آقاي پزشکيان! محل جبران کسري بودجه جيب مردم نيست

امانگاهي به تغييرات تعرفه اي ايجاد شده نشان مي دهد که سود بازرگاني وحقوق ورودي بيشتر کالاهايي که مصرف عمومي داشته(به جز کالاهاي اساسي ودارو) و مستقيما در رفاه عمومي واستانداردهاي زندگي مردم نقش دارند، در سال جاري افزايش يافته وطبيعتا اين افزايش بر سطح عمومي قيمت ها اثرگذاشته ودرنهايت فشار بيشتري بر مردم وسفره  هايشان وارد خواهد کرد.

اين افزايش تعرفه اي در حالي صورت مي گيرد که نرخ ارز مورد استفاده در محاسبات گمرکي هم از 28500 تومان به حدود 70 هزار تومان افزايش يافته که اين تصميم به طور مضاعف و شديدي باعث گراني اقلام مصرفي مردم - که بيشتر آن وارداتي است - خواهدشد.

نمونه بارز اين موضوع، افزايش نرخ سود بازرگاني واردات خودروهاي بنزيني به حدود 100 درصد است که بااضافه شدن ديگر هزينه هاي سربار، هر خودرو وارداتي حدود 130 درصد گرانتر از قيمت کارخانه سازنده براي مصرف کننده ايراني تمام خواهدشد واين موضوع دسترسي مردم عادي به خودروهاي باکيفيت خارجي را درحد آرزوهاي دوردست قرار خواهد داد.

مردم مظلوم وتحت فشار ايران که بسياري شان با وجود کار وتلاش فراوان وطاقت فرسا اکنون در تامين اوليه نيازهاي خوراک وپوشاک ومسکن ودرمان وامانده اند، دائما مشغول حذف اين کالا و آن کالا از زندگي خود وخانواده هايشان هستند ،از بسياري از حقوق اوليه وبديهي وضروري خود مانند دسترسي به پزشک ودندانپزشک محرومند،رفتن به رستوران وتفريح برايشان آرزو شده است،لوازم خانگي شان درحال کهنه شدن است وقدرت خريد بسياري ازچيزهايي که درگذشته خريده اند را ندارند، دائما براي تامين هزينه هايشان استرسي جانفرسا مي کشند،شاهد کمرنگ شدن اميد خود وبخصوص جوانانشان بوده وتوان پاسخگويي به خواسته هايشان را ندارند و... به روشني از دولت مستقر مي پرسند چرا اين همه ماليات و تعرفه وسود بازرگاني و غيره وغيره به طور مستمر برگرده شان تحميل وباعث توليد گراني مضاعف مي شود؟

چرا اين چرخه ناميمون پايان نمي يابد؟ مردم با چه زباني به دولت وحاکميت بگويند که ندارند ؟ با چه زباني بگويند که محل جبران کسر بودجه انباشته دولت و سال ها سوء مديريت، جيب مردم نيست؟ با چه زباني بگويند دولت چرا به جاي فشار آوردن به مردم سراغ مفسدين اقتصادي، باندهاي افزايش دهنده قيمت ها، صنايع رانتي در اختيار بنيادها و نهادها ومانند آن نمي رود وکسر بودجه اش رااز آن طريق تامين نمي کند؟

مردم مي پرسند چرا حقوق دريافتي مديران دولتي وخصولتي هاي فولاد وپتروشيمي وسيمان وخودروسازان و ده ها جاي ديگر صدها ميليون تومان است وحقوق کارگران وکارمندان 20 ميليون تومان؟ مردم وجوانان مي پرسند چرا دولت با افزايش تعرفه هاي تجاري در همين سال بازهم درحال کاهش استانداردهاي زندگي مردم و دوراز دسترس شدن بسياري از لوازم ووسايل است؟مگر زندگي مردم فقط برنج، پنير و روغن است که با يک کالابرگ 500 هزار توماني مرحله اي و با دهها محدوديت، آن را به مردم بدهيم وآن گاه هزاران برابر آن را با اعمال تعرفه وماليات از جيب آنهابرداريم؟

مردم مي گويند چرا شان ما رعايت نمي شود؟ مگر جوان ايراني چه چيزي از جوان اماراتي يا ترکيه اي وعراقي کم دارد که او بهترين خودرو روز را سوار شود وخريد فلان لپ تاپ برايش مثل آبخوردن باشد اما جوان ايراني حتي حسرت خريد دست دوم آن را داشته باشد؟ مردم مي پرسند چرا درايران ما بااين همه امکانات همه چيز يا گران است يا ممنوع؟

حرف وسخن دراين باره فراوان است و درد بسيار؛ اما هر چه هست بايد دلسوزانه به دولت وحاکميت هشدار داد که طاقت مردم از تحميل اين همه گراني سرآمده ولذا بر دولت است که با جستن راه هاي جديد، اين تعرفه هاي جديد ظالمانه را لغو وکسر بودجه خودش را ازجايي ديگر و مثلا با حذف بودجه هاي غيرضروري برخي بودجه بگيران بي خاصيت جبران کرده واز رويکرد گران سازي دست بشويد که داستان آن به آخر رسيده است.

منبع: روزنامه اطلاعات