چربي شکم باعث آلزايمر مي‌شود

اين يافته‌ها ممکن است به‌عنوان يک هشدار اوليه براي ابتلا به بيماري آلزايمر، چندين دهه قبل از بروز چشمگير زوال شناختي، به‌شمار روند. يافته‌هاي اين پژوهش که در کنفرانس سالانه انجمن راديولوژي آمريکاي شمالي در سال 2024 ميلادي ارائه شد، فهم ما از رابطه چاقي و سلامت مغز را به چالش مي‌کشد و به طور خاص بر نوع و محل چربي تمرکز مي‌کند.

از مدت‌ها قبل، شاخص توده بدني (BMI) با خطر زوال عقل مرتبط دانسته مي‌شد، اما پژوهش جديد نشان مي‌دهد همه چربي‌ها به طور يکسان در ابتلا به آلزايمر نقش ندارند.

کاهش جريان خون در مغز شکم‌گنده‌ها

مقايسه جريان خوني مغز 65 فرد ميانسال که از نظر شناختي وضعيت طبيعي دارند، نشان داد در افراد دچار چاقي و بافت چربي احشايي بالا، جريان خون در نواحي گيجگاهي و جداري مغز کاهش يافته است.

پژوهشگران تأکيد مي‌کنند چربي احشايي، چربي احاطه‌کننده اندام‌هاي داخلي در عمق شکم، در مقايسه با چربي زيرپوستي که درست زير پوست قرار دارد، ارتباط بسيار قوي‌تري با آلزايمر دارد. اين نوع چربي با حضور پلاک‌هاي آميلوئيدي که تجمع پروتئين در مغز و از علائم آلزايمر است، مرتبط است.

خطر چربي احشايي بيش‌از ساير چربي‌ها

مهسا دولتشاهي سرپرست پژوهشگران تأکيد کرد: نتيجه مهم پژوهش ما اين است که نسبت‌هاي بالاتر چربي عميق و احشايي در افراد 40 يا 50 ساله با توده‌هاي پروتئيني آميلوئيد در مغز مرتبط است.

پلاک‌هاي آميلوئيدي هميشه باعث زوال شناختي نمي‌شوند، اما به عنوان شاخص‌هاي اوليه آلزايمر در نظر گرفته مي‌شوند. اين نشان مي‌دهد توزيع چربي در بدن ممکن است در مقايسه با شاخص توده بدني به‌تنهايي (که بين انواع چربي تفاوتي قائل نمي‌شود)، عملکرد مطمئن‌تري در پيش‌بيني خطر ابتلا به آلزايمر باشد.

رابطه ميان چربي، متابوليسم و سلامت مغز پيچيده است. شاخص توده بدني بالا با آتروفي (تقليل اندازه سلولي، عضوي يا بافتي) مغز و زوال عقل مرتبط است. اما بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، چربي احشايي براي پيش‌بيني خطر آلزايمر بسيار مهم‌تر است.