توصيه‌هاي رهبر انقلاب به زوج‌هاي جوان و خانواده‌ها

حضرت آيت الله خامنه‌اي رهبر معظم انقلاب بيانات و توصيه‌هايي خطاب به زوج‌هاي جوان و خانواده‌ها در مراسم قرائت خطبه عقد ازدواج در تاريخ 1382/01/11 داشتند که براي اولين بار به مناسبت روز ازدواج منتشر مي‌شود.

حضرت آيت الله خامنه‌اي فرمودند: البتّه محبّت يک [امر] خدادادي است، لکن اوّلاً نگه داشتن آن، ثانياً زياد و کم کردن آن به عهده‌ي خود ما است. اگر بين دو نفر محبّت بود، اين دو نفر اگر درست رفتار کنند مي‌توانند آن را حفظ کنند؛ مي‌توانند هم مثل يک نهال نوپايي که هنوز جاني نگرفته، دست بيندازند و از زمين آن را بِکِشند بيرون، بيندازند دور، محبّت را از بين ببرند؛ مي‌توانند محبّت را زياد کنند، کم کنند، جهت بدهند. اين دست خود انسان است، اما بايد راهش را ياد گرفت، به خداي متعال هم توکّل کرد و از خدا هم کمک خواست.

ايشان در توصيه‌اي به پدر و مادرها هم تصريح کرد: توصيه‌ي ما اين است که هر چه مي‌توانند در استحکام اين خانواده تلاش کنند؛ ديگر هر کسي به قدر فکر خودش و به قدر تشخيص خودش تلاش کند.

متن کامل بيانات رهبر معظم انقلاب به شرح زير است.

خُب يک چيزهايي به عهده‌ي شما دو نفر است، کما اينکه يک چيزهايي هم به عهده‌ي خانواده‌ها است؛ آنچه مربوط به شما دو نفر است اين است که همه‌ي سعي‌تان را بکنيد که اين کانون جديدِ خانواده، دوام و شکوفايي و شادي داشته باشد؛ همه‌ي تلاشتان را صرف اين کنيد؛ راهش هم اين است که محبّت را در خانواده زياد کنيد. البتّه محبّت يک [امر] خدادادي است لکن اوّلاً نگه داشتن آن، ثانياً زياد و کم کردن آن به عهده‌ي خود ما است.

اگر بين دو نفر محبّت بود، اين دو نفر اگر درست رفتار کنند مي‌توانند آن را حفظ کنند؛ مي‌توانند هم مثل يک نهال نوپايي که هنوز جاني نگرفته، دست بيندازند و از زمين آن را بِکِشند بيرون، بيندازند دور، محبّت را از بين ببرند؛ ميتوانند محبّت را زياد کنند، کم کنند، جهت بدهند؛ اين دست خود انسان است، منتها بايد راهش را ياد گرفت، به خداي متعال هم توکّل کرد و از خدا هم کمک خواست؛ مي‌شود اين کارها را کرد. محبّت در حکم ملاط اين بنا است؛ در واقع وقتي که اين ملاط بود، اين دو سنگ، اين دو آجر، اين دو بخش به يکديگر چسبندگي پيدا مي‌کنند و اين مي‌شود يک مجموعه. پس اوّلين کار اين باشد که اين محبّت را، اين ملاط را هر چه ميتوانند غليظ‌تر کنند و آن را ان‌شاءالله‌ براي سعادت خانواده‌ي خودشان حفظ کنند.

و توصيه‌ي دوّم ما به اين زن و شوهر ــ اين دختر و پسر که حالا ان‌شاءالله‌ [وقتي] عقد خوانديم، زن و شوهر مي‌شوند ــ اين است که با هم سازگاري داشته باشند. هر چه سازش با آمريکا و با صهيونيست‌ها و با آدم‌هاي بد، بد است، سازش با همسر خوب است؛ البتّه سازش با دوستان ديگر هم خوب است امّا از همه‌ي سازش‌ها بهتر همين سازش با همسر است که انسان با همسرش بسازد؛ حالا «بسازد»، يعني چه؟ يک وقت هست که با همديگر قرار ميگذارند، تباني ميکنند تا يک کار بزرگي، يک کار مهمّي، يک کار خيري انجام بدهند که چه بهتر؛ اينکه خيلي خوب است؛ اين هم، سازشِ خوبي است امّا يک وقت هم هست که به همديگر که نگاه ميکنند، يک ناهنجاري‌اي، اشکالي در طرف مقابل مي‌بينند، [در اينجا] سازگاري اين است که با او بسازند؛ عيوب کوچک را بزرگ نکنند و بسازند؛ اين ميشود سازگاري. اين‌ هم توصيه‌ي دوّم ما به شماها است.

به خانواده‌هاي محترم، يعني پدر و مادر ــ چه پدر و مادر عروس، چه پدر و مادر داماد ــ توصيه‌ي ما اين است که هر چه مي‌توانند در استحکام اين خانواده تلاش کنند؛ ديگر هر کسي به قدر فکر خودش و به قدر تشخيص خودش تلاش کند؛ اين را مبناي اصلي قرار بدهيد؛ بقيّه‌ي چيزها فرع است؛ اينکه حالا جهيزيّه‌اش چقدر باشد، مهريّه‌اش چه جور باشد، لباس عروس چه جوري بشود، همه‌ي اينها مطالب بعدي و درجه‌ي دو است؛ در اين چيزها هر چه قناعت و سهل‌گيري کنيد، بهتر است و به برکت و رحمت الهي هم نزديک‌تر است؛ «ان‌شاءالله». خداوند رحمتش را به آنجايي که امر او اطاعت مي‌شود، متوجّه مي‌کند؛ امر خداي متعال هم در اين کارها اين است که انسان هر چه مي‌تواند [اين مسائل فرعي را] دستِ‌کم بگيرد؛ به ‌هر حال خودتان هم راحت‌تريد؛ اينها درجه‌ي دو است، آنچه درجه‌ي اوّل است همان است که اين دو خانواده با هم حفظ بشوند و ان‌شاءالله‌ خوب زندگي کنند. خدا ان‌شاءالله‌ بهتان فرزندان خوبي هم بدهد.