افغانستان چگونه به بازي دو سر باخت براي آمريکا تبديل شد؟

او افزود: در توافقنامه دوحه بخصوص با مشخص کردن جدول زماني خروج نيروهاي آمريکا از افغانستان، طالبان ديدند که بدون توجه به پيامدها، مشتاق خروج هستيم و آمريکا اقداماتي را که طالبان هم بايد انجام مي‌داد، دنبال نکرد.

به عقيده او، دو رئيس جمهور آمريکا، دونالد ترامپ و جو بايدن، اهداف سياسي خروج از افغانستان را بدون توجه به پيامدهايش دنبال کردند.

کتاب خاطرات فرانک مکنزي با عنوان «نقطه ذوب؛ فرمانده عالي و جنگ در قرن 21»، قرار است به زودي منتشر شود. او در اين کتاب به مأموريت سه ساله خود در فرماندهي نيروهاي آمريکا در خاورميانه از 2019 تا 2022 پرداخته است.

او در اين کتاب آورده که در مورد خروج سربازان آمريکا از افغانستان با تصميم رئيس جمهور به‌شدت مخالف بوده و حتي مي‌خواسته که استعفا بدهد.

مکنزي در برنامه تلويزيون سي‌بي‌اس گفت: در مورد خروج نيروها از افغانستان تصميم درستي نگرفتيم.

مکنزي در مقدمه کتاب نوشته است که او در سنتکام برخي از «مهم‌ترين و جنجالي‌ترين» عمليات‌ها در تاريخ معاصر آمريکا از جمله کشتن قاسم سليماني، فرمانده سپاه قدس و دو رهبر داعش در عراق و خروج سربازان آمريکا از افغانستان را برعهده داشت.

او همچنين نوشته که فرماندهي سنتکام را با اين اعتقاد پذيرفت که بازدارندگي ايران بايد از نو تعريف شود و در اين مورد زياد فکر کرده است که با در نظر گرفتن پيامدهاي احتمالي حتي براي اقدام نظامي عليه منافع آمريکا در منطقه برنامه‌ريزي نشود.

فرانک مکنزي، ژنرال چهار ستاره ارتش آمريکا در سال 2022 پس از پايان مأموريتش در سنتکام بازنشسته شد.

اظهارات مکنزي در حالي است که آمريکايي‌ها مجبور شدند پس از صرف هزينه‌هاي گزاف اقتصادي، انساني و حيثيتي در افغانستان، نيروهاي خود را خارج کنند. با اين حال، پس از تصميم مذکور، 90 ژنرال آمريکايي، ضمن مطالبه استعفاي وزير دفاع و رئيس ستاد مشترک ارتش نوشتند: «از دست رفتن ميلياردها دلار تجهيزات نظامي فاجعه‌بار است. لطمه‌اي که به اعتبار ايالات متحده وارد شده، قابل توصيف و جبران نيست. تا ساليان دور در هر توافق يا عمليات چندمليتي، شريکي غيرقابل اتکا ديده خواهيم شد. دشمنان، حالا به دليل ضعفي که نشان داده شد، براي اقدام عليه ما جسور شده‌اند. ابتدا چين و بعد از آن روسيه، ايران، کره شمالي و ديگران، بيشترين نفع را مي‌برند».

گفتني است افغانستان، تله‌اي بود که آمريکا براي شوروي چيد؛ سپس حماقت کرد و خود هم در آن پا گذاشت و هزينه‌هاي گزاف از جمله چند هزار کشته داد. برژينسکي مشاور امنيت ملي کارتر، زماني که گروهي از جهاديون (طالبان بعدي) را در افغانستان عليه شوروي به خدمت گرفتند، گفت «ما اين فرصت را داريم که به روس‌ها، جنگ ويتنام‌شان را عرضه کنيم. براي ده سال، مسکو مجبور بود در جنگي وارد شود که توانايي پيشبرد آن را نداشت و به فروپاشي
انجاميد».

جو بايدن اواخر مرداد 1400 درباره گرفتار شدن آمريکا در افغانستان گفته بود: «ما 20 سال است روزانه 300 ميليون دلار در افغانستان هزينه مي‌کنيم و نمي‌توانستيم به اين هدر دادن ادامه دهيم. دنيا در حال تغيير و تحول است. ما درگير رقابت جدي با چين و روسيه و حمله سايبري و اشاعه هسته‌اي (ايران) هستيم... چين و روسيه آرزو دارند که آمريکا ده سال ديگر در افغانستان گرفتار شود.»

در واقع مي‌توان گفت ادامه حضور در افغانستان يا فرار از اين کشور، تبديل به بازي دو سر باخت براي دولت‌هاي آمريکا شده بود و بنابراين آنها ترجيح دادند خفت قبول شکست و فرار از اين کشور را پس از سال‌ها جنايت به جانبخرند.