پهپادهاي چند دلاري، ناوهاي ميلياردي را زمين‌گير مي‌کنند!

در اين گزارش آمده است که مقامات آمريکايي اکنون در حال تجزيه و تحليل آن درگيري‌ها هستند تا مشخص کنند که چگونه يک دشمن «دردسرساز» توانسته است بهترين ناو هواپيمابر «يو اس اس هري اس. ترومن» که در جهان همتا ندارد را به چالش بکشد.

در آن روز، يک فروند جنگنده اف/اي-18 سوپر هورنت آمريکايي در تلاش براي فرود بر روي ناو هواپيمابر ترومن در درياي سرخ بود، اما مکانيسم کاهش سرعت آن از کار افتاد و اين هواپيماي 67 ميليون دلاري از باند فرودگاه ناو خارج شد و به دريا سقوط کرد.

اين سومين هواپيمايي بود که ترومن در کمتر از پنج ماه از دست مي‌داد. اين حادثه ساعاتي پس از آن رخ داد که ترامپ رئيس جمهوري آمريکا اعلام کرده که با انصارالله در يمن به آتش‌بس رسيده است و مقامات پنتاگون را غافلگير کرد.

اين روزنامه در گزارشي که توسط دو خبرنگارش تهيه شده، آورده است که انصارالله به طرز شگفت‌آوري حريف قدرتمندي بوده‌اند و در شديدترين نبردهايي که نيروي دريايي ايالات متحده از زمان جنگ جهاني دوم تاکنون درگير آن بوده، شرکت داشته‌اند، عليرغم اينکه از غارها عمليات انجام مي‌دهند و حتي فاقد ابتدايي‌ترين امکانات در يکي از فقيرترين کشورهاي جهان هستند.

اين گزارش مي‌افزايد که انصارالله از گسترش فناوري ارزان موشک و پهپاد، بهره‌مند شده‌اند و موشک‌هاي بالستيک ضد کشتي را در اولين استفاده جنگي از اين سلاح دوران جنگ سرد پرتاب کرده‌اند و راهي براي استقرار سلاح‌هاي خود ابداع کرده‌اند.

اين گزارش نشان داد که تقريباً 30 کشتي از اواخر سال 2023 تا امسال در عمليات جنگي در درياي سرخ شرکت کرده‌اند که تقريباً 10 درصد از کل ناوگان فعال نيروي دريايي ايالات متحده را تشکيل مي‌دهد.

به گفته يک مقام آمريکايي، در اين دوره، ايالات متحده، انصارالله را با حداقل 1.5 ميليارد دلار مهمات بمباران کرده است.

اين روزنامه ادعا مي‌کند که اگرچه نيروي دريايي ايالات متحده توانست بخش قابل توجهي از زرادخانه ارتش يمن را نابود کند، اما نتوانست به هدف استراتژيک خود براي بازگرداندن ناوبري از طريق درياي سرخ دست يابد، در حالي که گروه يمني همچنان به طور منظم به سمت فلسطين اشغالي موشک پرتاب مي‌کند.

فرماندهان نظامي و سياستمداران کنگره، در زماني که نگران هستند چنين استقرار سنگيني مي‌تواند آمادگي کلي نيروهاي آمريکايي را تضعيف کند، بررسي حقايق پيرامون کارزار يمن را براي درس گرفتن از آن آغاز کرده‌اند.

پنتاگون همچنين در حال انجام تحقيقاتي در مورد حوادث از دست رفتن هواپيماها و يک برخورد جداگانه در درياي سرخ با گروه ضربت ناو هواپيمابر ترومن است و نتايج آن در ماه‌هاي آينده انتظار مي‌رود.

به گفته اين روزنامه، استقرار نيروها براي مبارزه با انصارالله، منابع و تجهيزات نظامي را که به سمت تلاش‌هاي آسيا براي بازدارندگي چين هدايت مي‌شدند، منحرف کرده و برنامه‌هاي تعمير و نگهداري ناوهاي هواپيمابر را به تأخير انداخته است. انتظار مي‌رود اثرات اين استقرار در سال‌هاي آينده احساس شود. با وجود اين فرسايش و خستگي، مقامات نيروي دريايي معتقدند که مبارزه آنها عليه حوثي‌ها تجربه جنگي ارزشمندي را براي آنها فراهم کرده است و درگيري در درياي سرخ در پنتاگون به عنوان گرم کردن براي يک درگيري بالقوه وحشيانه‌تر، پيچيده‌تر و پراهميت‌تر تلقي مي‌شود.

در مقابل، انصارالله از زمان به دست گرفتن کنترل بيشتر کشور در يک دهه پيش، قدرت قابل توجهي به دست آورده‌اند.

