انقلاب اسلامی ایران در آینه روایات (143)

شعيب بن صالح کيست؟ (5)

هاشمي شهيدي (1364: 718) با نقل روايتي از امام صادق(ع) آمادگي نيروهاي سيد خراساني به فرماندهي شعيب بن صالح را اينگونه توصيف مي‌کند: گنج‌هاي خدا در طالقان که نه از طلا و نقره؛ بلکه دليرمرداني هستند که به پاره‌هاي آهن مي‌مانند، دعوت سيد حسني را اجابت مي‌کنند. بعد امام(ع) ادامه مي-دهند: گويا من هم اکنون آن‌ها را مي‌نگرم که بر مرکب‌هاي سخت و محکم سواراند و به ابزار و آلات جنگي مسلح و با شدت شوق تمام به دفاع از مظلومان و دردمندان روي مي‌آورند. فرمانده آنان فردي ار بني‌تميم است که او را شعيب بن صالح مي‌نامند.

وي ادامه مي‌دهد: شعيب بن صالح سردار لشکر و فرمانده سپاه سيد خراساني است و اين عنوان نامي است که معصومين(ع) براي اين فرمانده اطلاق کرده‌اند، نه اينکه نام اصلي او چنين باشد.(همان: 719).

وي در جمع‌بندي خود از مجموعه روايات مربوط به شعيب چنين مي‌گويد: آنچه از مجموع روايات مربوط به شعيب برمي‌آيد، اين است که شعيب شخصيتي است انقلابي، خون‌گرم، مرد جنگ و نبرد و از طرفداران سرسخت انقلاب و علاقه‌مندان پروپا قرص سيد حسني است که هنگام جنگ و آشوب، امير لشکر و فرمانده سپاه اوست. او در پيشبرد اهداف عاليه انقلاب و پيروزي در جنگ و ورود ايرانيان به کوفه نقش اصلي را دارد. هم او است که به حضور امام(ع) مشرف شده و از سوي امام(ع) به فرماندهي کل سپاه امام(ع) و علمدار او منصوب مي‌شود.(همان: 720).

وي براي تحکيم گفته خود از امام باقر(ع) روايتي را نقل مي‌کند: پرچم‌هاي سياهي که از خراسان خروج مي‌کنند، هنگام ظهور حضرت(ع) بيعت خود را از کوفه براي آن حضرت خواهند فرستاد.

شهيدي ادامه مي‌دهد: بر اين اساس سيد خراساني بيعت خود را به واسطه شعيب بن صالح به همراه عده‌اي ديگر از کوفه براي امام(ع) مي‌فرستد و به محض تشرف خدمت امام(ع)، به فرماندهي لشکر امام منصوب مي‌شود.(همان).

منبع:

هاشمي شهيدي، اسدالله(1364) زمينه سازان انقلاب جهاني مهدي(ع)، کتابفروشي المهدي، چاپ اول، قم