انقلاب اسلامی ایران در آینه روایات (135)

اهل مشرق و گنج‌هاي طالقان(2)

کوراني (1394: 241) در توضيح ذيل روايات فوق مي‌گويد: قبلا تصور مي‌کردم که منظور از طالقان در اين روايت منطقه‌اي است در دامنه رشته کوه‌هاي البرز در صد کيلومتري شمال غرب تهران. منطقه‌اي که از تعدادي روستا تشکيل شده و به نام طالقان مشهور است و در آن‌جا شهري بزرگ وجود ندارد. مرحوم سيد محمود طالقاني که از شخصيت‌هاي انقلاب ايران بود نيز اهل همين منطقه است. وي ادامه مي‌دهد:

در منطقه طالقان ويژگي‌هاي زيادي از صفا، صميميت، تقوي و علاقه فراوان به قرآن و آموختن آن به ديگران از ديرباز وجود داشته است؛ حتي عده‌اي از مردم شمال ايران و ساير نقاط براي انتخاب معلم قرآن به مردم منطقه طالقان مراجعه مي‌کنند. اما بعد از بررسي روايات طالقان، به نظرم رسيد که شايد مراد از اهل طالقان، اهل ايران باشد نه منطقه جغرافيايي طالقان؛ اما اينکه روايات ايرانيان را به نام اهالي طالقان ناميده‌اند، شايد به دليل ويژگي‌هاي جغرافيايي و يا خصوصيات اخلاقي و ديني اهالي آن سامان باشد.

روايات مربوط به طالقان از مجموعه‌اي از ياران خاص حضرت مهدي(ع) سخن مي‌گويند؛ اما تعداد آن‌ها را مشخص نمي‌کنند. از محتواي روايات مي‌توان اين نتيجه را گرفت که قطعا جمعي از ياران آن حضرت از ميان آنان خواهند بود.

اين روايات صفات برجسته‌اي براي اين اولياء خدا و ياران حضرت بيان نموده و تاييد و گواهي والايي از امامان(ع) در حق آنان صادر کرده است؛ از جمله اين که آن‌ها را عارفان الهي و اهل بصيرت و يقين و داراي شجاعت بي‌نظير در ميدان نبرد معرفي کرده است که شهادت در راه خدا را دوست دارند و از او مي‌خواهند که شهادت در راهش را نصيب‌شان گرداند. آنان دوست‌داران واقعي اباعبدالله الحسين(ع) هستند و شعارشان خونخواهي آن بزرگوار و تحقق هدف قيام آن حضرت است. اعتقاد آنان نسبت به حضرت مهدي(ع) عميق و علاقه آنان به آن حضرت فوق‌العاده است. اين صفات از ويژگي‌هاي شيعيان و از جمله مردم ايران است.(کوراني: همان).

منبع:

کوراني، علي(1394) عصر ظهور، ترجمه مهدي حقي، چاپ 29، تهران، چاپ و نشر بين‌الملل