وال استريت ژورنال گزارش داد که از زمان آغاز جنگ در نوار غزه، اين گروه يمني حمله به شهرهاي رژيم صهيونيستي و همچنين کشتي‌هايي که از درياي سرخ عبور مي‌کنند را آغاز کرده است.

در اين گزارش آمده است که انصارالله اولين رگبار پهپادها و موشک‌هاي خود را در 19 اکتبر 2023، در يک درگيري 10 ساعته به سمت ناو جنگي «يو اس اس کارني» در درياي سرخ شليک کردند و ملوانان حاضر در آن را غافلگير کردند.

اين روزنامه اين نبرد را شديدترين نبرد با مشارکت يک کشتي جنگي نيروي دريايي ايالات متحده در تقريباً يک قرن توصيف کرد، که در آن حوثي‌ها بيش از دوازده پهپاد و چهار موشک کروز سريع‌السير را سرنگون کردند. هنگامي که انصارالله تهديد به تشديد حملات خود کردند، مقامات نظامي ايالات متحده به سرعت يک مشکل لجستيکي را حل کردند.

ناوشکن‌هايي مانند کارني تا دو هفته در اين نبرد شرکت نکرده بودند، زيرا براي تجديد تسليحات در مديترانه در حال گشت‌زني بودند و کشورهاي همسايه نيز نگران بودند که خود به هدف حوثي‌ها تبديل شوند.

وزارت دفاع ايالات متحده سرانجام توانست از بندري در درياي سرخ استفاده کند، که يکي از مقامات آن را تغيير دهنده بازي توصيف کرد، زيرا به کشتي‌هاي نيروي دريايي ايالات متحده اجازه مي‌داد بدون نياز به ترک صحنه نبرد، تسليحات خود را تجديد کنند.

اين روزنامه در ادامه نوشت که سرعت عمليات، ملوانان را تحت فشار قرار داد و آنها مجبور بودند شبانه‌روز هوشيار باشند، زيرا دائماً در تيررس آتش حوثي‌ها بودند.

در نتيجه، ناو هواپيمابر «يو اس اس دوايت دي. آيزنهاور» در طول هفت ماه نبرد تنها يک سفر کوتاه انجام داد. اين روزنامه ادعا مي‌کند که اگرچه نيروي دريايي ايالات متحده به فعاليت در محيطي مشابه در خليج فارس عادت دارد، جايي که نيروهاي ايراني در نزديکي آن حضور دارند، اما مهار شبه‌نظامياني مانند گروه انصارالله در يمن دشوارتر از مهار يک دولت عادي است و خاطرنشان مي‌کند که چنين گروه‌هايي با گسترش موشک‌هاي بالستيک ضد کشتي و پهپادهاي تهاجمي خطرناک‌تر شده‌اند.

تحليلگران: حملات آمريکا و رژيم صهيونيستي عليه يمن بي‌فايده است

عليرغم شکست‌هاي مکرر در حل و فصل رويارويي با انصارالله در يمن، رژيم صهيونيستي همچنان به طور مکرر مواضع اين گروه را هدف قرار مي‌دهد، که ناشي از نگراني‌هاي امنيتي و استراتژيکي است که فراتر از ملاحظات صرفاً نظامي
است.

چالش واقعي پيش روي تصميم‌گيرندگان در تل‌آويو نه تنها مقابله با حملات موشکي و پهپادي، بلکه برخورد با يک جنبش مسلح ، ساختار ايدئولوژيک منسجم و اتحادهاي منطقه‌اي درهم‌تنيده نيز هست.

از زمان آغاز تجاوز رژيم صهيونيستي به نوار غزه در 7 اکتبر 2023، انصارالله با پرتاب موشک و پهپاد به سمت فلسطين اشغالي در حمايت از غزه، علناً وارد اين رويارويي شده‌اند. با اين حال، تهديد انصارالله در ابتدا توسط نهاد امنيتي اين رژيم جدي گرفته نشد.

با اين حال، با تکرار حملات ارتش يمن و تأثير فزاينده آنها بر ناوبري هوايي و تصوير ارتش اشغالگر، تل‌آويو شروع به محاسبه مجدد کرده است، همانطور که در گزارش مفصلي در روزنامه صهيونيستي هاآرتص توسط ييشاي هالپر، روزنامه‌نگار منطقه‌اي، گزارش شده است که به درک فزاينده‌اي از اين موضوع اشاره کرده است که يک راه حل نظامي در يمن مملو از خطرات است.

در ميدان و سياست

حوثي‌ها در مناطق کوهستاني ناهموار شمال يمن مستقر هستند و تجربه جنگي گسترده‌اي دارند. به گفته اليزابت کندال، کارشناس بريتانيايي يمن، دکترين مذهبي آنها انگيزه قوي به آنها مي‌دهد.

