پلتفرم عربي - عبري در سودان در حال جنايت است

اکنون اما همه حق رأيي که براي مردم سودان به رسميت شناخته مي‌شود، انتخاب نحوه مرگ است. براندازي به‌دلخواه غرب و با شعارهاي آزادي سياسي، براي سودان چندپارگي، هرج‌ومرج و کشتار دسته‌جمعي به ارمغان آورد و از شعارهاي دموکراسي براي آن مردم مرگ آفريده شد. به نظر مي‌رسد براي فهم آنکه دولت خارجي براي ملتي ديگر دل نمي‌سوزاند، زمان براي مردم سودان خيلي دير شده باشد. در سودان چه خبر است؟ خلاصه‌اش اين است که براي بسياري از مردم در مناطق محاصره شده، راهي جز مردن نيست؛ چه با گلوله و اعدام‌هاي جمعي غيرقضايي، چه با گرسنگي، چه يا بيماري‌هايي که راهي براي درمان ندارند و چه انواع شکنجه‌هاي ديگر؛ درهرحال انتهاي مسير مرگ است. مرگي گروهي، کشتار دسته‌جمعي، قتل‌عام غيرنظاميان غيرمسلح.

وسايل ارتباطي در مناطق مورد محاصره قطع است و به همين دليل تصاوير چنداني از آنجا مخابره نمي‌شود. اما کساني که به نحوي توانسته‌اند بگريزند، با کلام خود تصاويري را توصيف مي‌کنند که براي بيان توحشي که در آنجا در جريان است، کفايت مي‌کند. يکي از کساني که از شهر فاشر سودان فرار کرده است، در گفت‌وگو با خبرنگار العربي الجديد مي‌گويد که: «مردم در شهر الفاشر با انواع شکنجه، گرسنگي، ظلم و کشتار مواجهند. تروريست‌ها حتي دام‌ها و گوسفندان را هم کشتند، درختان را سوزاندند و هر آنچه را مردم داشتند، نابود کردند و مانع از خروج آن‌ها از شهر مي‌شوند.»

تروريست‌هاي خائن

تروريست‌ها چه کساني هستند؟ شبه‌نظاميان مسلحي موسوم به نيروهاي واکنش سريع هستند که تحت حمايت سياسي و مالي دولت امارات قرار دارند. آن‌ها پيش‌ازاين توسط دولت سودان اداره مي‌شدند و به‌رسميت‌شناختن آن‌ها و قدرت‌گرفتن بيشترشان در زمان عمر البشير اتفاق افتاد، اما در جريان کودتاي ارتش عليه البشير، آن‌ها چنان ماري در آستين عليه عمر البشير با ارتش متحد شدند. در جريان تنش‌هاي داخلي يمن هم آن‌ها در مقابل انصارالله يمن و در حمايت از نيروهاي طرف‌دار منصور هادي نقش‌آفريني کردند.

توحش و خيانت را مي‌توان دو خوي اصلي اين گروه دانست. نه به البشير وفادار ماندند و نه به مردم سودان و نه به همان ارتشي که براي کودتا با آن همراه شده بودند. اين‌گونه آنان فقط مي‌کشند و پيش ‌مي‌روند. جدال بر سر قدرتي که پس از کودتا به دست نظاميان افتاده بود، سودان را از يک ثبات نسبي به جنگي داخلي رساند که ثمره آن مرگ صدها انسان غيرمسلح و بي‌گناه است. دليل اصلي اختلاف و جدال کودتاچيان آن بود که چه کسي بايد کشور را اداره کند. الفاشر مرکز استان دارفور شمالي در غرب سودان پس از 18 ماه محاصره از سوي شبه‌نظاميان مسلح، روز يکشنبه سقوط کرد و اين سقوط آغاز رقم‌خوردن جنايت جنگي در اين شهر شد. در طول محاصره هم وضعيت اين شهر بحراني بود و نهادهاي بين‌المللي و دولت‌هاي غربي 18 ماه فرصت داشتند تا اين محاصره را بشکنند تا کار به نسل‌کشي نينجامد، اما کسي کاري نکرد. يورونيوز به نقل از گزارش‌هاي حقوق بشري مي‌نويسد که: «در طول محاصره بيش از 1.2 ميليون نفر در شهر ناچار به خوردن علوفه حيواني براي زنده‌ماندن بودند. اين در شرايطي بود که نيروهاي پشتيباني سريع با ايجاد موانعي به طول 56 کيلومتر، مسيرهاي ورود غذا و دارو را بسته و راه‌هاي فرار را نيز مسدود کرده بودند.»

پاي امارات در ميان است؟

گزارش‌هايي وجود دارد که نقش امارات را در تشديد خشونت‌ها در سودان تأييد مي‌کند. انگيزه مذهبي اماراتي‌ها تقابل با جريان مذهبي اخواني‌ها در سودان است، اما به نظر مي‌رسد همه ماجرا اين نيست. جعفر قناد باشي، کارشناس مسائل آفريقا ضمن تأييد اين انگيزه مذهبي، معتقد است که «اماراتي‌ها 14 سال پيش هم وارد مسئله ليبي شدند و به‌عنوان جانشين غرب، مقاصد نفتي را دنبال کردند و اجازه تشکيل يک دولت مشخص را ندادند. در سودان نيز به همين شکل است.» در اين مسير، امارات مي‌تواند هدف اروپا و آمريکا و اسرائيل را هم در سودان محقق کند و آن عدم شکل‌گيري يک دولت مذهبي و به طور خاص عدم قدرت‌گرفتن اخواني‌هاست.

علاوه بر اين، سودان علي‌رغم دارابودن معادن طلا هيچ‌گاه به‌عنوان صادرکننده طلا مطرح نبوده است، درحالي‌که «در سه سال اخير و با شکل‌گيري جنگ، نام سودان به‌عنوان يکي از صادرکنندگان طلا مطرح شد و نکته عجيب اين است که در حال حاضر سودان جزو سه کشور اصلي صادرکننده طلاست! اين قاچاق گسترده توسط گروه پشتيباني سريع که مرتبط با امارات است، انجام مي‌شود.» لذا هدف اقتصادي هم در اين جنگ‌ها بسيار پررنگ است، گرچه آغاز ماجرا شعار دموکراسي و آزادي براي مردم بود. فروش تسليحات نظامي هم بخشي از اين هدف اقتصادي از دخالت امارات در سودان را تشکيل مي‌دهد. نقش امارات در جنگ داخلي سودان ثابت‌شده محسوب مي‌شود، اما نبايد از اين نکته عبور کرد که امارات بيش از آنکه نقشي مستقل در سودان داشته باشد، نيرويي تحت فرماندهي غرب است و اهداف مشترک را پيش مي‌برد.

چه خبر از آزادي‌خواهان؟

غرب سودان همچون غزه در مسير تحقق منافع غرب مي‌سوزد و دموکراسي وعده‌داده‌شده به سودان، به توحشي عريان ختم شده است. ليدرهاي اردوکشي خياباني در سودان هم اکنون مدت‌هاست در سودان نيستند و در کشورهاي اروپايي، آسوده زندگي خويش را مي‌گذرانند. با شعار توسعه سياسي و آزادي به خيابان آمدند، کشور را به آشوب کشيدند و بعد به خانه‌هاي غربي خود بازگشتند.

منبع: روزنامه فرهيختگان