کشتار بي‌دليل مردم بي‌گناه و تجاوزات نظامي مکرر، صادر شده‌اند.

بيشتر کشورهاي جهان، سياست‌هاي رژيم صهيونيستي، به ويژه ظلم و ستمي که بر مردم فلسطين روا مي‌دارد، همچون اقداماتي غيرقانوني و به دور از موازين انساني، تلقي کرده و محکوم مي‌کنند. براي مثال در چندين قطعنامه سازمان ملل که با هدف محکوم کردن اسرائيل صادر و با اکثريت آرا نيز تصويب شده، اين اجماع آشکار شده است.

«کوفي عنان» دبيرکل سابق سازمان ملل در سال 2002 اظهارات قابل توجهي در اين باره گفته است: «همه جهان از اسرائيل مي‌خواهند از سرزمين‌هاي اشغالي فلسطين خارج شود. گمان نمي‌کنم که همه جهان اشتباه فکر کنند.»

اما در ميان ملل جهان، ايالات متحده به تنهايي به عنوان بزرگ‌ترين حامي اسرائيل، خود را متمايز ساخته است. به جز چند مورد معدود، تقريباً همه آمريکايي‌ها، حتي سياستمداران و چهره‌هاي برجسته‌اي که گاهي برخي از سياست‌هاي اسرائيل را مورد انتقاد قرار مي‌دهند، در زمره حاميان اسرائيل هستند و اين رژيم جعلي را نه يک کشور بلکه يک دولت قومي - مذهبي مؤکداً يهودي تلقي مي‌کنند. با وجود برخي مناقشات پراکنده درباره برخي سياست‌هاي خاص، آمريکا همچنان به پيروي از مسير گذشته، کمک‌هاي نظامي، ديپلماتيک و اقتصادي گسترده‌اي به اسرائيل مي‌کند.

حال پرسش اين است که چرا آمريکا با همه وجود از اين موجوديت نامشروع که خود را دولت يهودي مي‌خواند، حمايت مي‌کند؟

ترس مردم آمريکا از لابي و قدرت يهودي

از جمله کساني که خودخواسته به چنين پرسشي پاسخ داده‌اند، مي‌توان به دزموند توتو (Desmond Tutu) اسقف اعظم آفريقاي جنوبي، اشاره کرد. وي که در سال 1984 برنده جايز صلح نوبل شد، در سخنراني خود در باستون چنين مي‌گويد: «اما همه شما همان‌گونه که من مي‌دانم، مي‌دانيد دولت اسرائيل به نوعي روي شالوده‌اي مستحکم در آمريکا استقرار يافته و انتقاد از آن فوراً با الصاق برچسب يهودستيزي، در نطفه خفه مي‌شود. مردم در اين کشور (آمريکا) مي‌ترسند از نادرست بودن امر نادرست سخن بگويند زيرا لابي يهودي قدرتمند است؛ بسيار قدرتمند است.

اين گفته توتو، درست است. هرچند يهوديان فقط دو تا سه درصد از جمعيت آمريکا را تشکيل مي‌دهند اما قدرت و نفوذ بسيار قابل توجهي دارند؛ بسيار بيشتر از هر قوميت يا گروه مذهبي ديگر در اين کشور. در اينجا تلاش مي‌کنيم نگاهي متفاوت به اين گروه داشته باشيم و از نگاه دانشمندان، مورخان و کارشناسان يهودي به اين ماجرا بنگريم و به اين پرسش پاسخ دهيم که چرا اين اقليت بسيار کوچک، چنين قدرتي را در آمريکا براي خود فراهم آورده‌اند که بتواند برخلاف خواست بسياري از کشورهاي جهان از اسرائيل حمايت کرده و حتي در جهت همراه کردن اين مخالفان با خود نيز به موفقيت‌هايي چند نيز دست پيدا کند.

