سدسازي افغان ها با سيمان ايران!

 به گزارش سرويس اقتصادي تابناک، صنعت سيمان چند سالي است که به واسطه رکود مصرف، بازار داخل حال خوبي ندارد و توليدکنندگان تيشه به ريشه اين محصول زده و با قيمت نازل به کشور‌هاي همسايه صادر مي کنند؛ به طوري که حتي هزينه توليد و حتي قيمت سوخت کارخانه‌ها را نيز پوشش نمي‌دهد. اين مسئله به خاطر رقابت منفي توليدکنندگان داخلي با يکديگر است که درنهايت دود آن به چشم توليدکننده مي‌رود.

آرش نجفي، رئيس کمييسيون انرژي اتاق بازرگاني ايران درخصوص ارزان بودن قيمت صادراتي سيمان به تابناک گفت: قيمت صادرات سيمان به افغانستان حتي در حد قيمت گازوئيل مصرفي براي حمل و نقل سيمان نيست و در اين شرايط افغانستان از همين سيمان مفت براي سدسازي روي رودخانه‌هايي که به سمت ايران مي‌آيد، استفاده مي‌کند!

نجفي افزود: سيماني که قيمت صادراتي آن 30 دلار است حداقل بايد براي هزينه حمل و نقل آن 90 دلار به ازاي هر تريلي بدهيم که مقرون به صرفه نيست؛ بنابراين کالا‌هايي را صادر کنيم که نسبت به هزينه‌هاي حمل ونقل ارزش داشته باشد.

 وي تاکيد کرد: سيمان از جمله کالا‌هايي است که مصرف انرژي آن براي توليد بسياربالاست و درشرايط فعلي حتي براي توليد داخل نيز صرفه اقتصادي ندارد چه برسد به اينکه بخواهيم آن را صادر کنيم.

 عضو کمسيون انرژي اتاق بازرگاني ايران با اشاره به اينکه قيمت سيمان مرز دوغارون تني 33 دلار است که در مقايسه با هزينه حمل آن که 90 دلار است توليد آن نه تنها سود ندارد بلکه با زيان همراه است، اظهار داشت: اين 33 دلار از نظر قيمت جهاني حتي هزينه گاز و برق کارخانه را هم در صورت واقعي بودن قيمت حامل‌هاي انرژي تامين نمي‌کند، اما حاضريم آن را به افغانستان با اين قيمت ارزان ارائه کنيم که عين ضرر براي کشور است.

نجفي بيان کرد: با بررسي 3416 اظهارنامه صادراتي کالاهاي با ارزش 40 دلار و کمتر و برآورد هزينه‌ي سوخت جابه جايي هر تن بار در هر 100 کيلومتر به نتايج غيرقابل باور و آمار تکان دهنده‌اي مي‌رسيم. به طوري که متوسط ارزش کالا‌هاي صادراتي ايران 22 دلار به ازاي هر تن مي‌رسد و به ازاي هر 100 کيلومتر درکاميون‌هاي قديمي (55 ليتر) و کاميون‌هاي جديد (40 ليتر) مي‌سوزانند . يا به عبارت ديگر در هزار کيلومتر پيمايش، 475 ليتر گازوئيل مصرف مي شود.

 وي ادامه داد: استراتژي قيمت کالا‌هاي صادراتي بايد مقرون به صرفه باشد. متوسط قيمت کالا‌هاي صادراتي 22 دلار است و هزينه حمل ونقل به ازاي هر تن 5 دلار که به هيچ وجه اين رقم منطقي نيست؛ بنابراين دولت بايد سياست محاسبه واقعي را مدنظرقرار دهد و کالا‌هايي را اجازه صادرات دهد که صادرات آن مقرون به صرفه باشد.

 به گزارش تابناک، به نظر مي‌رسد به دليل رکود در بخش ساخت و ساز در سال‌هاي اخير مصرف سيمان در کشور رو به کاهش گذاشته است. البته انجمن سيمان با اعمال محدوديت سقف توليد، اين موضوع را مديريت مي‌کند تا قيمت نشکند، اما در زمينه صادرات اين محدوديت وجود ندارد. متاسفانه با سياست‌هاي گل به خودي علاوه بر اينکه ميزان زيادي انرژي براي توليد سيمان آن هم در شرايط کمبود انرژي به هدر مي‌رود؛ حتي ارز آوري خوبي براي کشور نداشته و پاسخگوي احتياج اوليه کارخانه‌ها نيز نيست.