بهترين چيزي که از 66 سال طلبگي آموختم

اگر از من سئوال شود که بهترين چيزي که در طول 66 سال طلبگي از اساتيد آموخته اي چه بوده است، خواهم گفت در مفاهيم، بهترين چيزها، همان مفاهيمي است که مربوط به قرآن کريم بوده، و در غير مفاهيم، بهترين چيزي که نصيبم شده است محبت و مودت اهل بيت (ع) است. لذا مي‌گويم بيني و بين الله در مفاهيم، مفاهيمي بالاتر از معارف قرآني سراغ ندارم و در بين نعمت‌ها چيزي ارزشمندتر از مودت اهل بيت (ع) نمي شناسم.

گاه آثار عمل، از خود عمل سنگين تر مي‌شود. از اين رو در روز قيامت برخي انسان ها، حسناتي را در کارنامه اعمال خود مي‌يابند که مانند کوه‌هاي برافراشته و ابرهاي متراکم است و اين همان اثر عملي است که از فرد به جاي مانده و ديگران از آن استفاده کرده اند.

همانگونه که ما، خود را مديون استاد خود مي‌دانيم، آن استاد نيز خود را مديون استادش مي‌داند، خاطر نشان کرد: در واقع همه علم اين اساتيد ناشي از همان نوري است که بر قلب پيامبر (ص) تابيده است؛ به عبارت بهتر همه آن چه که ما از اساتيد آموخته ايم و اساتيد ما از اساتيدشان آموخته اند، اثر عمل پيامبر (ص) و اهل بيت (ع) است.

علامه مصباح يزدي با اشاره به روايتي خاطر نشان کرد: از همين روست که طبق روايت، بهترين انسان ها، مقامش نسبت به اهل بيت (ع) مانند کوچکترين ستاره نسبت به خورشيد است؛ چرا که همين هدايت به صراط مستقيم، اثر عمل اهل بيت (ع) بوده است. البته بايد توجه داشته باشيم که حتي همان خورشيد هم نورش عاريه اي است و خداوند، نور را به آن داده است.

 وقتي انسان خود را در مقابل استادش متواضع مي‌يابد، قطعا بايد در مقابل اهل بيت (ع) خود را بسيار کوچک تر بداند، و صد البته که اين چنين فردي خود را در مقابل خدواند متعال بسيار بسيار کوچک خواهد ديد. لذا همان گونه که حق خداوند بر ما به واسطه اين نعمت ها، بسيار عظيم است، ناشکري و معصيت خداوند نيز به همين اندازه قبيح است؛ به گونه اي که زشتي گناه را با هيچ محاسبه رياضي نمي توان نشان داد؛ اما متأسفانه جهل ما سبب شده که مرتکب معصيت شده و حتي آزادي را حق خود و بالاتر از حق خداوند بدانيم!

انسان مي‌تواند از عمرش چنان استفاده کند که کاري که در يک لحظه انجام مي‌دهد، ارزشي بيش از همه ثروت‌هاي دنيا داشته باشد، ادامه داد: اين کار، کسب معرفت خدا و اهل بيت (ع) و افزايش محبت نسبت به آن هاست. لذا بايد سعي کنيم لحظه به لحظه بر معرفت و محبتمان بيفزاييم و حداقل اگر نمي افزاييم، همين شناخت و محبت فعلي را تثبيت کنيم؛ با انجام اعمالي مانند ياد اهل بيت (ع) و توسل به آن ها، اهداي ثواب به آن ها، قرباني کردن و نظاير اين امور.

 ما شيعيان معتقديم که در اين عالم، يکي از همين اهل بيت (ع) حاضر است و بر کارهاي ما نظارت دارد و امکان برقراري ارتباط و کمک خواستن از او نيز وجود دارد و مهر او نسبت به شيعيان، بسيار بيش از مهر مادر نسبت به فرزندش است؛ اما متأسفانه عليرغم اين که اعتقاد داريم، خيلي از او ياد نمي کنيم و او را در زندگي فراموش مي‌کنيم.

 همواره بايد امام زمان (عج) و مهرباني‌هاي او را به ياد داشته باشيم و خواسته‌هاي خود را بر ايشان عرضه کنيم.