چرا جزاير سه‌گانه تا به حال مسکوني نشده اند؟

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ناصر کنعاني سخنگوي وزارت امور خارجه نيز بلافاصله به اين بيانيه واکنش نشان داد و تاکيد کرد که جزاير سه گانه ايراني ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک، جزء لاينفک و ابدي خاک جمهوري اسلامي ايران است و جاي تأسف است که برخي از کشور‌هاي عضو شورا به جاي مسؤليت پذيري و اصلاح سياست‌هاي ناکارآمد و شکست خورده، بر فرافکني و بيان حرف‌هاي تکراري و ملال آور اصرار مي‌ورزند.

حرف‌هاي ملال آوري که هيچ پايه و اساس تاريخي نداشته و کشوري (امارات) که با همراهي ديگر کشور‌هاي حوزه خليج فارس آن را تکرار مي‌کنند، خود زماني جزئي از خاک ايران بودند و حالا هم که گويا مستقل شده‌اند، تاريخ تشکيل آن‌ها به صد سال حدود 95 جزيره در خليج فارس وجود دارد که بيش از 40 عدد از آنان در گستره جغرافياي ايران قرار گرفته، اما همه اين جزاير خليج‌فارس از لحاظ منابع طبيعي و شرايط جغرافياي و جوي مثل هم نيستند و همين موضوع باعث شده تا سرنوشت يکساني هم نداشته باشند و تنها تعداد کمي از اين جزاير از ارزش و اهميت نظامي، اقتصادي و راهبردي برخوردار باشند که تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسي از اين دست جزاير واقع شده در خليج فارس هستند.

نوع نگاه‌ها به جزاير خليج‌فارس پس از کشف نفت تغيير کرد

اين جزاير سه گانه ايراني که حالا مورد ادعا‌هاي بي اساس کشوري مثل امارات قرار گرفته، تا مدت‌ها پيش از کشف نفت در منطقه غرب آسيا و خليج فارس بخشي از مجمع‌الجزاير هرمز شناخته مي‌شدند، اما با کشف نفت و به دنبال آن منابع گازي در اين منطقه اهميت اين جزاير هم بيش از پيش براي کشور‌هاي اطراف آن مسجل شد.

اما چيزي که باعث شد اين سه جزيره حکم طلا را براي صاحب آن ايران پيدا کند، موقعيت جغرافيايي بي نظير آنان است که باعث شده تا جمهوري اسلامي ايران در حقيقت مالک يکي از مهم‌ترين نقاط استراتژيک دنيا يعني تنگه هرمز شود که نزديک به 45 درصد نفت خام دنيا را از خود عبور مي‌دهد.

اين سه جزيره در خليج‌فارسي واقع شدند که  حدود 65 درصد از کل ذخاير شناخته‌شده نفت و 30 درصد مجموع ذخاير گاز طبيعي جهان را در اختيار دارد و از قضا بيشتر اين ذخاير در بستر خليج‌فارس قرار دارد.

از اين رو تقريبا تمام کشور‌هاي عربي خليج‌فارس به لحاظ صادرات نفت و در عوض آن واردات کالا شديدا به تنگه هرمز وابستگي دارند.

نکته مهم اين ماجرا هم اينجاست که تنها راه ورود و خروج از  آب‌هاي بين المللي به خليج فارس و بالعکس، عبور از ميان همين سه جزيره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسي است چراکه عمق تنگه‌ي هرمز در محل اين سه جزيره از ژرفاي خليج فارس بيشتر است و در برخي نقاط به 100 متر هم مي‌رسد و اين درحاليست که  عمق خليج فارس به طور متوسط از 25 تا 35 متر بيش‌تر عبور نمي‌کند تا در نهايت به 90 متر برسد؛ بنابراين به جرات مي‌توان گفت که هر کشوري اين سه جزيره را در سيطره خود داشته باشد، حاکم بلامنازع آب‌هاي منطقه است.

تنها مسير مناسب براي عبور کشتي‌ها در خليج فارس از ميان جزاير سه‌گانه است

مرکز مطالعات خليج فارس در اين باره طي مقاله‌اي نوشته «شش جزيره هرمز، لارک، قشم، هنگام، تنب بزرگ و ابوموسي که در فاصله‌هايي نسبتا کوتاه از يکديگر قرار دارند، يک زنجيره قوسي تشکيل مي‌دهند و  يک سپر دفاعي براي دفاع از خاک ايران در ميانه دريا تشکيل مي‌دهند».

اما اين دلايل باعث شده تا همانگونه که اشاره شد، بعضي از کشور‌هاي عربي منطقه به تحريک آمريکا و رژيم صهيونيستي به طرح چندباره ادعاي واهي مالکيت بر اين جزاير اصالتا ايراني اقدام کنند.

با تکرار بيهوده اين ادعا‌هاي بي اساس برخي به طرح راهکار‌هايي به مانند اقدام به مسکوني سازي جزاير سه‌گانه خليج فارس به منظور خنثي‌کردن نقشه و توطئه دشمنان پرداختند، اما آيا اين طرح با واقعيت جغرافيايي اين مناطق هم تطابق دارد؟

يک کارشناس مسائل دفاعي و امنيتي ضمن رد اين طرح گفت: جزاير سه‌گانه خليج فارس، در ايران به عنوان خط مقدم دفاع از کشور در برابر تهاجم خارجي تلقي مي‌شوند و به همين جهت قرار نيست خيلي روي مسکوني سازي اين جزاير سرمايه‌گذاري شود، چراکه در صورت وقوع درگيري و باوجود شهروندان عادي در اين نقاط شاهد تلفات خواهيم بود.

جزاير خليج فارس خط مقدم دفاع در برابر دشمن هستند

به گفته اين کارشناس مسائل دفاعي و امنيتي، اين نکته هم که گفته مي‌شود تامين امنيت جزاير خليج فارس بايد به دست مردم تامين شود در حقيقت تامين امنيت به دست بسيج دريايي است.

البته اين جزاير ساکنان بومي نيز دارد که بر اساس آخرين گزارش مرکز آمار ايران در سال 1395 تعداد نزديک به پنج هزار نفر در جزيره ابوموسي زندگي مي‌کنند.

در سال‌هاي اخير نيز براي توسعه اين جزاير موج شکن، فرودگاه و اسکله نسبتاً بزرگي در آن ساخته شده است.

اما فارغ از هر راهکاري براي حفاظت از تماميت ارضي جمهوري اسلامي ايران آنچه بيش از پيش اهميت مي‌يابد، لزوم تصريح در پاسخ دهي ايران به اين نوع ادعا‌هاي واهي است که مي‌تواند از طريق تلاش براي  افزايش توان دفاعي و در کنار آن بسنده نکردن به صدور بيانيه در پاسخ به بيانيه شوراي همکاري خليج فارس باشد تا مبادا با گذشت زمان شاهد عادي سازي و ثبت شدن اين ادعاي واهي سراسر دروغ در اذهان جامعه جهاني باشيم.