گواهي تاريخ بر هويت ايراني جزاير سه گانه

اين ادعا بر اساس مدارک و مستندات تاريخي و حقوقي استوار است که مشابه آن در زمينه اصالت نام خليج فارس نيز در اسناد تاريخي نيز قابل گواهي است.

به گزارش خبرگزاري فارس، تاريخچه تاريخي و جغرافيايي: مستندات تاريخي نشان مي‌دهد که اين جزاير از زمان‌هاي بسيار دور، بخشي از قلمرو ايران بوده‌اند. در نقشه‌ها و گزارش‌هاي تاريخي و جغرافيايي مرتبط با خليج فارس، اين جزاير به عنوان بخشي از سرزمين ايران ذکر شده‌اند.

حضور اداري و سياسي مستمر: ايران همواره حضوري مداوم و مستمر در اين جزاير داشته و کنترل اداري و سياسي خود را نشان داده است. اين حضور يکي از شواهدي است که کشور ايران براي اثبات مالکيت خود به آن استناد مي‌کند.

موافقتنامه‌هاي بين‌المللي و تاريخي: در بسياري از موافقتنامه‌ها و اسناد بين‌المللي به مالکيت ايران بر اين جزاير اشاره شده است. در سال 1971 و پس از خروج نيروهاي بريتانيا از خليج فارس، توافقي ميان امارات متحده عربي (که تازه از بريتانيا استقلال يافته بود) و ايران به امضا رسيد که بر اساس آن، بوموسي تحت مديريت مشترک بود، اما مالکيت اصلي آن همچنان متعلق به ايران بود.

تصميمات و رأي‌هاي بين‌المللي: تا به حال هيچ دادگاهي يا رأي بين‌المللي صورت نگرفته که مستقيماً در خصوص مالکيت اين جزاير به زيان ايران حکم کند و شايد دست و پازدن هاي سياسي اخير به نوعي براي يارکشي در اين عرصه باشد.

زمينه تاريخي

امارات متحده عربي، که امروزه مدعي مالکيت اين جزاير است، تا پيش از سال 1971 وجود خارجي نداشت. اين کشور پس از پايان دوران استعمار بريتانيا و تجزيه مناطق جنوب خليج فارس به چندين اميرنشين مستقل، شکل گرفت.

بريتانيا در اوايل قرن بيستم نقش کليدي در تعيين مرزها و تقسيمات منطقه‌اي خليج فارس ايفا کرد و يکي از اهداف آن کنترل منابع نفتي و گذرگاه‌هاي استراتژيک در اين منطقه بود.

 در اطلس يادبود پنجاهمين سالگرد انقلاب اکتبر که در سال 1967 از طرف شوروي انتشار يافته جزاير ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک، به رنگ قلمروي ايران در نقشه‌ي خليج‌فارس مشخص شده‌اند و زير نام هر جزيره، تعلق آن به ايران در پرانتز ذکر شده است.

جزاير سه‌گانه و اهميت استراتژيک آنها

جزاير تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسي از نظر ژئوپليتيکي و اقتصادي بسيار حائز اهميت هستند. اين جزاير به‌عنوان گلوگاه مهمي در خليج فارس عمل مي‌کنند و کنترل آنها به معناي تسلط بر مسيرهاي کشتيراني و منابع نفتي اين منطقه است. به‌ويژه در دوره‌هاي معاصر، با توجه به افزايش نقش تجارت نفت و گاز در اقتصاد جهاني، اين جزاير به‌عنوان دارايي‌هاي استراتژيک براي ايران شناخته مي‌شوند.

در مقابل، امارات متحده عربي که با حمايت برخي قدرت‌هاي جهاني از جمله بريتانيا و ايالات متحده به‌تازگي به کشوري مستقل تبديل شده است، از زمان تأسيس خود در سال 1971 مدعي مالکيت اين جزاير بوده است. اما ايران با استناد به تاريخ کهن خود و شواهد موجود از حضور ايرانيان در اين جزاير، اين ادعاها را رد کرده و همواره بر حق حاکميت خود بر اين نقاط تأکيد کرده است.