کندال توضيح داد که اين گروه بر سه ستون قوي تکيه دارد: زمين‌هاي مستحکم، تجربه ميداني و يک دکترين محکم که به آنها انعطاف‌پذيري فراتر از توانايي‌هاي نظامي‌شان مي‌دهد.

او افزود که حوثي‌ها در مقابله با تلفات، انعطاف‌پذيري زيادي نشان مي‌دهند که پايداري آنها را با وجود هزينه‌هاي بالاي انساني توضيح مي‌دهد.

در همين زمينه، عنبال نيسيم لافتون، پژوهشگر مرکز موشه دايان و دانشگاه تل‌آويو، معتقد است که اين گروه قادر به استفاده از هويت‌هاي متعدد، از زيدي‌گرايي مذهبي گرفته تا ملي‌گرايي ضد استعماري، و اتحاد منطقه‌اي با کشورهاي قدرتمند منطقه مانند ايران است.

اين ترکيب به حوثي‌ها انگيزه داخلي مي‌دهد و با وجود اقليت عددي آنها، در را براي اتحادهاي خارجي باز مي‌کند.

جنبش انصارالله؛ توانمند در کارزار سياست

نيسيم لافتون خاطرنشان مي‌کند که حوثي‌ها صرفاً يک گروه مسلح نيستند، بلکه يک پروژه پيچيده سياسي و اجتماعي هستند که مشروعيت خود را از روايت‌هاي تاريخي مربوط به دولت زيدي مي‌گيرند. آنها خود را به عنوان مدافعان زيدي‌ها، مدافعان فلسطين و مخالفان غرب معرفي مي‌کنند.

اين محقق معتقد است که توانايي اين گروه در تغيير گفتمان‌ها، به آن جذابيت مي‌دهد و براي بخش‌هاي وسيعي از جمعيت يمن، از جمله برخي از اجزاي سني، مشروعيت آن را افزايش مي‌دهد و محاصره آن را دشوار مي‌کند.

او معتقد است که اين گروه به قيمت از دست دادن مخالفان محلي خود، به دستاوردهاي داخلي دست مي‌يابد، در حالي که همزمان در تقابل با ايالات متحده و «اسرائيل»، حضور منطقه‌اي خود را تثبيت مي‌کند.

از نظر نظامي، آلون بن ديويد، تحليلگر صهيونيست، ادعا مي‌کند که حملات «اسرائيل» به يمن پرهزينه است، زيرا «اسرائيل» پايگاه‌هاي نزديک يا ناو هواپيمابر در منطقه ندارد. او هزينه هر حمله را با توجه به مسافت‌هاي طولاني و هزينه‌هاي عملياتي و تسليحاتي، ميليون‌ها دلار تخمين مي‌زند.

با اين حال، به گفته بن ديويد، اين عمليات‌ها به اثر بازدارندگي مطلوب نمي‌رسند. او خاطرنشان مي‌کند که اين گروه با يک سازمان غيرمتمرکز فعاليت مي‌کند که اثربخشي حملاتي را که فقط رهبران را هدف قرار مي‌دهند، کاهش مي‌دهد. توانايي حوثي‌ها در سازگاري نيز قابل توجه است. پس از هدف قرار دادن بندر حديده، آنها به روش‌هاي جايگزين، مانند استفاده از قايق‌هاي ماهيگيري براي تخليه محموله‌هاي نفتي، متوسل شدند که نشان‌دهنده انعطاف‌پذيري عملياتي آشکار است.

انصارالله؛ حساب غزه از همه جداست

اگرچه انصارالله حملات خود به فلسطين اشغالي را به جنگ غزه مرتبط مي‌دانند، اما تحليلگران معتقدند که حتي اگر رژيم صهيونيستي از نوار غزه عقب‌نشيني کند، بعيد است که اين حملات متوقف شوند.

نيسيم لافتون معتقد است که اين گروه نسبت به هر کشوري که به دنبال عادي‌سازي با «اسرائيل» است، موضع خصمانه‌اي اتخاذ مي‌کند و ممکن است در مرحله پس از غزه به تشديد تنش‌ها ادامه دهد تا تصوير خود را به عنوان مدافع فلسطين تثبيت کند.

اين پژوهشگر صهيونيست تاکيد کرد: يک مسير سياسي داخلي را پيشنهاد مي‌کند که به اين گروه، به ويژه منافع آن در درياي سرخ و تنگه باب المندب که براي هرگونه مذاکره آينده محوري هستند، يک خروج آبرومندانه مي‌دهد.

کندال همچنين ادعا مي‌کند که اين گروه تا زماني که عمليات خود را وسيله‌اي براي افزايش مشروعيت خود بداند، به عمليات خود ادامه خواهد داد و هشدار مي‌دهد که حملات کورکورانه عليه غيرنظاميان مي‌تواند نتيجه معکوس داشته باشد و همدردي يمني‌ها با انصارالله را افزايش دهد.

