گزيده بيانات علامه مصباح يزدي قدس سره با موضوع انتظار و مهدويت که در تاريخ 1383/07/10 ايراد شده است، را در ادامه خواهيد خواند:
قلب مقدّس امام زمان(ارواحنا فداه) را نرنجانيم!
كساني كه عشق به امام زمان(ارواحنا فداه) دارند حاضرند كه او را ناراحت كنند، كاري كنند كه دلش بسوزد و از ما برنجد؟! مگر ممكن است آدم حاضر باشد محبوب خودش را برنجاند و او را غمگين كند و اسباب غمگيني اش را فراهم كند؟!
ما غافليم از اينكه برخي از كارهايي كه ما انجام مي دهيم به عرض مبارك امام زمان(ارواحنا فداه) مي رسد و حضرت را ناراحت ميكند! بعضي از اين كارها هست كه حضرت، متأثر مي شود و براي ما استغفار مي كند اما بعضي از كارها هست كه بقدري دل حضرت را به درد مي آورد كه من درست نمي دانم عكس العملش چه هست! همين اندازه به شما عرض كنم كه بعضي كارها مثل تيري است كه به قلب مقدس آن حضرت زدند!
آيا اگر بدانيم كه بعضي از كارهاي ما تيراندازي به امام زمان(ارواحنا فداه) هست، حاضريم اين كار را انجام دهيم؟! حاضريم قلب مبارك او را مجروح كنيم؟! قطعا نه، هيچكدام از ما حاضر نيستيم ولي متأسفانه توجه نداريم كه بعضي از كارها دل آقا را مي سوزاند و به درد مي آورد و ايشان را ناراحت مي كند. خدا نكند كه بر ما غضب كند كه غضب او غضب خداست و باعث رسوايي دنيا و عذاب ابدي خواهد شد!
ترک گناه و خودسازي؛ بهترين هديه به امام زمان(ارواحنا فداه)
طبعاً جاي اين سؤال هست که چه کاري آقا را ناراحت مي كند؟ چيست كه قلب مقدس ايشان را مجروح مي كند؟ براي اينكه بفهميم چه نوع کاري است كه آقا از آن ناراحت مي شود بايد بگوييم اصلاً امام زمان براي چه به وجود آمده است؟ آيا فلسفه وجود امام، غير از اين است كه بندگان خدا را به راه خدا آشنا كند تا به سعادت دنيا و آخرت برسند؟!
بنابراين، اين سؤال يك جواب كلي و روشن دارد؛ هر گناهي، آقا را ناراحت مي كند. همينکه ببيند در نامه اعمال شيعيان گناهي نوشته شده ناراحت مي شود؛ اما طبعاً گناهان مراتبي دارد. گناهان صغيره، زود قابل آمرزش است. بعضي از كبائر هم هست كه تنها با توبه، زود آمرزيده ميشود اما بعضي از گناهان كبيره هست که آنقدر تبعات و دنبالهها دارد كه نهتنها تبعاتش عايد خود گناهكار مي شود بلکه عواقبش دامنگير جامعه اسلامي هم مي شود، آتشي است كه نهتنها خرمن خود گناهكار را مي سوزاند بلكه خرمن جامعه اسلامي را هم آتش مي زند و بر باد مي دهد.
انتظار حقيقي؛ لازمه فرج
اگر مي بينيد ما در يك مشكل اجتماعي توسل مي كنيم اما به نتيجه نمي رسد، يا توسلاتمان ضعيف و كمرنگ و بيحال است و بيشتر جنبه صوري دارد و از دل بر نمي خيزد و يا اجتماعي بودن آن ضعيف است. براي نجات از يك دشمني كه تا دندان، مسلح است و از همه كشورهاي عالم كمك مي گيرد و دهها لشكر مجهز براي جنگ ما فراهم كرده، يك توسل پنجاه نفري يا صد نفري، كارگشا نخواهد بود. آنجا يك آمادگي و يك بسيج همگاني مي خواهد.
در اين جنگ هشتساله تجربه كرديم، آنوقتي كه امام(رضواناللهعليه) بهسوي جبهه اشاره مي فرمود، مرد و زن و پير و جوان سر از پا نمي شناختند. نوجوانان ميآمدند شناسنامهشان را عوض مي كردند تا سنشان بالاتر باشد و بتوانند به جبهه بروند. اين انتظارِ صادق بود و راست مي گفتند و لذا وقتي به حد نصاب رسيد، فرج رسيد.
براي جنگ تحميلي كه اينهمه نيروها مجهز شده بود، فرج، يك روزه و دو روزه پيدا نميشود اما در يك اشل اجتماعي، اين فرج، فرج بسيار شادكننده و خرسندكنندهاي بود و اين فرج در تاريخ عالم ثبت شد، يعني چيزي بود كه براي دنيا باوركردني نبود كه مردم ايران بتوانند با دست خالي و با پاي برهنه در مقابل اينهمه سلاح و قدرت پايداري كنند و پيروز شوند و يك وجب از خاكشان را به دشمن ندهند. انتظار دستهجمعي و عمومي به فرج عمومي انجاميد.
توسل به وجود مقدس ولي عصرارواحنا فداه، راه برونرفت از تمام مشکلات
امروز مشكلات ما كم نيست؛ گراني، تورم، بيكاري، مسائل اخلاقي، مواد مخدر، فسادهاي ديگر، فسادهاي اداري، رشوهخواري و چيزهايي از اين قبيل كه همه ما كمابيش با آن سروكار داريم. بالاتر از همه اينها يك مشكلي است كه چندين سال است مقام معظم رهبري با تمام دلسوزي نسبت به آن هشدار مي دهند و آن هجوم فرهنگي دشمن است.
اينها مشكلاتي است كه براي جامعه ما اهميتش از مشكلات نظامي كمتر نيست. اينجا چه كنيم؟! آيا امام زمانعجلاللهفرجهالشريف فقط در جبهه نظامي حضور دارد و در جبهه اقتصادي نميشود حضور پيدا كند؟! در جبهه سياسي در مقابل دشمن آمريكا نميتواند حضور پيدا كند؟! در جبهه فرهنگي نميتواند به ياري يارانش بشتابد؟! فقط در جبهه، كار از ايشان ميآمد؟! انتظار فرج فقط براي پيروزي در جنگ است يا گشايش براي هر سختي است؟! براي هر سختي ميشود انتظار فرج داشت.
اين سختيها با همين اجمالي كه اشاره كردم در جامعه ما وجود دارد و همه ما هم كمابيش از اينها ناراحت هستيم، يا متوجه خودمان ميشود و يا از ناراحتي ديگران رنج مي بريم. آيا جايش نيست كه در اينجا توسلي به وجود مقدس ولي عصر(ارواحنا فداه) داشته باشيم؟! خواهيم گفت چرا، ما توسل داريم، دعاي ندبه ميخوانيم، وقتهاي ديگر دعا ميكنيم، سر نماز دعا ميكنيم و ميگوييم آقا! به فريادمان برس! مشكلمان را حل كن!
عرض ميكنم آنوقتي كه صدام حمله كرده بود، اگر شما سر نماز يك دعا ميخوانديد براي انتظار فرج كافي بود؟! انتظار واقعي اين بود كه انسان تلاشي متناسب با آن مشكل انجام بدهد. وقتي اين تلاش انجام گرفت، وقتي انتظار ما راست بود، خدا فرج را مي رساند.
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.