آسيب‌هاي اجتماعي مهم اما ناشناخته در ايران

 به گزارش تابناک،  يک موضوع مهم، فقر فرهنگي است که به تدريج در جوامع شهري و روستايي گسترش يافته است. فراموش کردن ريشه‌ها و آداب و رسوم خود، و روي آوردن به فرهنگ‌هاي بيگانه، نارضايتي و سردرگمي را در بين نسل جوان به‌وجود آورده است. نتيجه‌ اين انقطاع، از دست رفتن هويت اجتماعي و ملي است.

از سوي ديگر، افزايش خودکشي به‌عنوان يکي از تلخ‌ترين آسيب‌هاي اجتماعي در جامعه ايران، همچنان بايد مورد توجه قرار گيرد. اين پديده، بيانگر وجود فشارهاي رواني، اقتصادي و اجتماعي است که در بسياري از خانواده‌ها به چشم مي‌خورد. آموزش و پرورش و رسانه‌ها بايد در جهت آگاهي‌دهي و ارائه راهکارهاي مناسب فعاليت بيشتري داشته باشند.

در کنار همه اين‌ها، تنش‌هاي ذهني حاصل از زندگي آپارتماني و ناپايداري اقتصادي، نيز مشکلات زيادي را ايجاد کرده است. اين فشارها به‌ويژه در جواناني که به‌دنبال خودکفايي و استقلال هستند، مي‌تواند بحراني عميق ايجاد کند.

يکي از مسائل حائز اهميت، افزايش روزافزون اعتياد به اينترنت و شبکه‌هاي اجتماعي است.

در حالي که در دنياي امروز، فضاي مجازي به يکي از ارکان اصلي زندگي تبديل شده است، اما همان‌طور که سکه دو روي دارد، آثار سوء آن نيز نمي‌تواند ناديده گرفته شود. بسياري از جوانان و حتي بزرگ‌ترها، وقت‌هاي زيادي را به دور از واقعيت‌هاي زندگي صرف مي‌کنند و در اين فضا غرق مي‌شوند. ناديده گرفتن روابط انساني واقعي و عواقب ناشي از اين انزوا، تبعات جبران‌ناپذيري به همراه دارد.

 گرايش هاي بيش از اندازه به مباحثات بيهوده درباره مطلوميت زن يا مرد در جامعه نيز از معضلاتي است که در ايران در حال افزايش است و عواقب خوبي نمي تواند داشته باشد.

همچنين شيوه هاي جديد در برنامه هاي طلاق و نيز دوري خانواده ها از هم با وجود زندگي در زير يک سقف نيز خود معلول ئ نيز عامل آسيب هاي ديگري است.

براي رويارويي با اين آسيب‌هاي اجتماعي نسبتا ناشناخته، نياز به يک رويکرد جامع و همگرايي بين نهادهاي مختلف داريم.

 از دولت گرفته تا نهادهاي مدني، همه بايد در کنار هم باشند و به حل اين مشکلات پرداخته و آينده‌اي روشن‌تر را بسازند. به طور خلاصه، شناخت و پرداختن به آسيب‌هاي اجتماعي بايد در اولويت قرار گيرد تا نسل‌هاي آينده با چالش‌هاي کمتري روبرو شوند.