تنگه هرمز؛ محل پاسخ ايران به گستاخي‌هاي آلمان

از بين اين کشورها، آلمان پا را فراتر نهاد و نه تنها از اظهار محکوميت سرباز زد، بلکه مقامات آن با حمايت آشکار از اين تجاوز خصمانه، تهديدهايي را نيز عليه ايران مطرح کرد. صدراعظم آلمان در حاشيه‌ي پنجاه و يکمين نشست سالانه‌ي گروه هفت در کانادا و در گفت‌وگو با شبکه‌ي تلويزيوني ZDF آلمان در اظهارنظري وقيحانه گفت: «اسرائيل کار کثيف را براي همه‌ي ما انجام مي‌دهد.»

وي ضمن قدرداني از اين رژيم در حمله به ايران افزود: «اگر ايران حاضر به بازگشت به ميز مذاکره نباشد، نابودي کامل برنامه‌ي تسليحات هسته‌اي ايران ممکن است در دستور کار قرار گيرد.»

وزير کشور آلمان نيز در ديدار با نخست‌وزير رژيم صهيونيستي در سرزمين‌هاي اشغالي اظهار داشت: «اسرائيل با تخريب برنامه‌ي هسته‌اي ايران، سهم مهمي در امنيت اسرائيل و امنيت اروپا ايفا کرده است.» او افزود: «جهان بدون برنامه‌ي هسته‎‌اي ايران امن‌تر شده است. بنابراين ما از اين اقدام حمايت مي‌کنيم.»

به‌علاوه آلمان يکي از طراحان اصلي قطعنامه‌ي ضدايراني آژانس بين‌المللي انرژي اتمي بود که در روز قبل از اين حمله تصويب شد. قطعنامه‌اي که زمينه‌ي مشروعيت حقوقي حمله‌ي رژيم صهيونيستي به ايران را فراهم کرد.

آلمان با اين اظهارات و اقدامات عملاً اعتراف کرده است که رژيم صهيونيستي عامل نيابتي غرب است و به عنوان بازوي نظامي آنها در منطقه‌ي غرب آسيا عمل مي‌کند که نشان‌دهنده‌ي اشتراک منافع ميان رژيم و اين کشورهاي اروپايي است. در واقع اگر رژيم صهيونيستي به ايران حمله نمي‌کرد، غربي‌ها اين کار را انجام مي‌دادند.

البته اقدامات ضدايراني آلمان مسئله‌ي جديدي نبوده و به اين موارد محدود نمي‌شود. اين کشور همواره يکي از اصلي‌ترين حاميان و عاملان جنايت‌هاي عليه مردم ايران بوده که در ادامه به برخي از آنها اشاره مي‌شود:

الف) تجهيز رژيم بعث عراق به سلاح‌هاي شيميايي در جنگ تحميلي: يکي از مهم‌ترين مصاديق جنايت آلمان عليه مردم ايران در دوران جنگ تحميلي رخ داد. در اين جنگ، آلمان صدام را به سلاح‌هاي شيميايي مجهز کرد که در بمباران مناطق مختلفي از خاک ايران مورد استفاده قرار گرفت و پيامدها و آسيب‌هاي آن همچنان باقي است. پشتيباني دولت آلمان و شرکت‌هاي آلماني از تلاش عراق براي توليد و به‌کارگيري سلاح‌هاي شيميايي عليه نيروهاي ايراني به‌ويژه در عمليات‌هاي خيبر (1362) و والفجر 8 (1364) و همچنين عليه غيرنظاميان در حلبچه و سردشت (1366)، جنايات انساني فاجعه‌باري را در پي داشت.

ب) تقويت توان موشکي صدام براي تشديد جنگ شهرها: آلمان همچنين سابقه‌ي همکاري با صدام در زمينه‌ي توسعه‌ي صنايع موشکي را دارد. در سال 1948، شرکت آلماني ”هوخ‌تيف“، تأسيسات ”سعد16“ را که يک مرکز تحقيق، توسعه و آموزش موشکي بود را در نزديکي موصل راه‌اندازي کرد. شرکت آلماني ديگري به نام ”ام.بي.بي“ 60 فروند بالگرد جنگي”BO-105“ مجهز به موشک وحشتناک ضدتانک ”هات“ را به عراق ارائه کرد. همچنين مجله‌ي آلمانيِ ”اشپيگل“ اذعان مي‌دارد که بدون فناوري پيشرفته‌ي آلمان، عراق در آن زمان قادر به توليد موشک‌هاي دوربرد اسکاد B نبود.