انصارالله؛ فراتر از تهديد

به گفته ليور بن آري، خبرنگار امور جهان عرب در پايگاه خبري «واي نت» رژيم صهيونيستي گفت: بمباران شديد «اسرائيل» مانع از ادامه پرتاب موشک توسط حوثي‌ها نشده است. او مي‌پرسد: چه چيزي به اين گروه توانايي زنده ماندن در ميان يک بحران انساني خفه‌کننده را مي‌دهد؟

او پاسخ مي‌دهد که حوثي‌ها خواسته‌هاي واضح و غيرقابل مذاکره‌اي را مطرح مي‌کنند:

1 - توقف جنگ

2 - باز کردن گذرگاه‌ها

3 - ورود کمک‌هاي امدادي

4 - پايان دادن به محاصره.

او معتقد است که تهديد انصارالله ديگر براي «اسرائيل» حاشيه‌اي نيست، بلکه يک چالش امنيتي بلندمدت است. حملات آينده مي‌تواند دقيق‌تر و کشنده‌تر باشد و تل‌آويو را مجبور کند تا گزينه‌هاي خود را مجدداً بررسي کند و از تکيه صرف بر نيروي نظامي فاصله بگيرد.

فرجام سخن:

در پرتو افشاگري اخير وال‌استريت ژورنال و تحولات ماه‌هاي گذشته در درياي سرخ، مي‌توان نتيجه گرفت که رويارويي نظامي ميان ايالات متحده و جنبش انصارالله يمن، وارد مرحله‌اي شده که ديگر نمي‌توان آن را صرفاً يک بحران امنيتي موضعي يا موقتي تلقي کرد. اين تقابل، به يکي از نمادهاي تغيير توازن قدرت در غرب آسيا تبديل شده است؛ جايي که يک بازيگر غيردولتي توانسته با فناوري بومي و هزينه پايين، پرهزينه‌ترين ماشين جنگي جهان را به چالش جدي بکشاند.

بر اساس داده‌هاي موجود، انصارالله نه‌تنها ظرفيت‌هاي موشکي، پهپادي و دريايي خود را حفظ کرده، بلکه با تمرکز بر تاکتيک‌هاي جنگ نامتقارن و هوشمند، عملاً نيروي دريايي آمريکا را وادار به صرف ميلياردها دلار هزينه براي دفاع در برابر پهپادهايي کرده که هزينه ساخت آن‌ها از مرز چند هزار دلار فراتر نمي‌رود. اين نبرد فرسايشي، نشانه‌اي است از شکنندگي سازوکار بازدارندگي آمريکا در برابر نيروهاي مسلح مردمي با پشتيباني منطقه‌اي.

در بُعد راهبردي، شکست ايالات متحده در مهار انصارالله از ژانويه 2024 تاکنون - با وجود بيش از 400 عمليات مشترک هوايي عليه يمن - به‌وضوح نشان مي‌دهد که استراتژي قدرت سخت آمريکا با چالش‌هاي جدي مواجه است. حملات انصارالله به کشتي‌هاي تجاري و نفتکش‌هايي که با رژيم صهيونيستي مرتبط هستند، و همچنين انسداد مسيرهاي راهبردي به‌سوي کانال سوئز، باعث اختلال قابل‌توجهي در تجارت جهاني و حمل‌ونقل دريايي شده است.

همزمان، استفاده هدفمند و ترکيبي از موشک‌هاي بالستيک ضدکشتي، پهپادهاي دريايي، و قايق‌هاي انفجاري هدايت‌شونده توسط انصارالله، نوعي دکترين بومي از «نبرد دريايي نامتقارن» را پديد آورده که تهديد آن تنها محدود به درياي سرخ نيست، بلکه به‌راحتي قابل توسعه به ساير آبراه‌هاي راهبردي همچون باب‌المندب و حتي درياي عمان خواهد بود.

اين تحولات نه‌تنها مفهوم بازدارندگي را براي آمريکا و متحدانش در منطقه بازتعريف مي‌کند، بلکه از ديد ساير بازيگران غيردولتي و کشورهاي مستقل، الگويي از مقاومت هوشمند و موثر در برابر سلطه‌گري نظامي غرب ارائه مي‌دهد.

در مجموع، درياي سرخ اکنون به صحنه تقابل اراده‌ها تبديل شده است؛ جايي که هزينه حفظ برتري براي قدرت‌هاي بزرگ، به‌مراتب بيشتر از آن چيزي شده که در محاسبات سنتي پيش‌بيني مي‌شد. در صورتي که روند کنوني ادامه يابد، واشنگتن ممکن است ناگزير به بازنگري اساسي در نحوه حضور نظامي و رويکرد امنيتي خود در منطقه غرب آسيا شود.