قتل پدر به خاطر عقده‌هاي کودکي

عامل اين جنايت مسلحانه در آخرين دفاعيات خود زماني که مقابل قاضي شعبه 255 جنايي مشهد قرار گرفت، با پذيرش همه اتهامات گفت: «قتل را قبول دارم، ولي به قصد کشتن پدرم به منزلش نرفتم. فقط مي‌خواستم او را بترسانم و حتي نفهميدم به همسرش شليک کرده‌ام.

من فقط تا 11 سالگي با پدرم بودم و بعد مستقل زندگي کردم. او هيچ کمک مادي و عاطفي به من نکرد و من حدود 30 سال را بدون پدر به سر بردم. او مرا زماني که کودکي 11 ساله بودم، بيرون کرد و مجبور شدم در يک گاراژ کار کنم که حتي شاگرد بزرگ کارگاه به خاطر آنکه به من جوشکاري بياموزد، خيلي اذيتم کرد و آزارم داد، ولي پدري نبود که به من کمک کند. حتي او از همان بدو تولد هم مرا دوست نداشت چراکه دلش مي‌خواست فرزند دختر داشته باشد.

وقتي بعد از 30 سال پدرم را ديدم، همه آن سختي‌ها و مشکلات مقابل چشمانم قرار گرفت. او حتي در جشن دامادي من هم شرکت نکرد و پولي هم براي ازدواجم نداد. زماني که جواني 28 ساله بودم، به او گفتم چرا مرا نمي‌بوسي؟ در پاسخم گفت مرد که مرد را نمي‌بوسد!

دوست دارم از زندان بيرون بيايم و پرونده‌ام را رسانه‌اي کنم تا پدر و مادرها بدانند نبايد به فرزندشان کم‌توجهي کنند، نبايد بگذارند اين عقده‌ها در روح و روان فرزندانشان شکل بگيرد. او حتي بعد از مرگ مادرم، وقتي دوباره ازدواج کرد، باز هم توجهي به فرزندانش نداشت.»

وي درباره شليک به همسر پدرش نيز گفت: آن لحظه اصلا متوجه حضور زن پدرم در خانه نشدم . گوشم بعد از شليک اول وينگ وينگ مي‌کرد و من نفهميدم که به سوي او شليک کردم. چون حدود 15 عدد قرص اعصاب خورده بودم. اما اکنون پشيمانم و قصد دارم هر کاري خيري که انجام مي‌دهم ثواب آن به روح پدرم برسد.

با ابراز پشيماني اين مرد 42 ساله از وقوع جنايت مسلحانه، آخرين اقدامات قانوني در حالي به روند دادرسي گره خورد که احتمال مي‌رود اولياي دم تصميم به گذشت از قصاص بگيرند.