زني شوهرش را با لنگه جوراب کشت

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه جام جم، او با دستور بازپرس شعبه اول دادسراي جنايي تهران به پزشکي قانوني معرفي و سلامت رواني‌اش تاييد شد. با گذشت شش ماه از اين جنايت، او براي آخرين جلسه تحقيقات از زندان به شعبه اول بازپرسي دادسراي جنايي تهران منتقل شد و گفت: شوهرم از بيماري روحي رنج مي‌برد. تحت درمان روانپزشک بود و دارو و قرص‌هاي آرامبخش استفاده مي‌کرد. چند مرتبه هم خودزني کرده بود. ما 14 سال زندگي مشترک داشتيم و صاحب فرزند نشديم. مدام با هم درگيري و دعوا داشتيم. در زندگي‌مان آرام و قرار نداشتيم، حتي چند مرتبه از او خواستم جدا شويم اما مي‌گفت چون به من علاقه‌مند است، نمي‌تواند مرا طلاق دهد و دوري از من برايش رنج‌آور است‌. شب قبل از حادثه شوهرم دوباره قرص‌هاي آرامبخش خورد. سر مسائل مختلف و نداشتن بچه دوباره دعواي‌مان شد. زد و خورد کرديم. وسايل آشپزخانه را به‌هم ريخت‌. ماهيتابه را برداشت و خودش را زد که دسته آن شکست.

وي ادامه داد: چهار زانو کف آشپزخانه نشست و داد و فرياد مي‌کرد و ساکت نمي‌شد. شالي را برداشتم و از پشت به او نزديک شدم. آن را دور گلويش انداختم اما ساکت نشد و فرياد مي‌زد. لنگه جورابش را برداشتم و آن را در دهانش گذاشتم و دو دقيقه نگه داشتم. بعد که بيهوش شد تصور کردم به‌دليل مصرف قرص‌ها به خواب رفته است. ظهر روز بعد که بيدار شدم سراغش رفتم که فوت شده بود و با صحنه‌سازي مرگش را خودکشي نشان‌ دادم.

با تکميل تحقيقات پرونده براي محاکمه به شعبه پنجم دادگاه کيفري يک استان ارسال شد و متهم به رياست قاضي بابايي محاکمه شد. در ابتداي اين جلسه اولياي دم مقتول براي فريبا درخواست قصاص کردند.

سپس متهم در جايگاه قرار گرفت و با رد اتهامش گفت: من و همسرم اختلافاتي داشتيم اما در حدي نبود که بخواهم او را بکشم. آن شب خواستم گوشي‌اش را بدهد تا گالري آن را نگاه کنم که شروع به داد و فرياد و خودزني کرد. در ميان داد و فرياد او، اين بار شال و جورابي آوردم و جلوي دهانش گرفتم تا همسايه‌ها متوجه دعواي ما نشوند. من وکالت در طلاق داشتم و اگر نمي‌خواستم با شوهرم زندگي کنم، از او جدا مي‌شدم نه اين‌که بخواهم او را بکشم.

در حالي که پزشکي قانوني علت مرگ را فشار بر عناصر حياتي گردن تاييد کرده، فريبا در اين جلسه مدام تاکيد داشت دست روي گلوي همسرش نگذاشته و او را خفه نکرده است.

زن 43 ساله ادامه داد: من مدتي بود اختلال خواب داشتم و آن شب هم قرص خواب خوردم و وقتي همسرم ساکت شد فکر کردم خوابيده و من هم خوابيدم. صبح که بيدار شدم ديدم تکان نمي‌خورد که با اورژانس و خانواده‌اش تماس گرفتم. من همسرم را نکشتم.

او درباره صدمات غيرمنتهي به فوت همسرش گفت: همسرم روي زانو نشسته بود و سرش را به کابينت مي‌کوبيد که من مانعش شدم.

پس از دفاعيات متهم و وکيل مدافعش، قضات براي صدور حکم وارد شور شدند.