انقلاب اسلامی ایران در آینه روایات (158)

علامات ظهور(6)

اول: خروج سفياني اول(2)

در اين حديث که سيد بن طاووس(1389ق: 136) از علي(ع) نقل مي‌کند، آغاز فتنه‌هاي آخرالزمان را از سفياني و نيز پايان آن را نيز سفياني مي‌داند. وي نقل مي‌کند: اميرالمؤمنين بر بالاي منبر مسجد کوفه خطبه مي‌خواند؛ پس از حمد خدا و درود بر پيامبر اسلام فرمود: اي مردم هرچه مي‌خواهيد از من بپرسيد؛ زيرا در اين دهه آخر رمضان من از ميان شما مي‌روم.

سپس حوادث بعد از خود را ذکر کرده، به شهادت امام حسين(ع) و زيد بن علي و سوزاندن جنازه او و به باد دادن خاکسترش اشاره و گريه کرد. سپس زوال بني اميه و بني عباس را متذکر شد و بعد حوادث بعد از آن‌ها را خاطر نشان ساخت و ادامه داد: شروع آن فتنه‌ها با سفياني است که از هَجَر مي‌آيد و پايان آن نيز با سفياني است که از شام مي‌آيد. حضرت ضمن برشمردن خلفاي بني عباس از قول رسول گرامي اسلام، از شيعيان و و دوستان اهل بيت(ع) نيز ياد کرد و ضمن تمجيد از آنان فرمود: آن‌ها به واسطه ايمان، رستگاراند؛ اما منافقان زيان کارند.

علامه مجلسي (1403ق‌ج52: 250) نيز روايتي از امام باقر(ع) نقل مي‌کند که در آن از دو سفياني ياد شده است. اين روايت که در پاسخ سؤال جابر جحفي که سفياني چه زماني مي‌آيد؟ نقل شده، حکايت مي‌کند: شما کجا و سفياني کجا؟ او به اين زودي نمي‌آيد؛ مگر اينکه پيش از او سفياني ديگري پيدا شود که از سرزمين کوفه خروج نمايد و او به طور ناگهاني همانگونه که چشمه آب از زمين مي‌جوشد، از کوفه ير در آورد و جمعيت شما و سران و بزرگان شما ر بکشد و دسته دسته به قتل برساند. پس بعد از او منتظر سفياني و ظهور قائم(ع) باشيد.

منبع:

  مجلسي، محمدباقر(1403ق) بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، دارالکتب الاسلاميه، تهران