آمريکا بودجه جاسوسي عليه ايران را چند برابر کرد

متن اين لايحه که با شماره ثبت S.2342 شناخته مي‌شود، چارچوب مالي، اجرايي و سياستي جامعه اطلاعاتي ايالات متحده را براي سال آينده تعيين مي‌کند؛ ساختاري که شامل نهادهايي چون سيا (CIA)، آژانس امنيت ملي (NSA)، اطلاعات دفاعي (DIA) و اف‌بي‌آي (FBI) است.

بر اساس اين لايحه، بودجه کل جامعه اطلاعاتي ملي آمريکا (NIP) حدود 81.9 ميليارد دلار و بودجه اختصاصي تشکيلات اطلاعات دفاعي (MIP) 33.6 ميليارد دلار تعيين شده است.

اين ارقام مستقل از بودجه نظامي تقريباً يک تريليون دلاري پنتاگون هستند و عملاً چارچوب اصلي اقدامات جاسوسي و امنيتي آمريکا در سال مالي آينده را شکل مي‌دهند.

دو ماده اختصاصي عليه ايران در متن عمومي لايحه، دو ماده صريح درباره ايران گنجانده شده که از تشديد فعاليت‌هاي اطلاعاتي عليه تهران حکايت دارد:ماده 534 - اصلاح نظارت بر غني‌سازي اورانيوم در ايران در اين ماده، قانون بودجه اطلاعاتي 2024 اصلاح شده تا دامنه نظارت بر فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران گسترده‌تر شود.

بر اساس متن جديد، جامعه اطلاعاتي موظف است هرگونه يافته (Finding) در مورد ايران را ـ از توليد اورانيوم با خلوص بالاي 60 درصد تا تصميم احتمالي براي ساخت سلاح هسته‌اي ـ جمع‌آوري و به کنگره گزارش کند.

به اين ترتيب، گزارش‌دهي تنها محدود به اقدامات بالفعل ايران نيست، بلکه شامل تصميمات احتمالي نيز مي‌شود. کارشناسان حقوقي در واشنگتن اين تغيير را گسترش اختيارات نهادهاي اطلاعاتي و رسميت دادن به گمانه‌زني‌هاي اطلاعاتي درباره ايران ارزيابي مي‌کنند.همچنين، واژه‌ي مبهم «فعاليت قابل توجه غني‌سازي» دست نهادهاي اطلاعاتي را براي تفسير گسترده‌تر از فعاليت‌هاي ايران باز گذاشته است.

در عمل، اين اصلاحيه مجوزي قانوني براي افزايش عمليات جاسوسي فني و انساني (HUMINT) عليه برنامه هسته‌اي ايران تلقي مي‌شود.ماده 535 - اعلان هشدار فوري به شهروندان آمريکايي درباره «تهديدات ايران و نيروهاي نيابتي»در ماده دوم، کنگره براي نخستين‌بار جامعه اطلاعاتي را موظف مي‌کند در صورت وجود اطلاعات معتبر درباره تهديد قريب‌الوقوع عليه هر شهروند آمريکايي از سوي ايران يا گروه‌هاي نيابتي آن، بلافاصله به اف‌بي‌آي گزارش دهد.

اف‌بي‌آي نيز موظف است ظرف 48 ساعت، شخص مورد تهديد را مطلع کرده و همزمان موضوع را به کميته‌هاي نظارتي کنگره اطلاع دهد.

در تعريف قانوني اين بند، نيروهاي نيابتي ايران شامل حزب‌الله لبنان، انصارالله يمن، حماس و گروه‌هاي شيعي عراق و سوريه معرفي شده‌اند.

اين نخستين‌بار است که قانون‌گذار آمريکايي، هشدار امنيتي درباره ايران را به عنوان يک الزام قانوني داخلي در ساختار اطلاعاتي اين کشور درج مي‌کند.

تحليل‌گران حقوقي مي‌گويند اين بند، عملاً راه را براي ايجاد کارگروه ويژه ايران در اف‌بي‌آي و افزايش اختيارات نظارتي بر فعاليت‌هاي مرتبط با ايران در خاک آمريکا باز مي‌کند.

از منظر فني نيز، اين ماده بهانه‌اي براي رصد گسترده‌تر ارتباطات اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي مرتبط با ايران در چارچوب «پيشگيري از تهديدات احتمالي» فراهم مي‌سازد.

جمع‌بندي تحليلي

با توجه به دو ماده جديد، روشن است که واشنگتن در پي گسترش اختيارات جامعه اطلاعاتي خود براي تمرکز بر ايران است. واژه‌هاي حقوقي تازه مانند «يافته» و «تهديد قريب‌الوقوع» به ظاهر فني‌اند، اما در عمل مجوزي براي افزايش عمليات جمع‌آوري اطلاعات، شنود فني، و اقدامات پنهان عليه ايران و متحدان منطقه‌اي‌اش محسوب مي‌شوند.

لايحه بودجه اطلاعاتي 2026 اگرچه در ظاهر ابزاري مالي است، اما در لايه‌هاي پنهان خود، نقشه عملياتي براي تشديد جنگ اطلاعاتي آمريکا عليه ايران را ترسيم مي‌کند.

اين قانون، همان‌قدر که ايران را در کانون تمرکز جاسوسي واشنگتن قرار مي‌دهد، چهره واقعي سياست آمريکا را نيز آشکار مي‌سازد: سياستي که به جاي مذاکره، بر نظارت، فشار و مهار اطلاعاتي استوار است.