بازيگران خارجي و نقش آنها در منازعه

نقش کشورهاي خارجي نظير چين، روسيه و اتحاديه اروپا در اين منازعه عمدتا بدلايل اقتصادي و سياسي قابل بررسي است. در حقيقت برخي قدرت هاي فرامنطقه اي بدان جهت در سال هاي اخير بر اين منازعه وارد شده اند که تعلق اين جزاير بر کشوري کوچک و نقش آفريني آن در راهبري کريدور انرژي جهان را براي خويش تا تسلط يک کشور عظيم بر آن را ترجيح مي دهند.

سردمداري اين حيله گري را در يک سده اخير، بريتانيا بر عهده داشته به گونه اي که بازيگري حيله‌گر در منطقه شناخته مي‌شود و نقشي کليدي در تجزيه بحرين و ساير مناطق خليج فارس از ايران داشته است.

آيا ادعا مي تواند کارساز باشد؟

اين منازعه پيچيده نتيجه دخالت‌هاي تاريخي و معاصر قدرت‌هاي بزرگ در منطقه است.

ادعاهاي امارات متحده عربي، با وجود حمايت برخي کشورها، نمي‌تواند حقايق تاريخي و ژئوپليتيک را ناديده بگيرد. ايران به‌عنوان کشوري با تاريخ طولاني و فرهنگي غني، همواره بر مالکيت جزاير سه‌گانه تأکيد کرده است.

اين منازعه نه‌تنها مسئله‌اي مربوط به حاکميت ملي ايران است، بلکه نمادي از مقاومت کشورها در برابر دخالت‌هاي خارجي و حفظ هويت تاريخي و سرزميني به‌شمار مي‌آيد.

بسياري از نقشه‌هاي قديمي که توسط ملل مختلف، از جمله اروپاييان، در قرون گذشته تهيه شده‌اند، جزاير تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسي را به عنوان بخشي از قلمرو ايران نشان مي‌دهند. همچنين سفرنامه‌ها و گزارش‌هاي جغرافيايي متعدد از جهانگردان، بازرگانان و محققان به مالکيت تاريخي ايران بر اين جزاير اشاره کرده‌اند.

 و نيز مکاتبات و اسناد رسمي دولتي دوران قاجار و پس از آن، در مورد اداره و مديريت اين جزاير، نشان‌دهنده اعمال حاکميت ايران است.

 بر اساس اين سند تاريخي مشخص است که سواحل دريايي ايران تا کجا گسترش داشته. در اين نقشه حتي جزاير ايراني از جمله کيسميس (قشم، ايران) هم به چشم مي‌خورد.

در برابر اين ادعاها چه بايد کرد؟

علي احدنيا استاد دانشگاه درباره تکرار مکرر ادعاهاي امارات در مورد جزاير سه گانه مي گويد: ايران همواره در سياست خارجي خود سليم رفتار کرده است و دليل آن نيز برخواسته از روح حاکميت ملي ايران در رفتار توام با صلح و برادري با کشورهاي منطقه است و الا دست ايران در اين عرصه بسته نيست و مي تواند حتي ادعاهايي بر موجوديت همين کشورها که روزي بخشي از خاک ايران بوده اند، مطرح کند.

به گفته وي، از سوي ديگر راهکار منطقي مسکوني سازي جزاير و تعلق بخشي اين جزاير به همه ملت ايران است. ايران بايد در راستاي تقويت اراده خويش در حاکميت بر جزاير، شعار جزاير 85 ميليوني را به معناي واقعي تحقق بخشد و ميدان را در اين زمينه با توسعه گردشگري و ظرفيت هاي ملي در اين جزاير تقويت کند.

گزارش: هونيا صادقي