جويدن آدامس مي‌تواند بزاق را به هزاران ميکروپلاستيک آغشته کند

ذرات ريز پلاستيک در بسياري از چيزهايي که هر روز استفاده مي‌کنيم، وجود دارند: از لباس‌ها گرفته تا مواد غذايي. بايد آدامس را نيز به اين فهرست اضافه کنيم. محققان دريافتند جويدن آدامس صدها تا هزاران ميکروپلاستيک را در بزاق دهان آزاد مي‌کند که احتمالاً آنها را مي‌بلعيم.

محققان دانشگاه کاليفرنيا لس آنجلس (UCLA) دريافتند آدامس ممکن است بزاق را به ميکروپلاستيک‌هاي زيادي آغشته کند. البته آنها مي‌گويند: «هدف ما هشداردادن به کسي نيست، دانشمندان هنوز کاملاً نمي‌دانند ميکروپلاستيک‌ها براي ما مضرند يا نه اما مي‌دانيم در زندگي روزمره در معرض پلاستيک هستيم و اين چيزي است که مي‌خواهيم بررسي کنيم.»

البته آزمايش‌هاي حيواني و بررسي سلول‌هاي انساني نشان داده ميکروپلاستيک‌ها مي‌توانند وارد بدن و حتي مغز شوند؛ بنابراين بهتر است از قرارگرفتن در معرض ميکروپلاستيک‌ها اجتناب کنيم.

ميکروپلاستيک در آدامس

دانشمندان تخمين مي‌زنند سالانه ده‌ها هزار ميکروپلاستيک (با عرض يک ميکرومتر تا 5 ميلي‌متر) از طريق غذاها، نوشيدني‌ها، بسته‌بندي‌هاي پلاستيکي و پوشاک وارد بدن انسان‌ها مي‌شود اما جويدن آدامس منبع بالقوه ميکروپلاستيک‌هاست که تاکنون خيلي بررسي نشده است. در اين پژوهش، محققان مي‌خواستند بررسي کنند يک فرد با جويدن آدامس‌هاي طبيعي و مصنوعي چقدر ميکروپلاستيک وارد بدنش مي‌کند.

مواد اوليه آدامس‌ها معمولاً صمغ، شيرين‌کننده و طعم‌دهنده‌ دارند. آدامس‌هاي طبيعي از پليمرهاي گياهي مانند شيره درختان براي ايجاد حالت جويدني آن استفاده مي‌کنند اما آدامس‌هاي مصنوعي از پليمرهاي مبتني‌بر نفت ساخته مي‌شوند.

محققان 5 برند آدامس مصنوعي و 5 برند آدامس طبيعي را آزمايش کردند که همه آنها به‌صورت تجاري در دسترس هستند. محققان مي‌خواستند عامل انساني مانند الگوي جويدن و نوع بزاق را کاهش دهند؛ بنابراين 7 قطعه از هرکدام از اين 10 نوع آدامس را يک نفر جويده است. در آزمايشگاه، فرد هر آدامس را 4 دقيقه جويد و هر 30 ثانيه محققان نمونه‌هايي از بزاق او برداشتند. سپس تعداد ميکروپلاستيک‌هاي موجود در هر نمونه بزاق را اندازه‌گيري کردند.

محققان مي‌گويند متوسط ​​100 ميکروپلاستيک در هر گرم آدامس يافت شد، اگرچه برخي تکه‌هاي آدامس 600 ميکروپلاستيک در هر گرم آزاد کردند. آدامس معمولي بين 2 تا 6 گرم وزن دارد؛ يعني يک تکه آدامس بزرگ مي‌تواند تا 3 هزار ذره پلاستيکي را آزاد کند. محققان تخمين مي‌زنند اگر کسي متوسط ​​سالانه 160 تا 180 آدامس بجود، احتمالاً در اين مدت حدود 30 هزار ميکروپلاستيک مي‌بلعد.

محققان مي‌گويند در کمال تعجب، هم آدامس‌هاي مصنوعي هم طبيعي مقادير مشابهي ميکروپلاستيک‌ها را هنگام جويدن آزاد مي‌کردند. همچنين حاوي همان پليمرها بودند: پلي‌الفين‌ها، پلي‌اتيلن ترفتالات‌ها، پلي‌آکريل‌ آميدها و پلي استايرن‌ها. البته فراوان‌ترين پليمر براي هر 2 نوع صمغ پلي‌الفين‌ها بودند، گروهي از پلاستيک‌ها که شامل پلي‌اتيلن و پلي‌پروپيلن مي‌شود.

بيشتر ميکروپلاستيک‌ها در 2 دقيقه اول جويدن از آدامس جدا مي‌شوند و پس از 8 دقيقه جويدن، 94 درصد ذرات پلاستيک آزاد مي‌شوند؛ بنابراين محققان توصيه مي‌کنند اگر مي‌خواهيد کمتر در معرض ميکروپلاستيک‌هاي آدامس قرار بگيريد، به‌جاي خوردن آدامس جديد، سعي کنيد آدامس‌هاي خود را طولاني‌تر بجويد.

يافته‌هاي اين پژوهش در کنفرانس بهاره American Chemical Society ارائه خواهد شد.