شعر از صائب تبريزي
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
کمال حسن کجا، ديده پر آب کجا؟
شکوه بحر کجا، خيمه حباب کجا؟
مرا که جلوه هر ذره است رطل گران
کجاست حوصله جام آفتاب، کجا؟
نمانده است ز دل جز غبار افسوسي
به اين خرابه فتد نور ماهتاب کجا؟
گذشته است ترا ز آفتاب پايه حسن
هلال عيد شود با تو همرکاب کجا؟
به جستجوي تو گرد از جهان برآوردم
دگر کجا روم اي خانمان خراب، کجا؟
مرا که نعره مستانه بي قرار نکرد
رسد به داد دلم نغمه رباب کجا؟
گرفتم اين که رسد نوبت سؤال به من
دماغ حرف کجا، قدرت جواب کجا؟
ز بس که گرم تماشاي گلرخان گشتم
نيافتم که کجا شد دل من آب کجا
ز برگ، نکهت گل بيش مي شود رسوا
تو را نهفته کند پرده حجاب کجا؟
ميان سوخته و خام فرق بسيار است
سرشک تاک کجا، گريه کباب کجا؟
گرفته است جهان را غبار بي دردي
کجا رويم ازين عالم خراب، کجا؟
چنين که آب برآورده است خانه چشم
بساط خود فکند پرده هاي خواب کجا؟
فروغ حسن جهانگير او کجاست که نيست؟
ز خويش مي روي اي دل به اين شتاب کجا؟
نظر به چشمه حيوان نمي‌کنم صائب
مرا ز راه برد جلوه سراب کجا؟
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
بخش خبری آذربایجان
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.