ج) اِعمال تحريم‎‌هاي ظالمانه عليه ايران: آلمان بارها به بهانه‌هاي مختلفي نظير ادعاهاي بي‌اساس حقوق بشري، فعاليت‌هاي غيرصلح‌آميز هسته‌اي و حمايت از تروريسم، در کنار ساير کشورهاي اروپايي، با تحريم‌هاي ضدايراني آمريکا همراهي کرده است. تحريم‌هايي که در کنار آسيب به معيشت مردم، به واسطه‌ي اثرگذاري در حوزه‌ي بهداشت و درمان، سلامت آنها را نيز مورد تهديد قرار داده است.

د) قطعنامه‌هاي ضدايراني: علاوه بر قطعنامه‌ي اخير شوراي حکام، آلمان در قطعنامه‌هاي ديگري نيز عليه ايران مشارکت داشته که از مهم‌ترين آنها مي‌توان به قطعنامه‌ي ژوئن 2024 با محوريت ادعايي عدم پايبندي ايران به برجام اشاره کرد. اين در حالي است که آلمان و ساير کشورهاي اروپايي عضو برجام پس از خروج آمريکا از برجام، به هيچ‌کدام از تعهدات خود در مقابل ايران عمل نکرده‌اند.

همچنين آلمان همواره از طراحان و حاميان اصلي قطعنامه‌هاي حقوق بشري عليه ايران است که سالانه در مجمع عمومي سازمان ملل متحد صادر مي‌شود. آخرين مورد اين قطعنامه‌ها در نوامبر 2024 (آبان 1403) تصويب شد که آلمان نه تنها از آن حمايت کرد، بلکه از طراحان آن نيز بود!

اقدامات ضدايراني و نيز حمايت‌هاي آلمان از رژيم صهيونيستي در جنگ 12 روزه عليه ملت ايران در حالي است که جمهوري اسلامي ايران همواره تلاش کرده است روابطي غيرتخاصمي با اين کشور داشته باشد.

با وجود اين، دولت آلمان سياست متخاصمانه‌ي خود عليه ايران را به اوج رسانده است. لذا ضرورت دارد که جمهوري اسلامي ايران اقدامات بازدارنده‌ي سياسي و اقتصادي را در مقابل اقدامات تخاصمي آلمان و نيز بازداشتن ساير کشورها از چنين رويه‌اي اتخاذ کند:

1. اقدامات در بُعد سياسي: ضرورت دارد که ايران با هدف ارسال پيام نارضايتي و پاسخ سياسي بازدارنده به رفتارهاي تخاصمي آلمان، سطح روابط خود را با اين کشور به سطح کاردار کاهش دهد.

مانند اقدام دولت آلمان که در دهه‌ي 70 شمسي با ادعاي واهي حمايت ايران از اقدامات تروريستي، روابط خود را با ايران قطع کرد. با اين حال، مدتي بعد به ناچار و به دليل نيازمندي به ايران، اين روابط را مجدداً احيا کرد. اقدام سياسي ديگر مي‌تواند دادن رأي عليه منافع آلمان در مجامع بين‌المللي باشد.

به علاوه لازم است جنايت‌ها و همکاري‌هاي آلمان با رژيم صهيونيستي عليه ايران با هدف ايجاد جريان‌هاي اجتماعي عليه اين کشور در افکار عمومي افشا و تبيين شود.

2. اقدامات در بُعد اقتصادي: يکي از اقدامات مهم از منظر اقتصادي توسط ايران، جايگزين کردن واردات کالا و خدمات آلماني با نمونه‌هاي مشابه موجود در کشورهاي غيرمتخاصم است.

همچنين افزايش تعرفه‌هاي گمرکي بر کالاهاي آلماني به‌ويژه ماشين‌آلات صنعتي و تجهيزات پزشکي، ابزار ديگري براي ارائه‌ي پاسخ اقتصادي به اقدامات آلمان عليه منافع ملت ايران است. در عين حال، ايران مي‌تواند اقدامات تهاجمي اقتصادي نيز عليه آلمان مانند اِعمال محدوديت بر تردد کشتي‌هاي ثبت‌شده و بيمه‌شده در آلمان يا عازم به اين کشور از تنگه‌ي هرمز را در پيش گيرد.

انجام اقدامات فوق در عين هزينه‌دار کردن رفتارها و واکنش‌هاي خصمانه‌ي آلمان عليه ملت ايران، در مقابل ساير بازيگراني که مي‌خواهند چنين رويه‌اي را در پيش بگيرند نيز بازدارندگي سياسي و اقتصادي ايجاد خواهد کرد.