پروفسور بنجامين گينزبرگ (Benjamin Ginsberg) نويسنده و دانشمند يهودي برجسته در حوزه علوم سياسي مي‌گويد: «از دهه 1960 يهوديان به ميزان قابل توجهي در حيات اقتصادي، فرهنگي، فکري و سياسي آمريکايي‌ها نفوذ کردند. در دهه 1980 يهوديان نقشي محوري در حيات اقتصادي آمريکا داشتند و در زمره منتفعين اصلي يک دهه ادغام و بازآرايي شرکت‌هاي خصوصي بودند. امروز با وجود آنکه حداکثر دو درصد از جمعيت کشور يهودي است اما تقريباً نيمي از ثروتمندان کشور، يهودي هستند. مديران ارشد سه شبکه اصلي تلويزيوني و چهار استوديوي بزرگ و اصلي فيلمسازي، يهودي‌اند (امروز هر 6 استوديوي اصلي متعلق به يهوديان است) و بزرگ‌ترين روزنامه‌هاي زنجيره‌اي کشور و بانفوذترين آن‌ها، از جمله نيويورک تايمز و... و. همگي متعلق به يهوديان است. نقش و نفوذ يهوديان در عرصه سياسي آمريکا نيز به همين ميزان برجسته است.»

«آنها در بالاترين ميزان ممکن، سه درصد از جمعيت کشور را تشکيل مي‌دهند اما 11 درصد از آنچه که اين گزارش به عنوان قشر نخبه کشور توصيف مي‌کند، يهودي هستند. با اين حال يهوديان بيش از 25 درصد از روزنامه‌نگاران و ناشران، بيش از 17 درصد از رهبران سازمان‌هاي داوطلب و عمومي و بيش از 15 درصد از مقام‌هاي ارشد دولتي را تشکيل مي‌دهند.»

استيفن اشتينلايت (Stephen Steinlight) مدير سابق امور ملي کميته يهوديان آمريکا نيز مي‌گويد: «قدرت سياسي نامتناسب» يهوديان، «به مراتب بيشتر از هر گروه قومي- فرهنگي ديگر در آمريکاست.» به گفته وي، «نفوذ و قدرت اقتصادي يهوديان به‌گونه نامتناسبي در هاليوود، تلويزيون و صنعت اخبار، رخنه کرده است.»

سايمور ليپست (Seymour Lipset) و ارل راب (Earl Raab) دو نويسنده شناخته‌شده يهودي در کتاب خود با عنوان «يهوديان و صحنه جديد آمريکايي» مي‌نويسند: «در طول سه دهه اخير، يهوديان [در ايالات متحده] 50 درصد از 200 متفکر برتر، 20 درصد از برترين استادان دانشگاهي، 40 درصد از شرکاي کمپاني‌هاي برجسته حقوقي در نيويورک و واشنگتن، 59 درصد از مديران، نويسندگان و توليدکنندگان 50 کمپاني برتر فيلمسازي از 1965 تا 1982 و 58 درصد از مديران، نويسندگان و توليدکنندگان در دو مجموعه اصلي تلويزيوني را تشکيل داده‌اند.»

مجله ونيتي فير (Vanity Fair) در سال 2007 فهرستي از آنچه که «قدرتمندترين افراد در جهان» مي‌نامد، منتشر کرد. فهرستي 100 نفره از بانفوذترين چهره‌هاي رسانه‌اي، بانکداري، ناشران، فيلمسازان و ... که تعيين مي‌کنند ما چه نگاهي به خود و جهان پيرامون خود داريم و کساني که به صورت مستقيم و غيرمستقيم زندگي ما و آينده ما را شکل مي‌بخشند.

طبق گزارش روزنامه سرشناس اسرائيلي «اورشليم پست»، يهوديان بيش از نيمي از مردان و زناني را در فهرست «ونيتي فير» تشکيل مي‌دهند. به همين شکل، فهرستي از ثروتمندترين افراد آمريکايي در سال 2018 توسط نشريه فوربز منتشر شد که در آن پنج نفر از 10 نفر صدر فهرست، يهودي هستند.

ادامه دارد