انتصاب مديران باتجربه در کميته پارالمپيک و «بيم و اميد» براي آينده

به گزارش خبرنگار مهر، در اين ميان برخي از اين انتصاب‌ها تا حدي مغاير با اهداف و انگيزه‌هاي پارالمپيکي لازم براي بودن تخصصي کنار افراد خاص با نگاه منحصر به فرد؛ به خصوص که افراد حکم گرفته کساني هستند که کمتر تجربه و سنخيتي براي کار با اين افراد ويژه و به کارگيري درست قابليت‌هاي بي نهايت آنها را دارند.

از جمله اين افراد علي کفاشيان است که روز شنبه (30 فرودين) به عنوان مسئول پروژه راهبردي توسعه و ارتقا رشته پارادووميداني منصوب شد؛ او که بازنشسته دووميداني است بعد از اين رشته، مديريت اجرايي در ورزش را با فوتبال ادامه داد و در نهايت هم به عنوان نايب رئيس فدراسيون فوتبال از ورزش کنار رفت، کفاشيان سال گذشته قصد بازگشت به عرصه مديريت را داشت اما عدم تائيد صلاحيتش مانع از ورود او به انتخابات فدراسيون فوتبال شد.

حالا کفاشيان با وجود سه دهه رياست در دووميداني و فوتبال، مسئول توسعه و ارتقايي رشته‌اي در مجموعه پارالمپيک باشد که نيمي از مدال‌هاي کاروان ايران در بازي‌هاي پاراآسيايي و پارالمپيک به نام ورزشکارانش ثبت مي‌شود و اين يعني اهميت اين مسئوليت اما کفاشيان که کمتر شناختي از ورزش جانبازان و توان يابان و پيچيدگي‌هاي کلاس بندي‌هاي آن دارد، بايد ديد چقدر مي‌تواند در به نتيجه رسيدن اين مهم مؤثر باشد. با اين حال او يک دووميداني کار متخصص است و بايد ديد در حوزه جانبازان و توان يابان هم مي‌تواند از تجربه اش استفاده کند يا نه.

اين داستان از سه ماه پيش با انتصاب حميد علي صميمي به عنوان دبيرکل کميته ملي پارالمپيک آغاز شد، کسي که حضور 21 ماهه اش در فدراسيون جانبازان و توان يابان با خاطره و تجربه خوشي همراه نشد و شايد به همين دليل منجر به استعفا شد اما بعد از 6 سال به ورزش جانبازان و توان يابان بازگشت آنهم با گرفتن پست مهم و اجرايي دبيرکل که تجربه‌اي از آن نداشت.

در ادامه اين ماجرا هم محمدرضا داورزني رئيس شوراي فني کميته ملي پارالمپيک شد. کارنامه او در سال‌هايي که رياست فدراسيون واليبال را بر عهده داشت و متصدي معاونت ورزش قهرماني و حرفه اي بود، در بخش‌هايي قابل دفاع نيست، اعضاي مجمع فدراسيون واليبال به اين مهم کاملاً واقف بودند که در نشست 30 دي سال گذشته خود با پيشنهاد مطرح شده مبني بر مطرح شدن بند پيشنهادي رياست افتخاري او مخالفت کردند با اين حال سه هفته بعد از اين مخالفت، داورزني در رأس شوراي فني پارالمپيک قرار گرفت.

علي رغبتي هم از جمله افرادي است که در کميته ملي پارالمپيک حکم گرفت اما دور از انتظار و تعجب آور چون او مسئول پروژه توسعه و ارتقا پاراشنا شده است اما مشخص نيست با چه استدلال و توجيهي؛ رغبتي از مديران ميانه و هميشه در صحنه ورزش بوده است اما هيچ شناخت و تجربه‌اي از پاراشنا ندارد که حالا مسئول توسعه و ارتقاي آن شده است.

رغبتي در حالي از وزارت ورزش وارد کميته ملي پارالمپيک شد که پيش از او، سيد محمد پولادگر و مريم کاظمي پور به عنوان معاونان وقت وزارت ورزش وارد مجمع اين کميته شدند و به عنوان نواب رئيس از اعضاي آن رأي گرفتند. آنها امروز در وزارت ورزش به بن بست رسيده اند اما کماکان در کميته ملي پارالمپيک حضور دارند.

در اين ميان مهدي علي نژاد هم به عنوان نايب رئيس شوراي فني در کميته ملي پارالمپيک حکم گرفته است. او بيش از دو دهه پيش فدراسيون پلمب شده ووشو بر اثر تخلفات فراوان را تحويل گرفت، با اتخاذ استراتژي مناسب از آن انزوا خارج کرد و با آغاز سير صعودي و سرمايه گذاري روي رده‌هاي سني پايه پله پله بالا آمد و اينگونه اين رشته را به قهرماني جهان رساند سپس بعد از 13 سال رياست متوالي آن را تحويل سرپرست داد و روي صندلي معاونت ورزش قهرماني وزارت ورزش نشست. دوره سه ساله علي نژاد در وزارت ورزش هم به قدري قابل قبول بود که در نهايت گزينه پست مهم و تأثيرگذار کميته ملي المپيک شد. البته او پيش از کميته المپيک وارد کميته پارالمپيک شد و با توجه به اجرايي بودن مسئوليتش (دبير شوراي فني) و تجربه‌اي که در اين زمينه دارد، کمتر نقدي به انتصابش وارد است اگرچه مشخص نيست با توجه به مشغله‌هاي کاري در حوزه المپيک، همکاري او با پارالمپيک ادامه پيدا مي‌کند يا خير.

نابراين به استثناي اين مورد، ساير انتخاب‌هاي رئيس کميته ملي پارالمپيک با نامشخص بودن استدلال و منطق پشت آن همراه است. انتظار مي‌رفت به خصوص براي پست‌هايي مانند توسعه و ارتقا پاراشنا و پارادووميداني، از نيروهاي کارکشته اين رشته‌ها يا حداقل نيروهاي جوان، مدبر و مبتکر استفاده شوند تا حضورشان ارتقاي سطح پارالمپيک را موجب شود.